Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna sepulcrorum regina,3 satelles Averni,
Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ ;'
Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis, Academia, luge,
Et madeant lacrymis nigra feretra tuis.5
Fundat et ipsa modos querebunda Elegëia tristes,
Personet et totis nænia mosta scholis.
ELEG. III.-In Obitum Præsulis Wintoniensis.*
Moestus eram, et tacitus, nullo comitante, sedebam;
Hærebantque animo tristia plura meo: Protinus, en! subiit funesta cladis imago, Fecit in Angliaco quam Libitina solo ;' Dum procerum ingressa est splendentes marmore
Dira sepulcrali Mors metuenda face; Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros, Nec metuit satrapum sternere falce greges. Tunc memini clarique ducis,2 fratrisque verendi Intempestivis ossa cremata rogis :
Et memini heroum, quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amissos Belgia tota duces.
At te præcipue luxi, dignissime Præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, et tristi sic ore querebar :-
"Mors fera, Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros ?
Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,
Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa?
Nec sinis, ut semper fluvio contermina quercus
Miretur lapsus prætereuntis aquæ
Et tibi succumbit, liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis, quamlibet augur, avis;
Et quæ mille nigris errant animalia sylvis ;
Et quot alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanta tibi cum sit concessa potestas,
Quid juvat humana tingere cæde manus;
Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideamque animam sede fugasse sua ?"
Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco3 submerserat æquore currum
Phœbus, ab Eoo littore mensus iter:
Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque soporque meos:
Cum mihi visus eram lato spatiarier agro;
Heu! nequit ingenium visa referre meum.
Illic punicea radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga sole rubent.
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore solum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.*
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura sub innumeris humida nata rosis.
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racemiferis dum densas vitibus umbras,
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce! mihi subito Præsul Wintonius astat;
Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos;
Infula divinum cinxerat alba caput:
Dumque senex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra sono.
Agmina gemmatis plaudunt cœlestia pennis,
Pura triumphali personat æthra tuba.
Quisque novum amplexu comitem cantuque sa-
lutat,
Hosque aliquis placido misit ab ore sonos:“Nate, veni, et patrii felix cape gaudia regni ; Semper abhinc duro, nate, labore vaca. Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ ; At mihi cum tenebris aurea pulsa quies. Flebam turbatos Cephaleia pellice somnos : Talia contingant somnia sæpe mihi!
ELEG. IV.-Ad THOMAM JUNIUM, preceptorem suum, apud mercatores Anglicos, Hamburgæ agentes, pastoris munere fungentem.*
Curre per immensum subito, mea litera, pontum;
I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti, Et festinantis nil remoretur iter.
Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventos
Eolon, et virides sollicitabo deos,
Cæruleamque suis comitatam Dorida nymphis,
Ut tibi dent placidam per sua regna viam.
At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;'
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in
Gratus Eleusina missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas,
Ditis ad Hamburgæ moenia flecte gradum,
Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hama,3 15
Cimbrica quem fertur clava dedisse neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præsul, Christicolas pascere doctus oves :
Ille quidem est animæ plusquam pars altera
Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi! quot pelagi, quot montes interjecti,
Me faciunt alia parte carere mei!
Carior ille mihi, quam tu, doctissime Graium,
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat ;*
Quamque Stagyrites generoso magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios, illo præeunte, recessus
Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi;
Pieriosque hausi latices, Clioque favente,
Castalio sparsi læta ter ora mero.
Flammeus at signum ter viderat arietis Ethon,'
Induxitque áuro lanea terga novo;
Bisque novo terram sparsisti, Chlori, senilem 35
Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibisse sonos.
Vade igitur, cursuque Eurum præverte sonorum ;
Quam sit opus monitis, res docet, ipsa vides. 40
Invenies dulci cum conjuge forte sedentem,
Mulcentem gremio pignora cara suo:
Forsitan aut veterum prælarga volumina pa
Versantem, aut veri Biblia sacra Dei;
Coelestive animas saturantem rore tenellas,
Grande salutiferæ religionis opus.
Utque solet, multam sit dicere cura salutem,
Dicere quam decuit, si modo adesset, herum.
Hæc quoque, paulum oculos in humum defixa
modestos,
Verba verecundo sis memor ore loqui :-
:-
Hæc tibi, si teneris vacat inter prælia Musis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe sinceram, quamvis sit sera, salutem;
Fiat et hoc ipso gratior illa tibi.
Sera quidem, sed vera fuit, quam casta recepit 55
Icaris a lento Penelopeia viro.
Ast ego quid volui manifestum tollere crimen,
Ipse quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus merito, noxamque fatetur,
Et pudet officium deseruisse suum.
Tu modo da veniam fasso, veniamque roganti;
Crimina diminui, quæ patuere, solent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
|