140

Vasta ruinosi quondam fundanina tecti,
Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Discordia partu.
Hic inter cæmenta jacent, præruptaque saxa,
Ossa inhumata virum, et trajecta cadavera ferro;
Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis, 145
Jurgiaque, et stimulis armata Calumnia fauces,
Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur,
Et Timor, exsanguisque locum circumvolat Hor-

ror;

Perpetuoque leves per muta silentia Manes
Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat. 150
Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri
Et Phonos, et Prodotes; nulloque sequente per

antrum,

Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus

umbris,

:

155

Diffugiunt' sontes, et retro lumina vortunt:
Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles
Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur:-
"Finibus occiduis circumfusum incolit æquor
Gens exosa mihi: prudens Natura negavit
Indignam penitus nostro conjungere mundo:
Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu,
Tartareoque leves difflentur pulvere in auras
Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago :
Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ,
Consilii socios adhibete, operisque ministros."
Finierat; rigidi cupide paruere gemelli.

Interea longo flectens curvamine cœlos
Despicit ætherea Dominus qui fulgurat arce,
Vanaque perversæ ridet conamina turbæ ;

160

165

Atque sui causam populi volet ipse tueri.

9

Esse ferunt spatium, qua distat ab Aside terra Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas; 171 Hic turris posita est Titanidos 10 ardua Famæ, Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Quam superimpositum vel Athos vel Pelion Ossæ. Mille fores aditusque patent, totidemque fenestræ, Amplaque per tenues translucent atria muros : 176 Excitat hic varios plebs agglomerata susurros; Qualiter instrepitant circum mulctralia bombis Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Dum Canis æstivum cœli petit ardua culmen. 180 Ipsa quidem summa sedet ultrix matris in arce; Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Queis sonitum exiguum trahit, atque levissima

captat

Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Aristoride, servator inique juvencæ
Isidos, immiti volvebas lumina vultu,
Lumina non unquam tacito nutantia somno,
Lumina subjectas late spectantia terras.
Istis illa solet loca luce carentia sæpe
Perlustrare, etiam radianti impervia soli:
Millenisque loquax auditaque visaque linguis
Cuilibet effundit temeraria; veraque mendax
Nunc minuit, modo confictis sermonibus auget.
Sed tamen a nostro meruisti carmine laudes,
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit
Carmine tam longo; servati scilicet Angli
Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua.
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,

185

190

195

Fulmine præmisso alloquitur, terraque tremente: "Fama, siles? An te latet impia Papistarum 201 Conjurata cohors in meque meosque Britannos, Et nova sceptrigero cædes meditata Iacobo?"

205

11

Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Et, satis ante fugax, stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis: Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram." Nec mora: jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes : Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit : Et primo Angliacas, solito de more, per urbes 211 Ambiguas voces, incertaque murmura, spargit: Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Proditionis opus, necnon facta horrida dictu, Auctoresque addit sceleris, nec garrula cæcis 215 Insidiis loca structa silet; stupuere relatis Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ, Effoetique senes pariter; tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subito penetraverat omnem.

220

Attamen interea populi miserescit ab alto Ethereus Pater, et crudelibus obstitit ausis Papicolum; capti pœnas raptantur ad acres: At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris

Nulla dies toto occurrit celebratior anno.

IN OBITUM PRESULIS ELIENSIS.* Anno Ætatis 17.

Adhuc madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina

225

Adhuc liquentis imbre turgebant salis,

Quem nuper effudi pius,

Dum mæsta caro justa persolvi rogo

Wintoniensis Præsulis;

Cum centilinguis Fama, pro! semper mali

Cladisque vera nuntia,

Spargit per urbes divitis Britanniæ,

Populosque Neptuno satos,

Cessisse morti, et ferreis sororibus,

Te, generis humani decus,

Qui rex sacrorum illa fuisti in insula
Quæ nomen Anguillæ tenet.'

Tunc inquietum pectus ira protinus
Ebulliebat fervida,

Tumulis potentem sæpe devovens deam:

Nec vota Naso in Ibida

Concepit alto diriora pectore;

Graiusque vates2 parcius

Turpem Lycambis execratus est dolum,
Sponsamque Neobulen suam.

At, ecce! diras ipse dum fundo graves,
Et imprecor neci necem,

Audisse tales videor attonitus sonos
Leni, sub aura, flamine:

"Cæcos furores pone; pone vitream
Bilemque, et irritas minas:

Quid temere violas non nocenda numina,
Subitoque ad iras percita?

Non est, ut arbitraris elusus miser,

Mors atra Noctis filia,

Erebove patre creta, sive Erinnye,

Vastove nata sub Chao:

Ast illa, cœlo missa stellato, Dei
Messes ubique colligit;
Animasque mole carnea reconditas

In lucem et auras evocat:

Ut cum fugaces excitant Hora diem,
Themidos Jovisque filiæ;

Et sempiterni ducit ad vultus Patris:
At justa raptat impios

Sub regna furvi luctuosa Tartari,
Sedesque subterraneas."

Hanc ut vocantem lætus audivi, cito
Fœdum reliqui carcerem,
Volatilesque faustus inter milites

Ad astra sublimis feror;

Vates ut olim raptus ad cœlum senex,
Auriga currus ignei.

Non me Boötis terruere lucidi

Sarraca tarda frigore, aut
Formidolosi Scorpionis brachia;
Non ensis, Orion, tuus.
Prætervolavi fulgidi solis globum,
Longeque sub pedibus deam
Vidi triformem, dum coërcebat suos
Frænis dracones aureis.

Erraticorum siderum per ordines,
Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam;

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et Stratum smaragdis atrium.

Sed hic tacebo; nam quis effari queat,

Oriundus humano patre,

65