Amborum genus, et varia sub sorte peractam
Describis vitam, moresque, et dona Minervæ ;
Æmulus illius, Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.*
Ergo ego te, Clius et magni nomine Phœbi,
Manse pater, jubeo longum salvere per ævum, 25
Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus aspernabere Musam,
Quæ nuper gelida vix enutrita sub Arcto,
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.
Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos 30
Credimus obscuras noctis sensisse per umbras,
Qua Thamesis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines:
Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile
Phobo,
Qua plaga septeno mundi sulcata Trione
Brumalem patitur longa sub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phœbum, nos munera Phœbo
Flaventes spicas, et lutea mala canistris,
Halantemque crocum, perhibet nisi vana vetustas,
Misimus, et lectas Druidum de gente choreas. 41
Gens Druides antiqua, sacris operata deorum,
Heroum laudes, imitandaque gesta, canebant;
Hinc quoties festo cingunt altaria cantu,
Delo in herbosa, Graiæ de more puellæ,
Carminibus lætis memorant Corineida Loxo,"
Fatidicamque Upin, cum flavicoma Hecaërge,
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.
Fortunate senex, ergo, quacunque per orbem Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens, 50
Claraque perpetui succrescet fama Marini:
Tu quoque in ora frequens venies, plausumque virorum,
Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum sponte tuos habitasse penates
Cynthius, et famulas venisse ad limina Musas: 55
At non sponte domum tamen idem, et regis adivit
Rura Pheretiadæ, cœlo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden susceperat hospes :
Tantum ubi clamosos placuit vitare bubulcos,
Nobile mansueti cessit Chironis in antrum,
Irriguos inter saltus, frondosaque tecta,
Peneium prope rivum: ibi sæpe sub ilice nigra,
Ad citharæ strepitum, blanda prece victus amici,
Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa suo, barathro nec fixa sub imo 65
Saxa stetere loco; nutat Trachinia rupes,
Nec sentit solitas, immania pondera, silvas;
Emotæque suis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculosi carmine lynces.
Dis dilecte senex, te Jupiter æquus oportet 70 Nascentem, et miti lustrarit lumine Phoebus, Atlantisque nepos; neque enim, nisi carus
Dis superis, poterit magno favisse poetæ.
Hinc longæva tibi lento sub flore senectus
Vernat, et Æsonios lucratur vivida fusos;
Nondum deciduos servans tibi frontis honores,
Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen.
O, mihi si mea sors talem concedat amicum,
Phœbæos decorasse viros qui tam bene norit,
Siquando indigenas revocabo in carmina reges,'
Arturumque etiam sub terris bella moventem! 81
Aut dicam invictæ sociali fœdere mensæ
Magnanimos heroas; et, O, modo spiritus adsit,
Frangam Saxonicas Britonum sub Marte pha-
langes!
Tandem ubi non tacitæ permensus tempora vitæ,
Annorumque satur, cineri sua jura relinquam, 86
Ille mihi lecto madidis astaret ocellis;
Astanti sat erit si dicam, sim tibi curæ;
Ille meos artus, liventi morte solutos,
Curaret parva componi molliter urna :
Forsitan et nostros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas; at ego secura pace quiescam.
Tum quoque, si qua fides, si præmia certa bono-
Ipse ego cœlicolum semotus in æthera divum, 95
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus,
Secreti hæc aliqua mundi de parte videbo,
Quantum fata sinunt; et, tota mente serenum
Ridens, purpureo suffundar lumine vultus,
Et simul æthereo plaudam mihi lætus Olympo. 100
Thyrsis et Damon, ejusdem viciniæ pastores, eadem studia secuti, a pueritia amici erant, ut qui plurimum. Thyrsis animi causa profectus peregre de obitu Damonis nuncium accepit. Demum postea reversus, et rem ita esse comperto, se, suamque solitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem sub persona hic intelligitur Carolus
Deodatus, ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrina, clarissimisque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.
Himerides nymphæ,' (nam vos et Daphnin, et
Hylan,
Et plorata diu meministis fata Bionis)
Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen ;
Quas miser effudit voces, quæ murmura Thyrsis,
Et quibus assiduis exercuit antra querelis,
Fluminaque, fontesque vagos, nemorumque re-
Dum sibi præreptum queritur Damona, neque altam
Luctibus exemit noctem, loca sola pererrans.
Et jam bis viridi surgebat culmus arista,
Et totidem flavas numerabant horrea messes,
Ex quo summa dies tulerat Damona sub umbras,
Necdum aderat Thyrsis; pastorem scilicet illum
Dulcis amor Musæ Tusca retinebat in urbe :
Ast ubi mens expleta domum, pecorisque relicti
Cura vocat, simul assueta seditque sub ulmo; 15
Tum vero amissum tum denique sentit amicum,
Cœpit et immensum sic exonerare dolorem :-
Ite domum impasti, domino jam non vacat,
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo,
Postquam te immiti rapuerunt funere, Damon !
Siccine nos linquis, tua sic sine nomine virtus 21
Ibit, et obscuris numero sociabitur umbris ?
At non ille, animas virga qui dividit aurea,
Ista velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne silentum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat,
agni. Quicquid erit, certe, nisi me lupus ante videbit, Indeplorato non comminuere sepulcro, Constabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter pastores illi tibi vota secundo Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit; Si quid id est, priscamque fidem coluisse, pium
Palladiasque artes, sociumque habuisse canorum. Ite domum impasti, domino jam non vacat,
Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Damon ;
At mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus
Hærebit lateri comes, ut tu sæpe solebas
Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis,
Aut rapido sub sole, siti morientibus herbis? 40
Sive opus in magnos fuit eminus ire leones,
Aut avidos terrere lupos præsepibus altis ;
Quis fando sopire diem, cantuque, solebit?
Ite domum impasti, domino jam non vacat,
Pectora cui credam? quis me lenire docebit
Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cum sibilat igni
Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, et malus
Auster
Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo?
Ite domum impasti, domino jam non vacat,
|