Bina dedit," mirum artis opus, mirandus et ipse, Et circum gemino cælaverat argumento :

In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, 185
Littora longa Arabum, et sudantes balsama silvæ:
Has inter phoenix, divina avis, unica terris,
Cæruleum fulgens diversicoloribus alis,

Auroram vitreis surgentem respicit undis :
Parte alia polus omnipatens, et magnus Olympus:
Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube

pharetræ,

191

Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectusque ignobile vulgi,
Hinc ferit; at, circum flammantia lumina tor-

quens,

195

Semper in erectum spargit sua tela per orbes
Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus :
Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica,
Damon,

Tu quoque in his certe es; nam quo tua dulcis

abiret

Sanctaque simplicitas, nam quo tua candida virtus?

Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco,

200

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultra : Ite procul, lacrymæ ; purum colit æthera Damon, Ethera purus habet, pluvium pede reppulit ar

cum;

Heroumque animas inter, divosque perennes, 205 Æthereos haurit latices, et gaudia potat

Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, Dexter ades, placidusque fave quicunque vocaris,

12

210

Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis
Diodatus ; quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ norint, silvisque vocabere Damon.
Quod tibi purpureus pudor, et sine labe juventus
Grata fuit, quod nulla tori libata voluptas;
En, etiam tibi virginei servantur honores :
Ipse, caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætaque frondentis gestans umbracula palmæ,
Æternum perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mixta beatis,
Festa Sionæo bacchantur et orgia thyrso.

Jan. 23, 1646.

AD JOANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE
BIBLIOTHECARIUM,*

215

De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

Ode tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, una demum Epodo clausis ; quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exacte respondeant, ita tamen secuimus, commode legendi potius, quam ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectius fortasse dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt, spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit.

Gemelle cultu simplici gaudens liber,
Fronde licet gemina,'

Munditieque nitens non operosa;

Quem manus attulit

strophe 1.

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetæ ;

Dum vagus Ausonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lusit,

Insons populi, barbitoque devius

Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, et humum vix tetigit pede:

10

Quis te, parve liber, quis te fratribus antistrophe 1.

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu missus ab urbe,

Docto jugiter obsecrante amico,

Illustre tendebas iter

Thamesis ad incunabula

Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyasusque sacer,
Orbi notus per immensos
Temporum lapsus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum?
Modo quis deus, aut editus deo,
Pristinam gentis miseratus indolem,
(Si satis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,*
Almaque revocet studia sanctus,
Et relegatas sine sede Musas
Jam pæne totis finibus Angligenum;

Immundasque volucres,

Unguibus imminentes,

Figat Apollinea pharetra,

15

20

strophe 2.

26

30

35

Phineamque abigat pestem procul amne Pegaseo?

Quin tu, libelle, nuntii licet mala

antistrophe 2.

Fide, vel oscitantia,

Semel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat specus,

Seu qua te latebra, forsan unde vili
Callo tereris institoris insulsi,
Lætare felix: en, iterum tibi
Spes nova fulget, posse profundam
Fugere Lethen, vehique superam
In Jovis aulam, remige penna:
Nam te Roüsius sui
Optat peculi, numeroque justo
Sibi pollicitum queritur abesse;
Rogatque venias ille, cujus inclyta
Sunt data virum monumenta curæ:
Teque adytis etiam sacris

Voluit reponi, quibus et ipse præsidet,
Æternorum operum custos fidelis ;

Quæstorque gazæ nobilioris,

Quam cui præfuit Ion,*

Clarus Erechtheides,

Opulenta dei per templa parentis;

Fulvosque tripodas, donaque Delphica ;

Ion, Actæa genitus Creusa.

Ergo, tu visere lucos

Musarum ibis amœnos;

antistrophe 3.

Diamque Phœbi rursus ibis in domum,

Oxonia quam valle colit,

Delo posthabita,

Bifidoque Parnassi jugo:
Ibis honestus,

Postquam egregiam tu quoque sortem

VOL. VI.

Y

65

Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici.
Illic legeris inter alta nomina
Auctorum, Graiæ simul et Latinæ

Antiqua gentis lumina, et verum decus.

Vos tandem, haud vacui mei labores,
Quicquid hoc sterile fudit ingenium,
Jam sero placidam sperare jubeo

epodos.

75

Perfunctam invidia requiem, sedesque beatas,
Quas bonus Hermes,

Et tutela dabit solers Roüsi;

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque

longe

Turba legentum prava facesset:

At ultimi nepotes,

Et cordatior ætas,

Judicia rebus æquiora forsitan

Adhibebit, integro sinu.

Tum, livore sepulto,

Si quid meremur sana posteritas sciet,
Roüsio favente.

80

85