ÆäÀÌÁö À̹ÌÁö
PDF
ePub
[ocr errors]
[ocr errors]

Extrait de Felix Ofius Profeffeur de Padoue, ou de fes Remarques fur l'Hiftoire augufte de l'Empereur Henri VII. d'Aubertin Muffatus, imprimée à Venise en 1636.

PAGE 153. columna 2. Ac demum in apparatu ipfo

folemni quo fe in Urbe toti terrarum orbi fpectandum obtulit tempore Jubilæi, primo die fiquidem benedictionem in pontificalibus populis impertitum ; fecundo in imperiali habitu & infula Cæfarea redimitum apparuiffel, delatoque per fe nudato gladio, clara & elata voce teftatum fertur: Ecce due gladıi hîc.

Pag. 158. col. 2. Scripfit etiam de rebus inibi contra fe geftis Bonifacius iis in litteris quas ad Galliæ Prælatos dedit, ediditque Hocfenius in Theobaldo de Barro, cap. 38. & his plane verbis, quibus in promptu paucis, fraudari noftra qui legerint, non debemus. Scimus quidem multorum relatione fidelium, nec latet Apoftolicæ Sedi, quæ & quanta fuerint in eadem concione memorata, maximè quæ Belial Petrus de Flotte, femividens & etiam totaliter excæcatus, & quidem alii prædicaverint, sanguinem fitientes chriftiani, qui chariffimum Philippum Francorum Regem illuftrem trahere nituntur in devium, proh dolor! propinquum, cum tanta chriftianitatis fublimitas erroneo ducatu fubmergitur, &c.

&

Pag. 160. & 161. Aderat forte tum in Galliis Stephanus Columna, quem unà cum univerfa gente (ut verbis Petrarchæ utar lib. Rerum memorand. fecundo ) duobus luftris vagum egerat ac toto orbe difperfum, fulminans de terris, & ad exemplum Tonantis ætherei, cujus vices gerebat, edictis minacibus intonans. Is cognito Regis adverfus Bonifacium odio, ad eum fe contulit, humaniterque fufceptus confilium hoftis capiendi dedit. Mitritur illicò rei conficiendæ gratiâ Guillelmus nomine Nogaretus, calliditate & aftutia præftans, unà cum Mufciato Francefio Florentino cive. Dantur eifdem litteræ ad Menfarios Regis, ut quantum pecuniæ ad regia negotia peterent, illis numeraretur. Confedere primum regii miniftri Staggiæ, quod erat Musciati caftel

dum in Hetruria, illicque per occultos nuncios, fpecic pacis inter Pulchrum & Bonifacium ferendæ, conjura tionem clàm alibi decretam in ignarum mali Pontificem promovere, fedulò corruptis multo auro Ceccano & Suppino proceribus, ex ipfaque Anagnienfium urbe Maffei potentis viri liberis, aliifque nobilitatis præcipuæ Gibellinis. Fama cft Cardinales aliquot factionis ejufdem conjurationis hujufmodi participes extitiffe. Inde Dux conjuratorum Sarra menfe Septembri anni 3303. equites numero trecentos & peditum cohortes aliquot fummo mane Anagniam duxit, ubi tum Pontifex unà cum Curia confidebat. Occupatur Urbs ftatim, difcurritur cum vexillis Pulchri, iftique vita, mors contra Pontifici paffim ab omnibus acclamatur. Ingratiffimus Anagniæ populus rebellionem fecutus & vexilla Regis, velut amens, & ipfe Pontificis hoftibus fe conjunxit. Capitur primo repentino impetu Bonifacii Regia, quidpiam fufpicante nemine, nemine refiftente. Hic Pontifex ad rumorem primum, Cardinalibus ac miniftris dilapfis metu, fe mortuum illicò judicavit. At enim collecto fpiritu vir in omni calamitate fe ipfo major: Quandoquidem,inquit, factum eft ut, quod Fefu Chrifto contigst, proditoriè capiar, & in manus inimicorum ad occidendum tradar, fixum eft animo fic omnino mori ut Papam decet. His dictis pontifi@ium omnem ornatum affumit, folium facrum infidet, conjuratos expectar. A Sarra comprehenfus eft. Nogareto illudenti ac minitanti fe illum in Galliam miffurum, ut Lugduni in Synodo Patrum Pontificia dignitate fpoliaretur, conftantiffimè refpondit: Patienter feram quidquid in me egerint Patarini.Patarini vox hæreticum hominem fignificabat, cujus criminis reus Nogareti avus igne crematus fuerat. Illo refponfo Guillelmi ferocia concidit. Tridui fpatio in poteftate hoftium cuftodia fub honefta fuit, qui prædæ intenti fat habuere thefauros ab illo congeftos abripere nec ei mali præterea quippiam in tulere, non permittentibus fuperis Vicarium Chrifti gravioribus injuriis violari. Interim Anagnini divinitùs excitati, & qui incorrupti erant, miferatione moti, & qui cum hofte fenferant, pœnitentia fubeunte, metu quoque dedecoris & infamiæ percuffi, ne Romanorum Pontificem, civemque fuum publico confenfu prodidiffe dicerentur arma capiunt, totaque proditores inquirentes Urbe: Vivat, clamant, Pontifex ; meriantur hoftes: multifque corum cæfis, interceptis multis, Sarram cum se,

,

[ocr errors]
[ocr errors]

ciis Anagnia pellunt, Pontificem, magna prædæ parte recepta, priftinæ libertati reddunt. Hinc ille regreflus haud multò poft Romam, dum vindictæ modos altiùs investigat adverfus Philippum & conjuratos Concilium parat, injuriæ fibi & Ecclefiæ illatæ contumeliam graviffime ulturus, animi morore ex ingenti calamitatis vi concepto, in graviffimam ægritudinem incidit, quâ per plures dies cruciatus, manufque fibi vifus arrodere, migravit è vita Vaticanis in ædibus, IV. Idus Octobris, falutis anno 1303. ætatis 86. Pontificatus anno VIII. menfe 1x. die xv11. quintâ verò & trigefimâ poft tantam acceptam calamitatem.

Pag. 162. col. 2. Feruntur ad hæc conjurati, occupata Anagnia, non tam mortem Pontifici acclamaffe, quàm Pontificatu maximo ut abiret, quemadmodum eodem abire coegerat Çeleftinum: ad hæc verò Pontifex, fe id facturum effe minimè; quod Papa effer, & Papa mori cuperet, refpondiffe; quin audacter vitam ipfam his verbis en caput, en collum, cunctis difcriminibus objectafle. Narrat hæc Bochellus in notis decretorum Ecclefiæ Gallicanæ.

Pag. 164. col. 2. Cæterum, quæ Ferretus de morte Bonifacii fcripfit, planè fingularia funt; eum nempe Pontificem, cum fibi vim inferri cerneret à Neapoleone de Caftello Sarræ Columnii duce, per quam, vellet nøllet, cogeretur Sarram ipfum & Columnenfes reliquos diris innexos exolvere, aut certo certiùs fciret ademptam fibi facultatem omnem adeundi Lateranenfem ædem quam voto falutis fuæ aptiffimam judicaret, in adeo præcipitem infaniam delapfum effe, ut & fibi manuum extrema corroferit, & furenti fimilis invocato dæmone, capiteque parieti frequenter illifo, inter thorum & ftramen obierit fuffocatus. Hæc ille tum vivens, & plura quibus non invitus parco; faceretque dictis illius ex parte fidem, quod Argentinenfis fcripfit, Bonifacium fcilicet vel Anagnia aptum fibi corrofiffe manus : & vulgò jactatum in eumdem illud, Intravit ut vulpes, vixit ut leo, mortuus eft ut canis... nifi aperto Bonifacii fepulchro repertum corpus ejus fuiffet integrum adeò & incorruptum, ut in illo fola nafi pars extrema defideraretur; manus verò adeo extuberantes & vividæ fuifque cum digitis omnibus nullibi vitiatis, ut in iis vel tum apparerent venæ ipfæ ac nervi pelle & carnibus adoperti. Ita nempe fe rem illam habuiffe docent ejus apertionis A&ta, que Bzovius edidit ad annum 1303.

Pag. 165. col. 2. Quod attinet ad Galliarum Regem, reddidit illum Ecclefiæ facris Benedictus, & interdicto Bonifaciano folvit, Confentiunt hac in parte fcriptores omnes... immò nec petentem abfolviffe Vvalfimghamus afferuit hifce verbis: Hic Papa Benedictus per idem tempus confiderans pium effe etiam ovem errantem, licet invitam perducere ad ovile, Regem Francorum non petentem à fententia excommunicationis per decefforem fuum latâ in eum abfolvit.

Pag. 166. col. 1. Recepit itidem in gratiam Cardinales Columnenfes duos Jacobum & Petrum, & ad unitatem Ecclefiæ revocavit, reftitutis iifdem bonis omnibus, præter galerum rubrum.

Ibid. col. 2. Nec latebunt qui noftra legerint, veneni tanto Pontifici præbiti auctores. Optimum enim religiofiffimumque Pontificem Cardinales nefcio qui (cur enim nomina corum ab historicis omiffa funt, nec omni probo, ut æquum erat, denotata? ) fed ut verifimile vide tur gentiles Bonifacii qui tunc multùm poterant, & hunc oderant, fortaffe propter Bonifacii hoftes reftitutos in gratiam, viventem diu ferre non poterant.... Placer nihilominus aliis venenum per Pincernam Benedicto Pontifici mixtum, eorum hortatu folùm quos anathemate graviori percufferat, ob Bonifacium captum,Nogareti cum primis & Sarræ, qui vocati renuerant apparere.

[ocr errors]

XXII.

Extraits de Conadi Vecerii Regii Secretarii de rebus gestis Imperatoris Henrici VII. libello apud Vrftitium edito, anno 1585. Francoforti.

PAG. 64. Anno à Chrifto falvatore genito 1302. Francorum Rex Philippus cognomento Pulcher, grave adverfus Pontificem maximum Bonifacium VIII. conceperat odium, tum Gibellinæ factionis ftudiofiorem exiftimans, tum quod fidem temerè prævaricatum contenderet. Promififfe enim fibi paucis ante annis, cum alia quædam, tum de fumma Romani Imperii poteftate ab Germanis ad Gallos traducenda ; atque adeò Carolum

Fratrem difertè fuiffe in conventis nominatum, cui id decus primùm affignaretur. Hæc videlicet pollicita nunc cecidiffe ad nihilum, Albertino Teutonico principe palam nuper decretis ejus comprobato.

Pag. 65. Pontifex ne nullam non rationem coercendi Pulchri tentaret, Flandrorum partes tueri aggreditur. Ea tum'gens, quod fuperbiùs imperatum fibi diceret, Gallicum jugum detre&abat.

Ibid. Sed nec ea Philippus pofthabenda ratus, Picavos in conventum accerfito Clemente, de cæteris defiderii fui partibus referri juffit in medium. Summa petitio erat de abolenda in perpetuum memoria Bonifacii: neque prætextu caruit flagitio impudens, articulis quadraginta ingenio caufidicorum excogitatis, quibus Octavi mores, præter alia facinora, de hæretica impietate figillabantur.

[merged small][ocr errors]
« ÀÌÀü°è¼Ó »