Su l'arco di mia cetra un dardo forte Virtù m' adatti, e ferirò la morte. Del Ocean profondo Cinta dagli ampi gorghi Anglia resiede Separata dal mondo, Però che il suo valor l' umano eccede: Questa feconda sa produrre Eroi, Ch' hanno a ragion del sovruman tra noi. Alla virtù sbandita Danno ne i petti lor fido ricetto, Perche in lei san trovar gioia, e diletto; Lungi dal Patrio lido Spinse Zeusi l' industre ardente brama; Con aurea tromba rimbombar la fama, Cosi l'Ape Ingegnosa Trae con industria il suo liquor pregiato Di bella gloria amante Milton dal Ciel natio per varie parti Volgesti a ricercar scienze, ed arti; Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo pensiero Chi di nobil valor calca il sentiero; Quanti nacquero in Flora O in lei del parlar Tosco appreser l' arte, Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro. Nell' altera Babelle Per te il parlar confuse Giove in vano, Che per varie favelle Di se stessa trofeo cadde su'l piano: Ch' Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia, e Roma. I piu profondi arcani Ch' occulta la natura e in cielo e in terra Ch' à Ingegni sovrumani Troppo avara tal' hor gli chiude, e serra, Chiaromente conosci, e giungi al fine Della moral virtude al gran confine. Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni, Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Dammi tua dolce Cetra Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Io o che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro E ad ammirar, non a lodarlo imparo; Del sig. ANTONIO FRANCINI, Gentilhuomo Fiorentino. JOANNI MILTONI LONDINENSI. Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœlestium sphærarum sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ, per quos Dei magnitudo describitur, magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti: Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. ELEGIARUM LIBER. ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, 5 10 15 4 Vergivium] Drayton's Polyolb. s. i. p. 656, vol. ii. 'these rough Vergivian seas.' The Irish sea. Warton. 9 reflua] Buchanan's Ps. xcvii. 3. 'Quas vagus oceanus refluis complectitur undis. Todd. Lucan. Phars. vi. 810. 'Quem Tibridis abluat unda.' Tibull. iii. 5. Lotichii El. i. 1. Me tenet hiberno sub sidere Mœnalis Ursæ. Sannazar. lib. i. El. i. |