Lungi dal patrio lido Spinse Zeusi l' industre ardente brama; Con aurea tromba rimbombar la fama, Così l'ape ingegnosa Trae con industria il suo liquor pregiato E quanti vaghi fiori ornano il prato ; Di bella gloria amante Milton, dal Ciel natio, per varie parti, Volgesti a ricercar scienze ed arti; Fabro quasi divino, Sol virtù rintracciando, il tub pensiero Chi di nobil valor calca il sentiero ; Quanti nacquero in Flora, O in lei del parlar Tosco appreser l'arte, La cui memoria onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro. Nell' altera Babelle Per te il parlar confuse Giove in vano, 30 40 50 Di se stessa trofeo cadde su 'l piano : Ch' ode, oltr' all' Anglia, il suo più degno idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia, e Roma. 60 I più profondi arcani Ch' occulta la Natura, e in cielo e in terra, Troppo avara talor gli chiude, e serra, Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un ferminsi gl' anni, Dammi tua dolce Cetra, Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti uomo celeste ottiene il vanto; Io, che in riva dell' Arno Tento spiegar tuo merto alto e preclaro, E ad ammirar, non a lodarlo imparo ; 70 80 Del Sig. ANTONIO FRANCINI, JOANNI MILTONI, LONDINENSI, Juveni patriâ, virtutibus, eximio : Viro qui multa peregrinatione, studio cuncta, orbis terrarum loca perspexit, ut, novus Ulysses, omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propriâ sapientiâ excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in Memoriâ totus orbis; in Intellectu sapientia; in Voluntate ardor gloriæ; in Ore eloquentia; harmonicos cælestium sphærarum sonitus Astronomiâ duce audienti; characteres mirabilium Naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistrâ Philosophiâ legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assiduâ Autorum lectione, 'exquirenti, restauranti, percurrenti " (At cur nitor in arduum ?) : Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, Reverentiæ et Amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. ELEGIARUM LIBER. ELEGIA PRIMA. AD CAROLUM DIODATUM. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm, crede, juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles ; Quàm male Phœbicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre Magistri, Cæteraque ingenio non subeunda meo. Si sit hoc exilium, patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen sortemve recuso, Lætus et exilii conditione fruor. O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Et vocat ad plausus garrula scena suos. IC 20 30 Sive decennali fœcundus lite patronus Quid sit amor nescit, dum quoque nescit amat : Quassat, et effusis crinibus ora rotat ; Gaudia, et abrupto flendus amore cadit ; Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, Quæ possit senium vel reparare Jovis ! Atque faces quotquot volvit uterque polus ; Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem ; Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; VOL. I. S 40 50 60 |