Jan. 23, 1646. AD JOANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ Publicâ reponeret, Ode. Ode tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis; quas, tametsi omnes nec versuum numero nec certis ubique colis exactè respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potius quam ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectius fortasse dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Fronde licet geminâ, Munditieque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim Sedula, tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit, Insons populi, barbitoque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio 10 Vicinis, et humum vix tetigit pede: ANTISTROPHE. Quis te, parve liber, quis te fratribus Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer, STROPHE 2. Modò quis deus, aut editus deo, Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, Phineamque abigat pestem procul amne Pegaseo ? ANTISTROPHE. Quin tu, libelle, nuntii licet malâ Semel erraveris agmine fratrum, 20 30 40 STROPHE 3. Nam te Roüsius sui Optat peculî, numeroque justo Quam cui præfuit Ion, Clarus Erechtheides, Opulenta dei per templa parentis, ANTISTROPHE. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amœnos; Diamque Phobi rursus ibis in domum Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidoque Parnassi jugo; Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, 50 60 70 Jam serò placidam sperare jubec Perfunctam invidiâ requiem, sedesque beatas Et tutela dabit solers Roüsî, Quò neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè Turba legentûm prava facesset; At ultimi nepotes Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, IN SALMASII HUNDREDAM. QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam, IN SALMASIUM. GAUDETE, Scombri, et quicquid est piscium salo, 80 |