minor branch of the two great divisions of the law, civil and criminal, and of the numberless subjects continually occurring in the ordinary transactions of daily life within the range of each such branch.

The student must also be pleased to bear in mind that this is not a book intended to be carelessly read, and then as carelessly laid aside; but, that it is intended that the whole of the 100 maxims and translations be committed to memory. This may be very easily done in the course of a few weeks, and when so done, with consideration and care, the student will find that the knowledge so acquired will be of incalculable benefit to him, not only now as a student, but in his after career as a lawyer. Maxims of law not being, as the law, constantly changing, but remaining the same always, as unerring principles of truth, in accordance with which, all laws now, and hereafter to be made, have been, and will be made, and being made, have been hitherto, and will still be interpreted.

With a view to assist the student in committing the 100 maxims to memory, the two tables of maxims and translations are given at the commencement.

A few cases are given at the foot of each of the 100 maxims to enable the student to pursue their further consideration, should he be so inclined.

Manchester, April, 1865.

TABLE OF MAXIMS IN THE FIRST PART.

LATIN.

1. Accessorium non ducit sed sequitur suum principale. 2. Actio personalis moritur cum personâ.

3. Actus curiæ neminem gravabit.

4. Actus Dei vel legis nemini facit injuriam.

5. Actus non facit reum, nisi mens sit rea.

6. Ad ea quæ frequentius accidunt jura adaptantur.

7. Ad questionem facti non respondent judices; ad quæstionem juris non respondent juratores.

8. Alienatio rei præfertur juri accrescendi.

9. Allegans contraria non est audiendus.

10. Ambiguitas verborum latens verificatione suppletur; nam quod ex facto oritur ambiguum verificatione facti tollitur.

11. Argumentum ab inconvenienti plurimum valet in lege.

12. Assignatus utitur jure auctoris.

13. Benignè faciendæ sunt interpretationes, propter simplicitatem laicorum, ut res magis valeat quam pereat; et verba intentioni, non è contra, debent inservire.

14. Boni judicis est ampliare jurisdictionem.

15. Caveat emptor; qui ignorare non debuit quod jus alienum emit.

16. Certum est quod certum reddi potest.

17. Cessante ratione legis, cessat ipsa lex.

18. Communis error facit jus.

19. Consensus non concubitus facit matrimonium: et consentire non

possunt ante annos nubiles.

20. Consensus tollet errorem.

21. Contemporanea expositio est optima et fortissima in lege.

22. Cuicunque aliquis quid concedit concedere videtur et id sine quo res

ipsa esse non potuit.

23. Cuilibet in suâ arte perito est credendum.

24. Cujus est solum ejus est usque ad cœlum; et ad inferos.

25. Cum duo inter se pugnantia reperiuntur in testamento ultimum

ratum est.

26. Cursus curiæ est lex curiæ.

27. De fide et officio judicis non recipitur quæstio; sed de scientiâ, sive error sit juris aut facti.

28. De minimis non curat lex.

29. De non apparentibus, et non existentibus, eadem est ratio.

30. Dies Dominicus non est juridicus.

31. Domus sua quique est tutissimum refugium.

32. Ex antecedentibus et consequentibus fit optima interpretatio.

33. Ex dolo malo non oritur actio.

34. Executio juris non habet injuriam.

35. Ex nudo pacto non oritur actio.

36. Expressio unius personæ, vel rei, est exclusio alterius.

37. Falsa demonstratio non nocet.

38. Hæres legitimus est quem nuptiæ demonstrant.

39. Ignorantia facti excusat; ignorantia juris non excusat.

40. Impotentiæ excusat legem.

41. In æquali jure melior est conditio possidentis.

42. In fictione juris semper æquitas existit.

43. In jure non remota causa, sed proxima, spectatur.

44. Interest reipublicæ ut sit finis litium.

45. Jus accrescendi inter mercatores, pro beneficio commercii, locum non

habet.

46. Leges posteriores priores contrarias abrogant.

47. Licet dispositio de interesse futuro sit inutilis tamen fieri potest declaratio præcedens quæ sortiatur effectum, interveniente novo

actu.

48. Modus et conventio vincunt legem.

49. Necessitas inducit privilegium quoad jura privata.

50. Nemo debet bis vexari, si constat curiæ quod sit pro unâ et eâdem

causa.

51. Nemo debet esse judex in propriâ causâ.

52. Nemo est hæres viventis.

53. Nemo patriam in qua natus est exuere nec ligeantiæ debitum ejurare possit.

54. Nemo tenetur seipsum accusare.

55. Nihil tam conveniens est naturali æquitati quam unumquodque dissolvi eo ligamine quo ligatum est.

56. Nimia subtilitas in jure reprobatur, et talis certitudo certitudinem confundit.

57. Non jus, sed seisina, facit stipitem.

58. Non potest adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio.

59. Noscitur à sociis.

60. Nova constitutio, futuris formam imponere debet, non præteritis.

61. Nullum tempus, aut locus, occurrit regi.

62. Nullus commodum capere potest de injuriâ suâ propriâ.

63. Omne majus continet in se minus.

64. Omnia præsumuntur contra spoliatorem.

65. Omnia præsumuntur ritè et solenniter esse acta.

66. Omnis innovatio plus novitate perturbat quam utilitate prodest. 67. Omnis ratihabitio retrotrahitur et mandato priori æquiparatur.

68. Optimus interpres rerum usus.

69. Persona conjuncta æquiparatur interesse proprio.

70. Quando jus domini regis et subditi concurrunt jus regis præferri debet.

71. Quando lex aliquid alicui concedit, concedere videtur id sine quo res ipsa esse non potest.

72. Quando plus fit quam fieri debet videtur etiam illud fieri quod faciendum est.

73. Quicquid plantatur solo, solo cedit.

74. Quicquid solvitur, solvitur secundum modum solventis; quicquid recipitur, recipitur secundum modum recipientis.

75. Qui facit per alium facit per se.

76. Qui hæret litera hæret in cortice.

77. Qui jussu judicis aliquod fecerit non videtur dolo malo fecisse, quia parere necesse est.

78. Quilibet potest renunciare juri pro se introducto.

79. Qui prior est tempore potior est jure.

80. Qui sentit commodum, sentire debet et onus; et è contra.

81. Quod ab initio non valet, in tractu temporis non convalescit.

82. Quod remedio destituitur ipsâ re valit si culpa absit.

83. Quoties in verbis nulla est ambiguitas ibi nulla expositio contra verba expressa fienda est.

84. Res inter alios acta alteri nocere non debet.

85. Respondeat superior.

86. Rex non potest peccare.

87. Rex nunquam moritur.

88. Roy n'est lie per ascun statute si il ne soit expressement nosme.

89. Salus populi suprema lex.

90. Sic utere tuo ut alienum non lædas.

91. Summa ratio est, quæ pro religione facit.

92. Ubi eadem ratio ibi idem lex et de similibus idem est judicium.

93. Ubi jus ibi remedium.

94. Utile per inutile non vitiatur.

95. Verba chartarum fortius accipiuntur contra proferentem.