20 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Constabitque tuus tibi honos, longùmque vigebit Illi tibi vota secundo ; Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, 30 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Damon. At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu sæpe solebas, Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis, Aut rapido sub sole, siti morientibus herbis, Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præsepibus altis? Quis fando sopire diem cantuque solebit ? 40 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cum sibilat igni Molle pirum, et nucibus strepitat focus, at malus Auster Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo? 51 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni ̧ Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculeâ somnum capit abditus umbrâ, Et repetunt sub aquis sibi nota sedilia Nymphæ, Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus, "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. At jam solus agros, jam pascua solus oberro, Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ ; Hic serum expecto; supra caput imber et Eurus 60 Triste sonant, fractæque agitata crepuscula silvæ. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphesibœus ad ornos, Ad salices Ægon, ad flumina pulcher Amyntas : 70 'Hic gelidi fontes, hic illita gramina musco, Hic Zephyri, hic placidas interstrepit arbutus undas.' Ista canunt surdo; frutices ego nactus abibam. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Mopsus ad hæc, nam me redeuntem fortè notârat (Et callebat avium linguas et sidera Mopsus), Thyrsi, quid hoc?' dixit; 'quæ te coquit improba bilis ? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum ; 80 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, et 'Quid te, Thyrsi, futurum est ? Quid tibi vis?' aiunt: 'non hæc solet esse juventæ Nubila frons, oculique truces, vultusque severi : Illa choros, lususque leves, et semper amorem Jure petit; bis ille miser qui serus amavit.' "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Ægle, Docta modos, citharæque sciens, sed perdita fastu: Nil me blanditiæ, nil me solantia verba, Nil me si quid adest movet, aut spes ulla futuri. 90 100 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hei mihi! quam similes ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi secum sibi lege sodales! Nec magis hunc alio quisquam secernit amicum De grege; sic densi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirsuti paribus junguntur onagri : Lex eadem pelagi; deserto in littore Proteus Agmina phocarum numerat: vilisque volucrum Passer habet semper quicum sit, et omnia circum Farra libens volitet, serò sua tecta revisens ; Quem si sors letho objecit, seu milvus adunco Fata tulit rostro, seu stravit arundine fossor, Protinùs ille alium socio petit inde volatu. Nos durum genus, et diris exercita fatis Gens, homines, aliena animis, et pectore discors; Vix sibi quisque parem de millibus invenit unum ; Aut, si sors dederit tandem non aspera votis, Illum inopina dies, quâ non speraveris horâ, Surripit, æternum linquens in sæcula damnum. "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras Ire per aëreas rupes, Alpemque nivosam? Ecquid erat tanti Romam vidisse sepultam (Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim Tityrus ipse suas et oves et rura reliquit), Ut te tam dulci possem caruisse sodale, Possem tot maria alta, tot interponere montes, Tot silvas, tot saxa tibi, fluviosque sonantes? Ah! certè extremùm licuisset tangere dextram, Et bene compositos placidè morientis ocellos, Et dixisse Vale! nostri memor ibis ad astra,' "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. 120 Quamquam etiam vestri nunquam meminisse pigebit, Pastores Thusci, Musis operata juventus, Hic Charis, atque Lepos; et Thuscus tu quoque Damon, Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe. O ego quantus eram, gelidi cum stratus ad Arni "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna, Dum solus teneros claudebam cratibus hodos. Ah! quoties dixi, cum te cinis ater habebat, 140 'Heus bone! numquid agis? nisi te quid fortè retardat, Quasque habet ista palus herbas, artesque medentûm.' VOL. 1. X Ferre graves potuere sonos: dubito quoque ne sim Turgidulus; tamen et referam; vos cedite, sylvæ. 160 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, et Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennumque Arviragumque duces, priscumque Belinum, Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos ; Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camœnis 170 180 "Ite domum impasti; domino jam non vacat, agni. Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri, Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula Mansus, Mansus, Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse, Et circum gemino cælaverat argumento. In medio Rubri Maris unda, et odoriferum ver, Parte aliâ polus omnipatens, et magnus Olympus:190 retræ, Arma corusca, faces, et spicula tincta pyropo; |