mitti postulas poneret, Odi
trophis, un
m numero ne
us, commode Spectantes erat. Mem
quæ sunt spec Catullus ad
Illustre tendebas iter
Thamesis ad incunabula
Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyasusque sacer,
Orbi notus per immensos
Temporum lapsus redeunte cælo,
Celeberque futurus in ævum?
STROPHE 2.
Modò quis deus, aut editus deo,
Pristinam gentis miseratus indolem,
(Si satis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet studia sanctus,
Et relegatas sine sede Musas
Jam penè totis finibus Angligenûm,
Immundasque volucres
Unguibus imminentes
Figat Apollineâ pharetrâ,
Phineamque abigat pestem procul amne
Pegaseo?
ANTISTROPHE.
Quin tu, libelle, nuntii licet malâ
Fide, vel oscitantiâ,
Semel erraveris agmine fratrum,
Seu quis te teneat specus,
Seu qua te latebra, forsan unde vili
Callo tereris institoris insulsi,
Lætare felix; en! iterum tibi
Spes nova fulget posse profundam
Fugere Lethen, vehique superam
In Jovis aulam remige pennâ :
Nam te Roüsius sui
Optat peculî, numeroque justo
Sibi pollicitum queritur abesse,
Rogatque venias ille, cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ ;
Teque adytis etiam sacris
Voluit reponi, quibus et ipse præsidet
Æternorum operum custos fidelis,
Quæstorque gazæ nobilioris
Quam cui præfuit Ion,
Clarus Erechtheides,
Opulenta dei per templa parentis,
Fulvosque tripodas, donaque Delphica,
Ion Actæâ genitus Creusâ.
Ergo tu visere lucos
Musarum ibis amœnos;
Diamque Phœbi rursus ibis in domum
Oxoniâ quam valle colit,
Delo posthabitâ,
Bifidoque Parnassi jugo;
Ibis honestus,
Postquam egregiam tu quoque sortem
Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici.
Illic legeris inter alta nomina
Authorum, Graiæ simul et Latinæ
Antiqua gentis lumina et verum decus.
EPODOS.
Vos tandem haud vacui mei labores,
Ouicquid hoc sterile fudit ingenium,
Jam serò placidam sperare jubec
Perfunctam invidiâ requiem, sedesque beatas
Quas bonus Hermes
Et tutela dabit solers Roüsî,
Quò neque lingua procax vulgi penetrabit, atque
longè
Turba legentûm prava facesset;
At ultimi nepotes
Et cordatior ætas
Judicia rebus æquiora forsitan
Adhibebit integro sinu.
Tum, livore sepulto,
Si quid meremur sana posteritas sciet,
Rousio favente.
IN SALMASII HUNDREDAM.
QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picamque docuit verba nostra conari ?
Magister artis venter, et Jacobæi
Centum, exulantis viscera marsupii regis.
Quòd, si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi qui modò primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultrò Cardinalitium melos.
GAUDETE, Scombri, et quicquid est piscium salo,
Qui frigidâ hieme incolitis algentes freta !
Vestrum misertus ille Salmasius Eques
Bonus amicire nuditatem cogitat;
Chartæque largus apparat papyrinos
Vobis cucullos, præferentes Claudii
Insignia, nomenque et decus, Salmasii :
Gestetis ut per omne cetarium forum
Equitis clientes, scriniis mungentium
Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.
Printed by R. & R. CLARK, Edinburgh.
|