ÆäÀÌÁö À̹ÌÁö
PDF
ePub

*

tus: ítaque epulémur in ázymis finceritátis & veritátis. Edent. Glória. Repet. R. Immolábit, uf que ad. Exod. 12. 1. Cor. 5.

Lectio ij. Cap. 16. Locútus eft autem Dó

minus ad Móysen, dicens: Audívi murmuratiónes filiórum Ifrael; lóquere ad eos: Véfperè comedétis carnes, & manè faturabímini pánibus; fcietifque quòd ego fum Dóminus Deus vefter. Factum eft ergo véfpere, & afcendens coturnix coopéruit caftra: manè quoque ros jácuit per circuitum caftrórum. Cùm que operuiffet fuperficiem terræ, appáruit in folitúdine minútum, & quafi pilo tufum, in fimilitúdinem pruinæ fuper terram, Quod cùm vidiffent filii Ifrael, dixérunt ad invicem: Manhu?quod figníficat: Quid eft hoc?ignorábant enim quid effet. Quibus ait Moyfes Ifte eft panis quem Dóminus dedit vobis ad vefcéndum.

R. Appáruit in folitúdine minútum, in fimilitúdinem pruinæ fuper terram. Quod cùm vidiffent filii Ifrael, ait (eis) Móyfes: *Ifte eft panis, quem

Dóminus dedit vobis ad vefcéndum. y. Non Móyfes dedit vobis panem de cœlo, fed Pater meus dat vobis panem de cœlo verum. *Ifte eft panis. Exod. 16. Joan. 6. De libro tértio Regum. Lectio iij. Cap. 19. Enit Elías in BerfaV bee Juda, & dimifit

ibi púerum fuum, & perréxit in desértum viam uníus diéi. Cùmque veniffet, & fedéret fubter unam juniperum, petivit ánimæ fuæ ut morerétur & ait : Súfficit mihi, Dómine, tolle ánimam meam; neque enim mélior fum quam patres mei. Projecitque fe, & obdor mívit in umbra juniperi & ecce Angelus Dómini tétigit eum, & dixit illi: Surge, & cómede. Ref péxit, & ecce ad caput fuum fubcinerícius panis & vas aquæ : comédit ergo, & bibit, & rurfum obdormívit. Reversúfque eft Angelus Dómini fetundò, & tétigit eum, dixitque illi: Surge, cómede; grandis enim tibi reftat via. Qui cùm furrexiffet, comédit & bibit,' & ambulávit in fortitúdine cibi illius quadraginta diébus & quadraginta nóc

tibus, ufque ad montem Dei Horeb. R. Refpéxit (Elías,) & ecce ad caput fuum fubcinerícius panis, & vas aquæ: qui cùm furrexiffet, comédit, & bibit; & ambulávit * In fortitúdine cibi illíus ufque ad montem Dei. . Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum. In fortitúdine. Glória. * In fortitúdine. 3.Reg. 19.Joan.6. IN II. NOCTURNO. Ant. 4. E. Memor fit Dóminus facrificii noftri, & holocauftum noftrum pingue fiat.

*

Pfalm. Exáudiat, 81. Ant. 5.a. Parátur nobis menfa Dómini advérsùs omnes qui tríbulant nos. Pfalm. Dóminus regit me, 81.

Ant. 6. F. In voce exultatiónis réfonent epulántes in menfa Dómini. Pfalm. Quemádmodum. cum fua divifione

[ocr errors]

120.

. Replébimur in bonis domûs tuæ: R. Sanctum eft templum tuum mirábile in æquitáte. Pf. 64 Sermo fanéti Thomæ Aquinátis.

ta pópulo Chriftiano, inæftimabilem ei cónferunt dignitátem. Neque enim eft, aut fuit aliquándo tam grandis nátio, quæ hábeat deos appropinquántes fibi, ficut adeft nobis Deus nofter. Unigénitus síquidem Dei Fílius, fuæ Divinitátis volens nos effe partícipes, natúram noftram afsumpfit; ut homines deos fáceret factus homo. Et hoc infuper quod de noftro afsúmpfit, totum nobis cóntulit ad falútem. Corpus namque fuum pro noftra. reconciliatióne in ara Crucis hóftiam óbtulit Deo Patri; Sánguinem fuum fudit in prétium fimul & lavácrum, ut redémpti a miferábili fervitute, a peccátis ómnibus mundarémur. Ut autem tanti beneficii jugis in nobis manéret memória, Corpus fuum in cibum, & Sanguinem fuum in potum, fub fpécie panis & vini fuméndum, fidélibus dereliquit.

R. Dixit(Jefus Judæis:) Panis quem ego dabo, caro mea eft pro mundi vita: * Litigábant ergo, ad invicem dicentes: Quómodo poteft hic nobis carI tátis beneficia, exhibi- nem fuam dare ad mau

Lectio iv. Opufc. 17.

Aliàs. 57. Mménfa Divinæ largi

ducándum? . Öblíti R. Conántibus (Difci

funt benefactórum ejus, & mirabilium ejus quæ ofténdit eis: * Litigábant. Joan. 6. Pf. 77.

Lectio v. Pretiófum & admirándum convivium, falutiferum, & omni fuavitáte replétum ! Quid enim hoc convívio pretiófius effe poteft; in quo non carnes vitulorum & hircórum, ut olim in lege; fed nobis fuméndus propónitur Chriftus verus Deus? Quid hoc Sacraménto mirabilius? In ipfo namque panis & vinum in Corpus & Sánguinem Chrifti fubftantiáliter convertúntur : ideóque Chriftus Deus, & homo perféctus, fub módici panis & vini fpécie continétur. Manducatur ítaque a fidélibus, fed mínimè lacerátur: quinimò, divifo Sacraménto integer fub quálibet divifionis particula perfevérat. Accidéntia autem fine fubjéto in eódem fubsiftunt: ut fides locum hábeat, dum visí bile invifibiliter súmitur, aliénâ fpécie occultátum; &fenfus a deceptióne reddántur immúnes, qui de accidéntibus júdicant fibi notis.

pulis,) accépit Jefus panem, & * Benedíxit, ac fregit, deditque (eis, ) & ait: Accipite & comédite; hoc eft Corpus meum. y. Panem coeli dedit eis, panem Angelórum manducávit homo. Benedixit. Matt. 26.

*

Pf. 77.

Lectio vj.

Ullum étiam Sacra

Nulum étiam Sacrabrius, quo purgántur peccáta, virtútes augéntur & mens ómnium fpirituálium charifmatum abun dántiâ impinguátur. Offér tur in Eccléfia pro vivis &mórtuis ; ut ómnibus profit, quod eft pro falúte ómnium inftitútum. Suavitátem dénique hujus Sacraménti nullus exprímere súfficit, per quod fpirituális dulcédo in fuo fonte guftátur; & recólitur memória illius, quam in fua Paffióne Chriftus monf→ trávit excellentiffimæ charitátis. Unde ut árétiùs hujufmodi charitátis imménfitas fidélium córdibus infigerétur, in última Coena, quando Pafchâ cum difcipulis celebráto tranfiturus erat de hoc mundo ad Patrem, hoc Sacraméntum inftituit

[ocr errors]

tanquam Paffionis fuæ memoriále perénne, figurárum véterum impletivum, miraculórum ab ipfo fac-. tórum máximum; & de

fua contriftátis absentia folátium finguláre reliquit. R. Accipiens (Jefus ) cálicem grátias egit, & dedit illis, dicens: Bíbite ex hoc omnes; hic eft enim Sanguis meus novi Teftaménti, qui pro multis effundétur in remiffiónem peccatórum. . Hic eft fanguis féderis quod pépigit Dóminus vobifcum. *Bibite. Glória.* Bibite.Matt.26. Exod.24. IN III. NOCTURNO. Ant. 7. a. Introíbo ad altáre Dei, ad Deum qui lætíficat juventutem mea. Pf.Júdica me, Deus,121. Ant. 8. G. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, & de petra melle faturávit nos. Pfalm. Exultáte Deo, cum fua divifione, 122. Ant. 6. F. Ex altári tuo, Dómine, Chriftum şúmimus, in quem cor & caro noftra exúltant.

Pfalm. Quàm dilécta,

122.

V. Jufti epuléntur, & exúltent in confpéctu Dei; R. Et delecténtur in lætítia. PS. 67.

Léctio fancti Evangéli fecúndum Joánnem. Lectio vij. Cap. 6.

illo tempore; Dixit

Jefus Judæis : Caro mea verè eft cibus, & Sanguis meus verè eft potus. Qui manducat meam Carnem, & bibit meum Sánguinem, in me manet, & ego in illo. Et réliqua.

Homília fancti Hilárii
Epifcopi.

De Trinit. Lib. 8. n. 13.
&feq. Edit. Bened.
I verè carnem córporis

Snotri Chriftus afsump

fit, & verè homo ille qui ex María natus fuit Chriftus eft, nofque verè fub mystério carnem córporis fui súmimus; ( & per hoc unum érimus, quia Pater in eo eft, & ille in nobis:) quómodo voluntátis únitas asséritur, cùm naturális per Sacraméntum proprietas, perfectæ Sacraméntum fit unitátis? Non eft humáno aut fæculi fenfu in Dei rebus loquéndum... Quæ fcripta funt. legámus; & quæ legérimus, intelligámus ; & tum perféctæ fidei officio fungemur. De naturáli enim in nobis Christi veritáte quæ dícimus, nifi ab eo didicimus, ftultè atque

impiè dicimus. Ipfe enim ait: (Caro mea verè eft efca, & Sanguis meus verè eft potus: qui edit carnem meam, & bibit sánguinem meum, in me manet, & ego in eo. ) De veritáte carnis & sánguinis non relictus eft ambigéndi locus. Nunc enim, & ipsíus Dómini profeffione, & fide noftra, verè caro eft, & verè fanguis eft. Et hæc accépta atque haufta id efficiunt, ut & nos in Chrifto & Chriftus in nobis fit. Anne hoc véritas non eft? Contingat planè his verum non effe, qui Chriftum Jefum verum effe Deum dénegant. R. Caro mea verè eft cibus, & Sanguis meus verè eft potus. Qui mandúcat meam Carnem, & bibit meum Sánguinem, in me manet, & ego in illo. y. Non eft ália nátio tam grandis quæ hábeat Deos appropinquantes fibi, ficut Deus nofter a deft nobis. * Qui mandúcat meam. Joan. 6. Deut. 4.

Lectio viij. St ergo in nobis ipfe percarnem, & fumus in eo, dum fecum hoc quod nos fumus, in Deo eft. Quàm autem in eo

per Sacraméntum communicátæ carnis & sánguinis fimus, ipfe teftátur, dicens: [Et hic mundus me jam non videt: vos autem me vidébitis, quóniam ego vivo, & vos vivétis; quóniam ego in Patre meo, & vos in me, & ego in vobis.] Si voluntátis tantùm unitátem intélligi vellet, cur gradum quemdam atque ordinem confummándæ unitátis expófuit? nifi, ut cùm ille in Patre per natúram divinitátis effet, nos contra in eo per corporálem ejus nativitátem, & ille rurfum in nobis per facramentórum inéffe mystérium crederétur : ac fic perfécta per Mediatórem únitas docerétur, cùm nobis in fe manéntibus ipfe manéret in Patre, & in Patre manens manéret in nobis, & ita ad unitátem Patris proficerémus, cùm qui in eo naturáliter fecúndum nativitátem ineft, nos quoque in eo naturáliter inefsémus, ipfo in nobis naturáliter permanente. R. Sicut mifit me vivens Pater, & ego vivo pro* Et qui pter Patrem : mandúcat me, & ipfe vivet propter me. V. Ecce fervi mei cómedent, ecce

« ÀÌÀü°è¼Ó »