lis illíus, & apud bárbaros vitam agebat, férviens, honóre privátus, pudóre fuffufus, labóre ac misériâ fibi ipfe parans ad victum necessária. Atqui non hoc tantùm eft quod mirémur, fed illud quoque, quòd pofteáquam audierat regem in ácie cecidiffe, difcidit veftem & cinere fe confpérfit, & eo luctu luxit, quo quis lugéret amiffo primogénito germanóque filio. Subinde nomen illius inclámans unà cum filii nómine; compófitis etiam encómiis ac voces acérbi dolóris teftes emittens impránfus manfit ufque ad véfperam, éxecrans & ipfa loca quæ Saülis sánguinem excéperant. R. Tabernáculum teftimónii fuit cum pátribus noftris, ufque in diébus David, qui invenit grátiam ante Deum, *Et pétiit ut inveniret tabernáculum Deo Jacob. y. Meménto, Dómine, David, & omnis manfuetudinis ejus, ficut jurávit Dómi* Et. A&t. 7. Pf. 131. Lectio v. no. Nunc mihi quifque recordétur inimici qui Læfit, dolore etiámnum in ánimo æftuánte, atque hunc & vivum fervet, & vitâ defunctum deplóret, non quidem ad oftentatiónem, fed ex ánimo veróque corde; etiamfi quid perferéndum fit incómmodi, ne quid offéndat eum qui læfit, ómnia tum fáciat, tum patiátur, magna a Deo expectans præmia. En hic étiam regnum adeptus eft, nec tamen inquinávit cæde manus, fed dextram habens puram fic corónâ redimítus eft, fic ad sólium afcéndit púrpurâ ac diademate magnificéntius encómiu geftans, vidélicet quòd & hofti peperciffet & quòd eúndem extinctum luxiffet. Idcirco non vivus modò, fed & mortuus hóminum memóriâ celebrátur. R. Diléxit David eum qui fecit eum : & dedit illi contra inimícos poténtiam: Dóminus purgávit peccáta ipsíus, &* Exaltávit in ætérnum cornu ejus, & dedit illi teftaméntum regni, & fedem glóriæ in Ifrael. . Eréxit Dóminus cornu falútis nobis in domo David púeri fui, ficut locútus eft per os fanétórum, qui a fæculo funt, prophetarum ejus.* Exaltávit. Eccli.47. Luc. 1.. D Lectio vj. Hom. 3. factóres legis juftificabún Avid Saülis filium in tur. * Obsérva. Glória. * fuam ipsius domum induxit,fuæque menfæ fecit partícipem. Multi, defunctis inimicis,quam iram in eos habébant, hanc in eórum liberos effuderunt. At non ita generófus, ac magnánimus ille David: fed & vivéntem inimicum obfervávit, & illo defúncto, benevolentiam quam erga illum géfferat, filiis exhibuit. Quid illíus mensâ sánctius, quam cingébant filii hoftis, hoftis inquam, occidere conáti? Quid illo convívio fpirituálius, in quo tam multæ abundábant benedictiónies? Angeli pótiùs quàm hóminis convocántis erat. Síquidem inimíci filios amplecti & amáre, & illius inimíci, qui tóties ipfum tentáverat e médio tólle re, idque móliens excéf ferat e vita, facit ea res dignum qui in Angelórum chorum referátur. R. Appropinquavérunt dies David ut morerétur; præcepitque Salomóni, dicens: Obsérva cuftó dias Dómini Dei tui, ut ámbules in viis ejus, ut cuftodias præcépta ejus. .Non auditóres légis jufti funt apud Deum, fed Obsérva.3.Reg.2.Rom.2. IN III. NOCTURNO. Léctio fanéti Evangéli fecúndum Lucam. Lectio vij. Cap. 5. Iturbe irruerent in (JeN illo tempore; Cùm fum,) ut audirent verbum Dei; & ipfe ftabat fecus ftagnum Genézareth. Et vidit duas naves ftantes fecus ftagnum: pif catóres autem defcénderant, & lavábant rétia. Afcéndens autem in unam: navim, quæ erat Simónis, rogávit eum a terra redúcere pusillùm. Et fedens docébat de navícula turbas. Et réliqua. Homilia fancti Ambrófi : Epifcopi. Expof. Evang. fec. Luc. lib. 4. §. 68. & 70. Bi Dóminus multis impertívit vária génera fanitátum ; nec témpore, nec loco cœpit ab Itúdio fanándi turba cohibéri. Vefper incúbuit, sequebántur: ftagnum occurrit, urgébant. Et ideo afcendit in Petri navim. Hæc eft illa navis, quæ adhuc fecúndum Matthæum fluctuat, fecundum Lucam replétur píf cibus; ut & princípia Ec, cléfiæ fluctuántis, & pofterióra exuberántis, agnófcas: pifces enim funt, qui hanc enávigant vitam. Ibi adhuc difcipulis Chriftus dormit, hic præcipit. Dormit enim tépidis, perféctis vigilat. .... Non turbátur hæc navis in qua prudéntia návigat, abeft per fidia, fides fpirat. Quemádmodum enim turbáripóterat, cui præerat is in quo Eccléfiæ firmaméntu eft? Illic ergo turbátio, ubi módica fides:hic fecúritas,. ubi perfecta diléctio. * R. Cùm turbæ irrúerent in Jefum ut audirent verbum Dei, afcendens in navim quæ erat Simónis, Sedens docébat de navícula turbas. . Sapiéntia in cápite turbárum clámitat: Convertímini ad correptiónem meam; en ofténdam vobis verba mea. *Sedens. Luc. 5. Prov. 1. Lectio viij. §. 71. & 72. Tfi áliis imperátur ut laxent rétia fua; foli tamen Petro dicitur: [Duc in altum, hoc eft, in profúndum difputationu. Quid enim tam altum, quàm altitúdinem divitiárum vidére, fcire Dei Filium, & profeffiónem divinæ generatiónis afsúmere? Quam licet mens non queat humána plenæ ratiónis inveftigatióne comprehendere; fidei tamen plenitúdo compléctitur..... In hoc altum difputatiónis Eccléfia a Petro dúcitur ; ut videat hinc refurgéntem Dei Filium, inde Spíritum fanctum profluéntein. Quæ funt autem Apoftolórum, quæ laxári jubéntur rétia; nifi verbórum complexiónes, & quafi quidam oratiónis finus, & difputatiónum recéffus, qui eos quos céperint,non amittant? Et bene Apoftólica inftruménta pifcándi rétia funt , quæ non captos périmunt, fed resérvant; & de profúndo ad lumen éxtrahunt: fluctuántes de ínfimis ad fupérna tradúcunt. R. Ut cefsávit Jefus loqui, dixit ad Simónem : Duc in altum, &* Laxáte rétia veftra in captúram. y. Ecce ego mittam pifcatóres multos dicit Dóminus, & pifcabúntur filios Ifrael. Laxáte. Luc. 5. Jer. 16. Leftio ix. §.76.&77. Pam noctem laboránRæcéptor 9 per to } tes nihil cépimus; fed in verbo tuo laxábo rétia. O humilitas fructuófa Qui nihil antea céperant, magnam in verbo Dómini conclúdunt pífcium multitúdinem. Non hoc humánæ facundiæ opus, fed fupérnæ vocatiónis eft munus. Cedunt difputationes hóminum: fide fuâ plebs credit. Rumpúntur rétia, nec lábitur pifcis. Vocántur ad adjuméntum sócü, qui erant in ália navi.Quæ est illa ália navis, nifi fortè Judæa, ex qua Joánnes & Jacóbus eligúntur? [Facta eft (enim) Judæa fanctificátio ejus. Hi ígitur de Synagóga ad navem Petri, hoc eft, ad Eccléfiam convenérunt; ut implérent ambas navículas. Omnes enim in nómine Jefu genu flectunt, five Judæus, five Græcus: [Omnia, & in ómnibus Chriftus. 1 * R. Júbila, Fília Jerúfalem Salvátor loquétur pacem géntibus; Ett Potéftas ejus a mari ufque ad mare, & a fluminibus ufque ad fines terræ. . Chriftus Caput eft Eccléfiæ ipfe Salvátor córporis ejus. Et potéftas ejus. Glória. † Potéftas. Zach. 9. Ephef. 5. Ad Bened. Ant. 8. G. Simon dixit ( Jefu :) Præceptor,per totam noc * mus; in verbo autem tuo laxábo rete. Et cùm hoc feciffent, conclusérunt pífcium multitúdinem copiófam. Luc. 5. Oratio. DA nobis, quæfumus, mun Dómine,ut & di curfus pacíficè nobis tuo órdine dirigátur & Eccléfia tua tranquillâ devotióne lætétur ; Per Dñum. CANO N. Ex Concilio Bituricénfi. An. 1584.tit.23.de Miffa, Can. 8. &9. Missa Parochiális ad nutum nobilium aut laicórum fed confuétâ & opportúnâ horâ. Provideant Epifcopi, & Ecclefiárum Rectóres ne fimul & tumultuáriè plures Miffæ privátæ, fed certo ordine & váriis horis celebréntur. Non celebrétur Miffa Ad Magnif. Ant. 2. D. Stupor circumdéderat(Petrum, ) & omnes qui cum illo erant, in сарtúra pífcium, quam céperant. Et ait ad Simónem Jefus: Noli timére; ex hoc jam hómines eris cápiens. Luc. 5. FERIA SECUNDA. De libro fecúndo Regum. Lectio j. Cap. 2. tem laborántes nihil cépi- Poft hæc consuluit Da vid Dóminum, di cens me unxit domus Juda in regem fibi.. ' માં'. cens: Num afcéndam in unam de civitátibus Juda? Et ait Dóminus ad eum : Afcénde. Dixitque David: Quo afcéndam? Et ref 1 R. Quafi adeps, 260. 12 Bner autem filius> pondit ei: In Hebron, Af- A Ner, princeps exere céndit ergo David, & duæ uxóres ejus, Achínoam Jezraelites, & Abígail uxor Nabal Carméli: fed & viros, qui erant cum eo, duxit David síngulos cum domo fua : & mansérunt in oppidis Hebron. Venerúntque viri Juda, & unxérunt ibi David, ut regnáret super-domum Juda. R. Amóto Saül, fufcitávit Deus 2.259. Lectio ij. citûs Saul, tulit Isbofeth T nuntiátum eft David, quòd viri Jabes Gálaad fepeliffent Saül. Mifit ergo David núntios ad viros Jabes Gálaad, dixitque ad eos: Benedíc. ti vos Dómino, qui feciftis mifericórdiam hanc cum dómino veftro Saül, & fepeliftis eum. Et nunc retribuet vobis quidem Dóminus mifericordiam & veritátem : fed & ego reddam grátiam, eo quod feciftis verbum iftud. Conforténtur manus veftræ, & eftóte filii fortitúdinis: licet enim mortuus fit dóminus vefter Saül, tamen Pars Eftivalis. |