Tabernáculi, & in tentó- mus in perpétuum. Juxta rio manens cum omni Ifrael. Nunquid locútus fum faltem uni Júdicum Ifrael, quibus præcéperam, ut páfcerent pópulum meum, & dixi: Quare non ædificáftis mihido Nunc mum cédrinam? R. Amóto Saül, 259. Lectio ij. Unc itaque fic loquéris ad fervum meum David: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ego tuli te, cùm in páfcuis fequeréris gregem, ut effes dux pópuli mei Ifrael. Et fui tecum quocunque perrexífti..... Annuntio ergo tibi, quòd ædificatúrus fit tibi Dóminus domum. Cùmque impléveris dies tuos, ut vadas ad patres tuos, fufcitábo femen tuum poft te, quod erit de filiis tuis: & ftabíliam regnum ejus. Ipfe ædificábit mihi domum & firmábo sólium ejus ufque in ætérnum. Ego ero ei in patrem, & ipfe erit mihi in filium : & mifericórdiam meam non auferam ab eo, ficut ábftuli ab eo qui ante te fuit. Et ftátuam eum in domo mea, & in regno meo ufque in fempitérnum: & thronus ejus erit firmiffi ómnia verba hæc, & juxta univérfam vifionem iftam, fic locútus eft Nathan ad David. . Quafi adeps, 260. Lectio iij. C David, & fediflet Umque veniffet rex coram Dómino, dixit: Quis ego fum, Dómine Deus, & quæ domus mea ut præftares mihi tália? Sed & hoc parùm vifum eft in confpéctu tuo, ideóque locútus és fuper domum fervi tui étiam in futúrum : & fecifti me fpectabilem fuper omnes homines, Dómine Deus. Quid ultra áddere poteft David, cùm ita glorificaveris fervush tuum, & cognoveris eum? Dómine, propter fámu lum tuum juxta cor tuuth. fecifti omnem magnificén. tiam hanc, & nota effe voluifti univérfa magnália. Dómine, non eft SImilis tur: & non eft álits Deus abfque te, ex óm-. nibus quos audivimus auribus noftris, R. Hæc dicit 260. CANON. Ex Concilio Reménfi. An. 1583.tit. de Euch.n.9. Acerdótum hund deSfeer brevit Pal ræcus, ut néminem ad- sua : & revérfa eft in do~ mittat ad Miffæ celebra- mum fuam, concépto fetiónem in fua Eccléfia, nifi qui illi fit adfcriptus, aut fibi notus, aut litteras teftimoniáles, & commendatitias ab Epifcopo próprio habuerit. " SABBAT O. De libro fecúndo Regum. Lectio j. Cap., 11. Frente ao en Actum eft autem, vereo témpore quo folent reges ad bella procédere, mifit David Joab, & fervos fuos cum eo, & univérfum Ifrael; & vaftavérunt filios Ammon, & obfedérunt Rabba, David autem remanfit in Jerúfalem. Dum hæc ageréntur, áccidit ut surgeret David de ftrato fuo poft meridiem, & deambuláret in folário domûs régia vidítque mulierem fe lavántem ex adverfo fuper folárium fuum erat autem múlier pulchra valde. Mifit ergo rex, & requisivit quæ effet múlier. Nuntiatúmque eft ei, quod ipfa effet Bethfabée filia Eliam, uxor Uría Hethæi, Miffis itaque David nuntiis, tulit eam. Quæ cùm ingreffa effet ad illum, dormívit cum ea: ftatimque fanctificáta eft ab immundítia 2 tu. Mitténfque nuntiávit David, & ait: Concépi. Lectio ij. Mlfit autem David ad Joab, dicens: Mitte ad me Uríam Hethæum. Misitque Joab Uríam ad David: & venit Urías ad David; quæfivítque David quàm rectè ágeret Joab & pópulus, & quómodo administrarétur bellum. Et dixit David ad Uríam : Vade in domum tuam, & lava pedes tuos. Et egréffus eft Urías de domo regis, fecutúfque eft eum cibus régius. Dormívit autem Urías ante portam domûs régiæ cum áliis fervis dómini fui, & non defcéndit ad domum fuam. Nuntiatúmque eft David a dicéntibus: Non ivit Urías in domum fuam. Et ait David ad Uríam: Nunquid non de via venisti ? quare non defcendifti in domum tuam ? Et ait Urías ad David: Arca Dei & Ifrael & Juda hábitant in papiliónibus, & dóminus meus Joab, & fervi dómini mei fuper fáciem terræ manent: & ego ingrédiar domum meam, ut cómedam & bibam, & dórmiam cum uxóre mea? per falútem tua, & per falutem ánimæ tuæ,non fáciam rem hanc. Lectio iij. Auri hic It ergo David ad étiam hódie, & cras dimíttam te. Manfit Urías in Jerufalem in die illa & áltera : & vocávit eum David ut coméderet coram fe & biberet, & inebriávit eum: qui egreffus véfpere, dormívit in ftrato fuo cum fervis dómini fui, & in domum fuam non defcendit. Factum eft ergo mane, & fcripfit David epiftolam ad Joab : misítque per manum Uriæ fcribens in epiftola: Pónite Uríam ex adverfo belli, ubi fortiffimum eft prælium:& derelínquite eum, ut percúffus intéreat. Igitur cùm Joab obfidéret urbem, pófuit Uríam in loco ubi fciébat viros effe fortiffimos. Egrefsique viri de civitáte bellábant advérsùm Joab, & cecidérunt de pópulo fervórum David, & mórtuus eft étiam Urías Hethæus. CANON. Ex Concílio Mediolanenfi fexto. An. 1582. tit. 15. Léricus qui in Miffæ facrificio miniftrat , dum eam functiónem obit, ne preces horárias, neve áliud quidquam de libro alióve officio récitet ; fed dio ad minifterium atténtoto intimæ pietatis ftútus fit, quod tunc piè religioséque éxequi debet. Ad Magníf. Ant. 1. D: Dixit David ad Deum : peccávi nimis (Dómino;) óbfecro, aufer iniquitátem fervi tui, quia infipién ter egi. 1. Paral. 21. Oratio, Da, quæfumus, ut infra ad Laudes DOMINICA V. A Poft Pentecoften. IN I. NOCTURNO. De libro fecúndo Regum. Lectio j. Cap. 11. & 12. Údívit uxor Uríæ, quòd mórtuus effet Urías vir fuus, & planxit eum.Transácto autem luctu, mifit David, & introdúxit eam in domum fuam, & facta eft ei uxor, peperitque ei filium: & difplicuit verbum hoc quod fécerat David, coram Dómino. Mifit ergo Dóminus Nathan ad David: qui cùm veniffet ad eum, dixit ei: Duo viri erant in civitáte una unus dives, & alter pauper. Dives habébat oves & boves plurimos valdè : pauper autem nihil habé bat omnino præter ovem & fi parva funt ifta, ad únam párvulam, quam Lectio ij. Rátus autem indigna hóminem illum nimis, dixit ad Nathan: Vivit Dóminus , quóniam filius mortis eft vir qui fecit hoc: ovem reddet in quádru plum, eo quòd fécerit verbum iftud, & non pepérçerit. Dixit autem Nathan ad David: Tu es ille vir: Hæc dicit Dóminus Deus Ifrael: Ego unxi te in Regem fuper Ifrael, & ego érui te de manu Saül, & dedi tibi domum dómini tui & uxóres Dómini tui in finu tuo, dedíque tibi domum Ifrael & Juda: jiciam tibi multò majóra Quare ergo contempsifti verbum Dómini, ut fáce-. res malum in confpéctu meo? Uríam Hethæum percufsifti gládio, & uxórem illíus accepifti in uxórem tibi, & interfecifti, eum, gládio filiórum Ammon. Quamobrem non recédet gládius de domo tua ufque in fempi térnum, eo quòd defpéxeris me, & túleris uxórem Uríæ Hethæi, ut ef fet uxor tua. 1. Quafi adeps fepará tus, 260. Lectio iij.. Taque hæc dicit Dó minus: Ecce, ego fufcitábo fuper te malum de domo tua, & tollam uxó→ res tuas in óculis tuis, & dabo próximo tuo, & dórmiet cum uxóribus tuis in óculis folis hujus. Tu enim fecifti abfcónditè : ego autem fáciam verbum iftud in confpectu omnis Ifrael & in confpéctu folis. Et dixit David ad Nathan: Peccávi Dómino. Dixitque Nathan ad David: Dóminus quoque tránftulit peccátum tuum: non moriéris. Verumta→ men, quóniam blafphemáre fecifti inimícos Dó mini propter verbum hoc, filius qui natus eft tibi, morte moriétur. Et revérfus eft Nathan in domum fuam. Percúffit quoque Dóminus párvulum, quem pepérerat uxor U indignátus infrémuit, fed R. Tabernaculum tefti- riæ eft. R. Hæc dicit Dóminus, 260. IN II. NOCTURNO. afféctûs, ut Nathan diceret; [Quóniam poenituit te, & Dóminus tranftulit peccátum tuum. ] Ma túritas itaque véniæ profúndam Regis fuifle poeni téntiam declarávit, quæ tanti erróris offénfam tradúxerit. Alii hómines cùm facerdótibus corripiúntur, peccátum fuum íngravant, dum negáre cúpiunt aut deféndere; ibíque eórum lapfus eft major, ubi fperátur corréctio. Sancti autem Dómini, qui confummáre pium certámen géftiunt, & cúrrere curfum falutis, sícubi fortè ut hómines corrúerint natúræ magis fragilitáte, quàm peccándi libídine, acrióres ad curréndum resúrgunt, pudóris ftímulo majóra reparántes certámina ; ut non folùm nullum attuliffe æftimétur lapfus impediméntum, fed étiam velocitátis incentiva cumuláffe. R. Diléxit David eum qui fecit, 261. Nufquifque noftrum a per síngulas horas quàm multa delinquit! & tamen unufquifque de plebe peccátum fuum confiténdum non putat. Ille Rex tantus ac potens, ne exíguo quidem moménto manére penes fe delicti paffus eft confciéntiam fed præmatúrâ confeffióne, atque imménfo dolóre, réddidit peccátum fuum Dómino. Quem mihi nunc fácilè repérias honorátum ac divitem, qui fi arguátur alicujus culpæ reus, non moléstè ferat? At ille régio clarus império, tot divinis probátus oráculis, cùm a priváto hómine corriperétur,quòd gráviter deliquiffet, non |