ÆäÀÌÁö À̹ÌÁö
PDF
ePub
[ocr errors]

Tabernáculi, & in tentó- mus in perpétuum. Juxta

rio manens cum omni Ifrael. Nunquid locútus fum faltem uni Júdicum Ifrael, quibus præcéperam, ut páfcerent pópulum meum, & dixi: Quare non ædificáftis mihido

Nunc

mum cédrinam? R. Amóto Saül, 259. Lectio ij. Unc itaque fic loquéris ad fervum meum David: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ego tuli te, cùm in páfcuis fequeréris gregem, ut effes dux pópuli mei Ifrael. Et fui tecum quocunque perrexífti..... Annuntio ergo tibi, quòd ædificatúrus fit tibi Dóminus domum. Cùmque impléveris dies tuos, ut vadas ad patres tuos, fufcitábo femen tuum poft te, quod erit de filiis tuis: & ftabíliam regnum ejus. Ipfe

[ocr errors]

ædificábit mihi domum & firmábo sólium ejus ufque in ætérnum. Ego ero ei in patrem, & ipfe erit mihi in filium : & mifericórdiam meam non auferam ab eo, ficut ábftuli ab eo qui ante te fuit. Et ftátuam eum in domo mea, & in regno meo ufque in fempitérnum: & thronus ejus erit firmiffi

ómnia verba hæc, & juxta univérfam vifionem iftam, fic locútus eft Nathan ad David.

. Quafi adeps, 260. Lectio iij. C David, & fediflet Umque veniffet rex

coram Dómino, dixit: Quis ego fum, Dómine Deus, & quæ domus mea ut præftares mihi tália? Sed & hoc parùm vifum eft in confpéctu tuo, ideóque locútus és fuper domum fervi tui étiam in futúrum : & fecifti me fpectabilem fuper omnes homines, Dómine Deus. Quid ultra áddere poteft David, cùm ita glorificaveris fervush tuum, & cognoveris eum? Dómine, propter fámu lum tuum juxta cor tuuth. fecifti omnem magnificén. tiam hanc, & nota effe voluifti univérfa magnália. Dómine, non eft SImilis tur: & non eft álits Deus abfque te, ex óm-. nibus quos audivimus auribus noftris,

R. Hæc dicit 260.

CANON.

Ex Concilio Reménfi. An. 1583.tit. de Euch.n.9. Acerdótum hund deSfeer brevit Pal

ræcus, ut néminem ad- sua : & revérfa eft in do~ mittat ad Miffæ celebra- mum fuam, concépto fetiónem in fua Eccléfia, nifi qui illi fit adfcriptus, aut fibi notus, aut litteras teftimoniáles, & commendatitias ab Epifcopo próprio habuerit.

"

SABBAT O. De libro fecúndo Regum. Lectio j. Cap., 11. Frente ao en Actum eft autem, vereo témpore quo folent reges ad bella procédere, mifit David Joab, & fervos fuos cum eo, & univérfum Ifrael; & vaftavérunt filios Ammon, & obfedérunt Rabba, David autem remanfit in Jerúfalem. Dum hæc ageréntur, áccidit ut surgeret David de ftrato fuo poft meridiem, & deambuláret in folário domûs régia vidítque mulierem fe lavántem ex adverfo fuper folárium fuum erat autem múlier pulchra valde. Mifit ergo rex, & requisivit quæ effet múlier. Nuntiatúmque eft ei, quod ipfa effet Bethfabée filia Eliam, uxor Uría Hethæi, Miffis itaque David nuntiis, tulit eam. Quæ cùm ingreffa effet ad illum, dormívit cum ea: ftatimque fanctificáta eft ab immundítia

[ocr errors]

2

tu. Mitténfque nuntiávit David, & ait: Concépi. Lectio ij.

Mlfit autem David ad

Joab, dicens: Mitte ad me Uríam Hethæum. Misitque Joab Uríam ad David: & venit Urías ad David; quæfivítque David quàm rectè ágeret Joab & pópulus, & quómodo administrarétur bellum. Et dixit David ad Uríam : Vade in domum tuam, & lava pedes tuos. Et egréffus eft Urías de domo regis, fecutúfque eft eum cibus régius. Dormívit autem Urías ante portam domûs régiæ cum áliis fervis dómini fui, & non defcéndit ad domum fuam. Nuntiatúmque eft David a dicéntibus: Non ivit Urías in domum fuam. Et ait David ad Uríam: Nunquid non de via venisti ? quare non defcendifti in domum tuam ? Et ait Urías ad David: Arca Dei & Ifrael & Juda hábitant in papiliónibus, & dóminus meus Joab, & fervi dómini mei fuper fáciem terræ manent: & ego ingrédiar domum meam, ut cómedam & bibam, & dórmiam cum

uxóre mea? per falútem tua, & per falutem ánimæ tuæ,non fáciam rem hanc.

Lectio iij.

Auri hic It ergo David ad étiam hódie, & cras dimíttam te. Manfit Urías in Jerufalem in die illa & áltera : & vocávit eum David ut coméderet coram fe & biberet, & inebriávit eum: qui egreffus véfpere, dormívit in ftrato fuo cum fervis dómini fui, & in domum fuam non defcendit. Factum eft ergo mane, & fcripfit David epiftolam ad Joab : misítque per manum Uriæ fcribens in epiftola: Pónite Uríam ex adverfo belli, ubi fortiffimum eft prælium:& derelínquite eum, ut percúffus intéreat. Igitur cùm Joab obfidéret urbem, pófuit Uríam in loco ubi fciébat viros effe fortiffimos. Egrefsique viri de civitáte bellábant advérsùm Joab, & cecidérunt de pópulo fervórum David, & mórtuus eft étiam Urías Hethæus.

CANON.

Ex Concílio Mediolanenfi

fexto. An. 1582. tit. 15. Léricus qui in Miffæ facrificio miniftrat ,

dum eam functiónem obit, ne preces horárias, neve áliud quidquam de libro alióve officio récitet ; fed dio ad minifterium atténtoto intimæ pietatis ftútus fit, quod tunc piè religioséque éxequi debet. Ad Magníf. Ant. 1. D: Dixit David ad Deum : peccávi nimis (Dómino;) óbfecro, aufer iniquitátem fervi tui, quia infipién ter egi. 1. Paral. 21.

Oratio, Da, quæfumus, ut infra ad Laudes DOMINICA V.

A

Poft Pentecoften. IN I. NOCTURNO. De libro fecúndo Regum. Lectio j. Cap. 11. & 12. Údívit uxor Uríæ, quòd mórtuus effet Urías vir fuus, & planxit eum.Transácto autem luctu, mifit David, & introdúxit eam in domum fuam, & facta eft ei uxor, peperitque ei filium: & difplicuit verbum hoc quod fécerat David, coram Dómino. Mifit ergo Dóminus Nathan ad David: qui cùm veniffet ad eum, dixit ei: Duo viri erant in civitáte una unus dives, & alter pauper. Dives habébat oves & boves plurimos valdè : pauper autem nihil habé

[ocr errors]
[ocr errors]

bat omnino præter ovem & fi parva funt ifta, ad

únam párvulam, quam
émerat & nutrierat, &
quæ créverat apud eum
cum filiis ejus fimul, de
pane illíus cómedens, &
de cálice ejus bibens, &
in finu illíus dórmiens:
erátque illi ficut filia. Cùm
autem peregrinus quidam
veniffet ad divitem, par-
cens ille súmere de ovibus
& de bobus fuis, ut ex-
hibéret convívium pere-
grino illi qui vénerat ad
fe, tulit ovem viri páupe-
ris, & præparávit cibos
hómini qui vénerat ad se.
R. Amóto Sail, fufci-
távit, 259.

Lectio ij.
Inióne David adversus

Rátus autem indigna

hóminem illum nimis, dixit ad Nathan: Vivit Dóminus , quóniam filius mortis eft vir qui fecit hoc: ovem reddet in quádru plum, eo quòd fécerit verbum iftud, & non pepérçerit. Dixit autem Nathan ad David: Tu es ille vir: Hæc dicit Dóminus Deus Ifrael: Ego unxi te in Regem fuper Ifrael, & ego érui te de manu Saül, & dedi tibi domum dómini tui & uxóres Dómini tui in finu tuo, dedíque tibi domum Ifrael & Juda:

jiciam tibi multò majóra Quare ergo contempsifti verbum Dómini, ut fáce-. res malum in confpéctu meo? Uríam Hethæum percufsifti gládio, & uxórem illíus accepifti in uxórem tibi, & interfecifti, eum, gládio filiórum Ammon. Quamobrem non recédet gládius de domo tua ufque in fempi térnum, eo quòd defpéxeris me, & túleris uxórem Uríæ Hethæi, ut ef fet uxor tua.

1. Quafi adeps fepará tus, 260.

Lectio iij.. Taque hæc dicit Dó minus: Ecce, ego fufcitábo fuper te malum de

domo tua, & tollam uxó→ res tuas in óculis tuis, & dabo próximo tuo, & dórmiet cum uxóribus tuis in óculis folis hujus. Tu enim fecifti abfcónditè : ego autem fáciam verbum iftud in confpectu omnis Ifrael & in confpéctu folis. Et dixit David ad Nathan: Peccávi Dómino. Dixitque Nathan ad David: Dóminus quoque tránftulit peccátum tuum: non moriéris. Verumta→ men, quóniam blafphemáre fecifti inimícos Dó

mini propter verbum hoc, filius qui natus eft tibi, morte moriétur. Et revérfus eft Nathan in domum fuam. Percúffit quoque Dóminus párvulum, quem pepérerat uxor U

indignátus infrémuit, fed
confeffus ingéinuit. culpæ
dolore.

R. Tabernaculum tefti-
mónïi, 261.
Lectio v. S., & 6.
Enique Dominum

[ocr errors]

riæ

eft.

[ocr errors]

R. Hæc dicit Dóminus, 260.

IN II. NOCTURNO.
Ex libro fancti Ambrófii
Epifcopi, de Apológia
Prophétæ David.
Apolog. 1. cap. 2. §. 5.
Lectio iv.

afféctûs, ut Nathan diceret; [Quóniam poenituit te, & Dóminus tranftulit peccátum tuum. ] Ma túritas itaque véniæ profúndam Regis fuifle poeni téntiam declarávit, quæ tanti erróris offénfam tradúxerit. Alii hómines cùm

facerdótibus corripiúntur, peccátum fuum íngravant, dum negáre cúpiunt aut deféndere; ibíque eórum lapfus eft major, ubi fperátur corréctio. Sancti autem Dómini, qui confummáre pium certámen géftiunt, & cúrrere curfum falutis, sícubi fortè ut hómines corrúerint natúræ magis fragilitáte, quàm peccándi libídine, acrióres ad curréndum resúrgunt, pudóris ftímulo majóra reparántes certámina ; ut non folùm nullum attuliffe æftimétur lapfus impediméntum, fed étiam velocitátis incentiva cumuláffe. R. Diléxit David eum qui fecit, 261.

Nufquifque noftrum a per síngulas horas quàm multa delinquit! & tamen unufquifque de plebe peccátum fuum confiténdum non putat. Ille Rex tantus ac potens, ne exíguo quidem moménto manére penes fe delicti paffus eft confciéntiam fed præmatúrâ confeffióne, atque imménfo dolóre, réddidit peccátum fuum Dómino. Quem mihi nunc fácilè repérias honorátum ac divitem, qui fi arguátur alicujus culpæ reus, non moléstè ferat? At ille régio clarus império, tot divinis probátus oráculis, cùm a priváto hómine corriperétur,quòd gráviter deliquiffet, non

[ocr errors]
« ÀÌÀü°è¼Ó »