R. Poftquam coanguftátus eft (Manáffes, ) Orávit Dóminum, & egit poenitentiam valde coram Deo: & exaudívit oratiónem ejus, reduxitque eum in regnum fuum. . Quæ fecúndùm Deum triftitia eft, poeniténtiam in falútem ftábilem operátur. Orávit. 2. Paral. 33. 2. Cor. 7. I * biit, & veftigiis fe fancti ut qui báculum miferat, Eliséi proftravit. Beátus ipfe defcénderet. Báculus verò Eliséus dedit bácu- fine Eliséo nihil valébat ; lum fuum púero, & dixit quia Crux fine Chrifto niad eum: [Vade, & mit- hil póterat. te báculum meum fuper fáciem púeri. Si te falutáverit homo, non refalútes eum. ] Hocloco, Fratres, vidéte, ne alicui fubrépat ímpia cogitátio, & dicat quòd augurium beátus Eliséus obferváre voluerit; & ídeo júfferit púero fuo, ut falutántem fe in via non refalutáret. Frequénter hoc in Scriptúris légimus: fed pro celeritáte eft dictum, non pro áliqua fupérflua & facrilega obfervatione præcéptum; ac fi diceret Ita velóciter ámbula, ut nullis fábulis in via occupári aut retardári præsúmas. [Abiit ergo puer, & mifit báculum fuum fuper fáciem púeri; & pénitus non furréxit. Puer ifte typum hábuit beáti Móyfi. Mifit enim eum Deus cum báculo in Egyptum: fed báculus fine Chrifto flagelláre Ægyptum pótuit; de origináli verò vel actuáli peccáto liberáre, vel refufcitáre non pótuit, [Nihil enim (dicénte Apótolo) ad perféétum addúxit Lex. ] Opus erat, Lectio vj §. 8. Nclinávit fe Eliséus, ut púerum refufcitáret : humiliávit fe Chriftus, ut mundum in peccátis jacéntem erigeret. [ Mifit Eliséus óculos fuper óculos, manus fuper manus.] Vidéte, Fratres, quantùm fe vir ille perfectæ ætátis contráxit, ut párvulo mórtuo & jacénti congrúeret. Quod enim Eliséus in púero præfigurávit, hoc in toto génere humáno Chriftus implévit. Audi Apóftolum dicéntem: [ Humiliávit femetipfum factus obédiens ufque ad mortem. ] Quia párvuli erámus, párvulum fe fecit: quia mórtui jacebámus, pius fe Médicus in clinávit : quia & revéra, Fratres, nemo poteft jacéntem erigere, fi fe nolúerit inclináre. * R. Memória Josíæ in omni ore quafi mel: ipfe eft diréctus divinitus in pœniténtiam gentis; Tulit abominatiónes impietátis, & in diébus peccatórum corroborávit pietátem. . Verbis plúrimis exhortabátur eos: Salvámini a generatióne ifta prava. * Tulit abominatiónes. Glória. Tulit. Eccli. 49. A&t. 2. IN III. NOCTURNO. Lectio fancti Evangélii fecúndum Lucam. Lectio vij. Cap. 16. N illo témpore; Dicébat (Jefus) & ad difcípulos fuos: Homo quidam erat dives,qui habébat víllicum; & hic diffamátus eft apud illum, quafi diffipáffet bona ipsius. Et réliqua. Homília fancti Paulíni Epifcopi. Epift. 32. ad Severum. §. 20. & 21. Aliàs Epift. 12. NUlla nobis occafio eft beneficéntiæ unquam procraftinándæ ; cùm, fi volúntas noftra non abfit, pauper in promptu fit. Commodémus ergo fecúri nunc egéno, & in pau péribus fuis Chrifto; ut ex ejus abundatúra in iífdem glóriâ participáre pofsimus. Proptérea enim Dóminus ipfe præmonet, dicens : [ Fácite vobis amicos de iníquo mammóna.] Vides quómodo Omnípotens fáciat de nocte lucem, & de iniquitáte juftitiam ? [Ut cùm defecéritis (inquit) recípiant vos in tabernácula ætérna. ]... Seminémus ergo illis carnália, ut metámus ab illis fpiritália. Labóret nunc de terrénis manus, ut tunc de cœléftibus ánima reficiátur. Spes præfens ædificet rem futúram. Faciamus iftic tecta, quæ nos illic tegant. Pafcátur iftic pauper, ubi me dívite eget, ut me illic pafcat, ubi me egénte faturábitur. Vidéte commércium spiritále ; &, fi potéftis, negáte nos aváros, qui terram véndimus & tribútum, ut immunitátem regni cum æternitáte coemámus. R. Consilium meum plá ceat tibi, &* Peccáta tua eleemofynis rédime, & iniquitátes tuas mifericór diis páuperum. y. Cháritas óperit multitúdinem * Peccáta peccatórum. tua. Dan, 4. 1. Petr. 4. Ex Serm. ejufd. de Gazophylacio, §. 6. & 7. Alias Epift. 34. Lectio viij. Abundantia bonitá Ofis Dei vult fene rári ex iis, quæ ipfe largitus eft: cupit débitor fieri donórum fuórum, ut cum multa tibi ratióne tuam reddat usúram. Própera igitur, Frater, tam úberem tibi obftringere debitórem, ut & amicum te ex fervo vocet ; & in tuis terréftribus nummis te expértus fidélem, de fuis cœléftibus thesauris dívitem fáciat. Ne trépides, ne cunctéris, ne parcas. Efto violéntus Deo, rape regna cœlórum. Qui vetat aliéna contingi, fua gaudet invádi: & qui damnat avaritiæ rapacitátem, laudat fidei rapínam. R. Deus profpéctor eft ejus qui reddit grátiam: méminit ejus inpófterum *Et in témpore casûs fui invéniet firmaméntum. . Qui séminat in benedictiónibus, de benedictiónibus & metet. * Et in témpore. Eccli. 3. 2. Cor. 9. Lectio ix. Poft pauca. Potterat me, Dóminus omní potens æquè univérfos dí vites fácere, ut nemo indigéret áltero: fed infinítæ bonitátis consílio fic parávit miséricors & miferátor Dóminus, ut tuam in illis mentem probet. Fecit miferum, ut agnófceret mifericórdem. Fecit inopem, ut exercéret opu léntum. Matéria divitiárum tibi eft fratérna paupértas, fi intélligas fuper egénum & páuperem; nec tibi tantùm habeas quod accepifti, quia ídeo & illíus partem tibi in hoc fæculo cóntulit Deus tibi debéret quidquid de fuis donis tuo voluntário afféctu indigentibus obtuliffes ac te viciffim in ætérna die de illius parte ditáret. Per ipfos enim nunc áccipit Chriftus, &. tunc pro ipfis repéndet. ut R. Ex fubftántia tua fac eleemofynam. * Quóniam eleemofyna ab omni peccáto, & a morte liberat, & non patiétur ánimam ire in ténebras. y. Fácite vobis amicos de mammóna iniquitátis, ut cùm defecéritis, recípiant vos in ætérna tabernácula. Quóniam. Tob. 4. Luc. * 16. Ad Bened. Ant. 4. E. Ait villicus intra fe : Quid fáciam, quia Dóminus meus aufert a me villicatiónem? fódere non váleo, mendicáre erubéfco; fcio quid fáciam, ut cùm amótus fúero a villicatióne, recípiant me in domos fuas. Luc. 16. Oratio. Argire nobis, quæfumus Dómine, femperfpiritum cogitándi quæ recta funt, propitius & agéndi; ut qui fine te effe non póffumus, fecúndum te vívere valeámus; Per Dóminum. quàm feminæ, tam viri quàm púeri, vel perdifcéndis, fi illa ignorent, vel álios perdocendis ver séntur. Ad Magnif. Ant. 5.a. Laudávit Dóminus villicum iniquitátis, quia prudenter feciffet; quia filiz hujus fæculi prudentióres filiis lucis in generatióne fua funt. Luc. 16. FERIA SECUNDA. Ex Concilio Aquenfi. E pit, cùm viginti quin An. 1585. tit. de Feft. Oceántur pópulierebrò ab iis, ad quos pértinet, ut Feftos dies qui Dei cultui dicáti funt, in divinis Officits concionibúfque audiéndis necnon in oratiónibus maximífque ac continuis Dei erga nos beneficiis recoléndis, fanétè ac piè tránfigant; præsértim ut præter Miflam, quæ fine graviffimi peccáti culpa prætermitti non poteft, præter Véfperas item quibus fidélem quemque, nifi impeditum, intereffe máximè convenit, in doctrinæ Chriftiánæ rudimén que effet annótum, & viginti novem annis regnávit in Jerufalem: nomen matris ejus Abia, filia Zachariæ. Fecitque quod erat plácitum in confpéctu Dómini, juxta ómnia quæ fécerat David pater ejus. Ipfe anno & menfe primo regni fui, apéruit valvas domûs Dómini, & inftaurávit eas. Adduxítque facerdótes atque levitas, & congregávit eos in platéam orientálem. Dixitque ad eos: Audíte me, levitæ & fanctificámini; mundáte domum Dómini, Dei patrum veftrórum, & auférte omnem immundítiam de fanctuário..... Filii mei, nolíte negligere: vos elégit Dó minus ut ftetis coram eo & miniftrétis illi : colatif incénfum. R. Fecit Joíada, 318. Lectio ij. , Eférent Ezetés ut T juffit Ezechias ut fuper altáre: cùmque offerréntur holocáufta, cœpérunt laudes cánere Dómino, & clángere tubis, atque in divérfis órganis, quæ David rex Ifrael præ paráverat, concrepáre. Omni autem turbâ adoránte, cantóres, & ii, qui tenébant tubas, erant in officio fuo, donec complerétur holocáuftu. Cùm que finíta effet oblátio, incurvátus eft rex, & omnes qui erant cum eo, & adoravérunt. Præcepitque Ezechías & príncipes levítis, ut laudárent Dóminum fermónibus David, & Afaph Vidéntis: qui laudavérunt eum magnâ lætitiâ, & incurváto genu adoravérunt. Ezechías autem étiam hæc áddidit Impléftis manus veftras Dómino, accédite, & offerte víctimas, & laudes in domo Dni. Obtulit ergo univérfa multitúdo hóftias, & laudes & holocáufta, mente devótâ. R. Congregáti, 319. Lectio iij. Cap. 39. M fit quoque Ezechias : Judam feripsitque epiftolas ad Ephraim & Manássen, ut venirent ad domum Dómini in Jerúfa pun, é facerent Phade Dómino Deo Ifrael. Inito ergo consílio regis & príncipum & univérfi cœtus Jerufalem, decrevérunt ut fácerent Phase menfe fecúndo. Non enim potúerant fácere in témpore fuo quia facerdótes qui poffent fufficere, fanctificati non fúerant & pópulus nondum congregátus fúerat in Jerúfalem. Placuitque fermo regi, & omni multitúdini... Congregatíque funt in Jerufalem pópuli multi ut fácerent folemnitátem azymórum, in mense secúndo: & furgéntes deftraxérunt altária, quæ erant in Jerufalem, atque univérfa, in quibus idolis adolebátur incenfum, fubverténtes, projecérunt in torrentem Cedron. Immolavérunt autem Phase quartadécimâ die menfis fecúndi. Sacerdótes quoque, atque levitæ tandem fanctificáti, obtulérunt holocáufta in domo Dómi |