que mihi mens fuggefferit. Et irátus, indignatúfque Quare lácero carnes meas déntibus meis, & ánimam meam porto in manibus meis? Etiamfi occiderit me, in ipfo sperábo: verúmtamen vias meas in confpéctu ejus árguam. Et ipfe erit falvátor meus: non enim véniet in confpéctu ejus omnis hypó U cap. 13. Tinam optándo, a Deo Optimo Máximo cónfequi pofsimus, ne quifquam lucri causâ Divinis interéffet, alióqui non accessúrus Sacra, vélati quem nummi magis quàm Dei amor in templum trahit , quæftum pietátem effe putans; qui, non dúbium, ex número eórum eft, de quibus Ifaias dixit: [ Omnes diligunt múnera, fequúntur retributiónes. FERIA SEXTA. De libro Job. Lectio j. Cap. 32. Misérunt tres viri ifti refpondére Job, eo quòd juftus fibi viderétur. eft Eliu filius Bárachel Bu- R. Surréxit Job, 335. tine me paululum, & in dicábo tibi; adhuc enim hábeo quod pro Deo loquar. Répetam fciéntiam meam a princípio, & operatórem meum probábo juftum. Verè enim abfque mendácio fermones mei, & perfecta fciéntia probábinur tibi. Deus poténtes non ábjicit, cùm & ipfe fit potens. Sed non falvat impios, & judicium pauperibus tribuit,. Non auferet a jufto óculos fuos, & reges in sólio cóllocat in perpétuum, & illi eriguntur. Et fi fuerint in caténis, & vinciántur fúnibus paupertatis indicábit eis ópera eórum, & fcélera eórum; quia violénti fuérunt.. R. Ecce, 335. Lectio iij. Cap. 38. Efpóndens autem Dóminus Job de túrbine, dixit: Quis eft ifte invólvens fententias fermónibus imperitis? Accinge ficut vir lumbos tuos: interrogábo te, & refpónde mihi. Ubi eras quando ponébam fundamnénta terræ? Indica mihi, fi habes intelligéntiam. Quis pófuit mensuras ejus, fi nof ti? vel quis teréndit fuper eam, lineam? Super quo bafes illius folidátæ funt? aut quis demifit lápidem angulárem ejus; cùm me laudárent fimul aftra matutína, & jubilárent omnes filii Dei? Quis conclúfit óftiis mare, quando. erumpébat quafi de vulva procédens: cùm ponerem. nubem veftiméntum ejus, & caligine illud quafi pannis infantiæ obvolverem ? Circumdedi illud términis meis, & pófui vetem. & óftia. Et dixi: Ufque huc vénies, & non procédes ámpliùs, & hic confringes tuméntes fluctus tuos. R. Scio, 336. CANON. Ex Concilio Reménfi. An. 1583. tit. de Capitulis & Canonicis, n. 8. Mnes Canónicis Ho Oris Ο Matutinis, Miffæ & Véf peris intérfint impediménto legítimo per Capitulum judicándo; nec per Eccléfiam difcúrrant vel Choro egrediántur,... priventúr. que diftributiónibus fingu. lárum Horárum, in qui-. bus illos abeffe contigerit. SABBAT Ö. De libro Job. Lectio j. Cap. 42. Rino, dixit: Scio Efpondens Job Dóquia ómnia potes, & nulla te latet cogitatio. Quis eft ifte qui celat consilium dad Suhites, & Sophar absque fciéntia? ídeo infipiénter locútus fum, & quæ ultra modum excé derent fciéntiam meam. Audi, & ego loquar: interrogábo te, & refpónde mihi. Audítu auris audívi te, nunc autem óculus meus videt te. Idcirco ipfe me reprehéndo, & ago poenitentiam in favilla & cinere.Poftquam autem locútus eft Dóminus verha hæc ad Job, dixit ad Eliphaz Themanítem: Irátus eft furor meus in te, & in duos amicos tuos quóniam non eftis locúti coram me rectum, ficut fervus meus Job. Súmite ergo vobis feptem tauros, & feptem arietes, & ite ad fervum meum Job, & oférte holocáuftum pro vobis: Job auté fervus meus orábit pro vobis ; fáciem: ejus fufcipiam, ut non vobis imputétur ftultitia; neque enim locúti eftis ad me recta, ficut fervus meus Job. [Si fiat de Sabbato, duo prima RR. fumentur de 11. Nocturno Dominica præcedentis. 3. verò. erit tin Proprio. ] Lectio ij. Naamathites, & fecérunt ficut locútus fuerat Dóminus ad eos ; & fufcépit Dóminus fáciem Job.Dóminus quoque convérfus eft ad poenitentiam Job, cùm oráret ille pro amicis fuis. Et áddidit Dóminus ómnia quæcunque fuerant Job, duplícia. Venérunt autem ad eum omnes fratres fui & univérfæ soróres fuæ, & cuncti qui nóverant eum priùs, & comedérunt cum eo panem in domo ejus; & movérunt fuper eum caput, & confoláti funt eum fuper omni malo quod intúlerat Dóminus fuper eum ; & dedérunt ei unufquifque ovem unam, & ináurem áuream unam. Lectio iij. Dixit noviffimis Job magis quàm princípio ejus: & facta funt ei qua➡ tuordecim millia óvium, & fex millia camelórum & mille juga boum, & mille áfinæ. Et fuérunt ei feptem filii, & tres filiæ. Et vocávit nomen uníusDiem, & nomen fecún-dæ Cáffiam, & nomen tértiæ Cornuftibii. Non Ominus autem bene A Themanures, & Bal- funt autem invente mi Heres fpeciófæ, ficut filiæ Job in univérfa terra : dedítque eis pater fuus hæ reditátem inter fratres eárum. Vixit autem Job poft hæc centum quadraginta annis, & vidit filios fuos, & filios filiórum fuórum ufque ad quartam generatiónem ; & mortuus eft fenex, & plenus dié rum. Q CANON. DOMINICA X cùm captus effet in diébus Ex Concílio Coloniénfi. Anno 1536. parte 3. Can. 5. Uàm a vero abérrant qui exiftimant fefe non alicujus officii in Eccléfia exercéndi, fed quiétis & inértiæ tantùm causâ Canonicátus effe adéptos: perinde atque fatis fit, paucis quibufdam Cléricis admodum ignáris, ténui prétio condúctis, curam divíni officii committi? Ad Magníf. Ant. 1. a. Tobías cùm ab infántia femper Deum timúerit, non eft contriftátus contra Deum, quòd plaga cæcitátis evénerit ei fed immóbilis in Dei timore permánfit,agens grátias Deo ómnibus diébus vitæ fuæ. . Tobías in captivitá→ Tob. 2. te pófitus, viam veritátis. non deséruit: cumque irent omnes ad vitulos au reos, quos Jeroboam-fé * cerat, Pergébat in Jerúfalem ad templum Dómini, & ibi adorábat Dóminum, primitíva fua & décimas fidéliter ófferens. . Plurimam hóftiam ób tulit Deo, per quam teftimónium confecútus eft effe juftus. Pergébat. Tob. 1. Hebr. 11. * vir accépit uxórem Annam de tribu fua, genuítque ex ea filium, nomen fuum impónens ei quem ab infantia timére Deum dócuit, & abftiné re ab omni peccáto. Igitur, cùm per captivitátem deveniffet cum uxore fua, & filio in civitátem Niniven cum omni tribu fua, ( cùm omnes éderent ex cibis Gentilium ) ifte cuftodívit ánimam fuam, & nunquam contaminátuseft in efcis eórum. Et quóniam memor fuit Dómini in toto corde fuo, dedit illi Deus grátiam in confpéctu Salmánafar regis, & dedit illi poteftátem quocunque vellet ire, habens libertátem quæcún que fácere voluiffet. R. Cognáti ejus irridé bant vitam ejus. Tobías verò increpábat eos dicens : * Filii Sanctórum fumus, & vitam illam expectámus, quam Deus datúrus eft his, qui fidem fuam nunquam mutant ab eo. . Teneámus fpei noftræ confeffiónem indeclinábilem ; fidélis enim est qui repromifit. * Filii. Tob. 2. Hebr. 10.. Lectio iij. Ergébat ergo ad om Pes qui erant in captivitáte, & mónita falútis dabat eis. Cùm autem veniffet in Rages civitátem Medórum, & ex his quibus honorátus fúerat a rege, habuiffet decem talénta argénti; & cùm in multaturba géneris fui Ga bélum egéntem vidéret, qui erat ex tribu ejus, fub chirographo dedit illi memorátum pondus argenti. Poft multum verò témporis, mórtuo Salmánafar rege, cùm regnáret Sennácherib filius ejus pro eo, & filios Ifrael exófos habéret in confpéctu fuo : Tobías quotidie pergébat per omnem cognationem fuam & confolabátur eos, dividebátque unicuíque, prout poterat, de facultatibus fuis: efurientes alébat, nudífque veftiménta præbébat, & mórtuis, atque occifis fepul túram follicitus exhibébat. |