tyrum patrimónia, & donária piæ plebis, ad Divíni ministérii fuftentatiónem colláta, otiosè absú munt?

FERIA SEXTA. De libris Machabæórum. Lectioj. lib. 2. Cap. 11. Ngréffus (Lyfias) Judæam, & apprópians Béthsuræ , quæ erat in angústo loco, ab Jerosólyma intervállo quinque ftadiórum, illud præsídium expugnábat. Ut autem Machabæus & qui cum eo erant, cognovérunt expugnári præsídia, cum fletu & lacrymis rogábant Dóminum, & omnis turba fimul, ut bonum Angelum mitteret ad falútem Ifrael. Et ipfe primus Machabæus, fumptis armis cæteros adhortátus eft fimul fecum perículum fubire, & ferre auxílium frátribus fuis. Cùmque páriter prompto ánimo procéderent Jerosólymis, appáruit præcédens eos eques in vefte cándida, armis áureis haftam vibrans. Tunc omnes fimul benedixérunt mifericórdem Dóminum, & convaluérunt ánimis: non folùm hómines, fed & béftias ferociffimas, & muros férreos paráti pe

netráre. Ibant igitur prom pti, de cœlo habéntes adjutórem, & miferántem fuper eos Dóminum. Leónum autem more ímpetu irruéntes in hoftes, proftravérunt ex eis úndecim millia péditum, & équitum mille fexcéntos: univérfos autem in fugam vertérunt, plures autem ex eis vulneráti, nudi evasérunt. Sed & ipfe Lyfias túrpiter fúgiens eválit. R. Intrávit, 412. Lectio ij. Cap. 15. Numa fuperbia eréc Icánor quidem cum cruc tus, cogitaverat commúne trophæum ftatuere de Juda. Machabæus autem femper confidébat cum omni fpe auxílium fibi a Deo affuturum. Et hortabátur fuos ne formidárent ad advéntum_natiónum fed in mente habérent adjutória fibi facta de cœlo, & nunc fperárent ab Omnipoténte fibi affutúram victóriam. Et allocútus eos de lege & prophétis, ádmonens étiam certámina quæ fécerant priùs,promptióres conftituit eos : & ita ánimis eórum eréctis fimul oftendébat géntium falláciam, & juramentórum prævaricatióné. Síngulos autem illórum ar

tæ munitióne, fed fermónibus óptimis & exhortatiónibus, expófito digno fide sómnio, per quod univérfos lætificávit. R. Cœpit, 413. Lectio iij. Rat autem hujufcé

Emodi vifus: Oniam,

qui fúerat fummus facérdos, virum bonum & benígnum, verecúndum vifu, modéftum móribus & elóquio decórum, & qui a púero in virtútibus exercitátus fit manus protendéntem, oráre pro omni pópulo Judæórum: poft hoc apparuiffe & álium virum ætáte & glóriâ mirábilem, & magni decóris habitúdine circa illum refpondentem verò Oniam dixiffe: Hic eft fratrum amátor, & pópuli Ifrael: hic eft, qui inultùm orat pro pópulo & univérfa fancta civitáte Jeremías prophéta Dei. Extendiffe autem Jeremíam dextram, & dediffe Judæ gládium áureum, dicéntem: Accipe fanétum gládium munus in dejícies

a

venum confortári, ftatuérunt dimicáre & conflígere fórtiter, ut virtus de negotiis judicáret; eo quòd civitas fancta & templum periclitaréntur. Erat enim pro uxóribus & filiis, itémque pro frátribus

& cognátis, minor folli

citúdo: máximus verò & primus pro fanctitáte timor erat templi. R. Surréxit, 414.

Cum

CANON. Ex Concílio Bituricénfi. An. 1584. tit. de Benefi ciis, Can. 1. Um Beneficium Ecclefiafticum non otió→ fis, fed officium fuum exequéntibus,fit conftitútum, & propter officium detur Beneficium;denúntiat hæc Synodus ómnibus cujufcúnque gradûs & conditiónis, qui Beneficia Ecclefiaftica folíus temporális provéntûs grátiâ fufcipiunt,eos non fácere fructus fuos, fed ad reftitutiónem tenéri.

SABBAT O. De libris Machabæórum. Lectioj. lib. 2. Cap. 15.. Icánor autem & qui

rael. Exhortáti ítaque Judæ fermónibus bonis valde, de quibus extólli pof

tubis & cánticis admovébant. Judas verò & qui cum eo erant invocáto

frater

Judam fratrem fuum, & fepeliérunt eum in fepúlcro patrum fuórum in civitáte Modin. Et flevérunt eum omnis pópulus Ifrael planetu magno, & lugébant dies multos, & dixérunt: Quómodo cécidit potens, qui falvum faciébat pópulum Ifrael!... Et congregáti funt omnes amici Judæ & dixérunt Jónathæ : Ex quo tuus Judas defunctus eft, vir símilis ei non eft qui éxeat contra inimícos noftros, Bácchidem, & eos qui inimíci funt gentis noftræ. Nunc ítaque te hódie elégimus effe pro eo nobis in príncipem,& ducem ad bellándum bellum noftru. Et fufcépit Jónathas témpore illo principátum, & furréxit loco Judæ fratris fui. Lectio iij. Cap. 13. & 14. Udívit Simon quòd

prælia, & anguftias quales vidimus: horum grátiâ periérunt fratres mei omnes propter Ifrael, & relictus fum ego folus. Et nunc non mihi contingat párcere ánimæ meæ in omni témpore tribulatiónis: non enim mélior fum frátribus meis. Vindicábo ítaque gentem meam & Sancta natos quoque noftros & uxores: quia congregátæ funt univérfæ gentes contérere nos inimicitiæ grátiâ. Et accénfus eft fpiritus pópuli fimul ut audívit fermónes iftos: & refpondérunt voce magnâ, dicéntes: Tu es dux nofter loco Judæ & Jónathæ fratris tui; pugna prælium noftrum : & omnia quæcunque díxeris nobis, faciémus. Et síluit omnis terra Juda ómnibus diébus Simónis & quæsivit bona gent

exércitum copiófum, ut veníret in terram Juda, & attéreret eam. Videns quia in tremóre pópulus eft & in timóre, afcéndit Jerúfalem, & congregávit pópulum, & adhórtans dixit: Vos fcitis quanta ego & fratres mei, & domus patris mei, fécimus pro

téftas ejus, & glória cjus, ómnibus diébus.

CANON. Ex Concilio Aquifgranénfi. An. 816. lib. 1. cap. 116. Es Eccléfiæ, ficut a

Rfanctis Patribus trádi

tur, vota funt fidélium prétia peccatórum, &