INSIGNIS ECCLESIE NIVERNENSIS, ILLUSTRISSIMI AC REVERENDISSIMI AURELIANIS, Apud NICOLAUM LANQUEMENT, Cleri Nivernenfis Typographum. M. DCCXXVII. CUM PRIVILEGIO REGIS. CAROLUS MISERATIONE DIVINA ET SANCTE SEDIS APOSTOLICE GRATIA EPISCOPUS NIVERNENSIS, Comes Premeriaci, Regi ab omnibus Confiliis, in fupre. ma Parifienfi Curia & in aliis Regni Curiis ex honore Senator; Clero Nivernenfi Salutem & Benedictionem. EMINEM veftrum ignorare arbitror, Fratres dilectiffimi,fuo jure Nivernenfem Ecclefiam à multis jam temporibus peculiari ufam fuiffe Breviario. Poftremum quidem editum fuit ineunte fuperiori feculo fub autoritate Arnaldi Sorbini felicis memoriæ, cujus miniftri cùm Religioni duxiffent ritum ac modum Breviarii Romani in omnibus fequi, planè recessere à ritibus Ecclefiæ noftræ, quamvis antiquis, omnique veneratione dignis; utpote quos plufquàm quadringentorum annorum fpatio jam videmus confecratos. Quid quòd poftremi illius Breviarii exemplaria omnia, vi-' ginti & ampliùs annorum fupra centum fpatio fic exhaufta funt, ut nufquam jam proftent venalia, immanec ulla fere reperiantur nifi erofa ac vetuftate confecta, que litteris evanefcentibus ac foliis difruptis nulli poffint esse ufui, atque adeò neceffe fuerit pluribus abhinc annis ad aliena confugere. Quapropter divinâ providentiâ, licèt indigni, ad Sedem Ecclefie Nivernenfis vix evecti, omni diligentia, totifque viribus novo cudendo Breviario incubuimus, adhibito Ecclefiæ noftræ Cathedralis Decani & Capituli confilio & confenfu; infuper adjuti confiliis ac ftudiis virorum in hocce genere verfatiffimorum. Qua in re morem geffimus pluribus Conciliis (1) Gallia, immò & hujus provinciæ, quæ quidem præcipiunt ut Dicecefani quàm citiffimè & accuratiffimè vifitent Breviaria, Miffalia, Antiphonalia, ac Sanctorum Legendas, & quæ deprehenderint in illis fuperflua, aut non fatis pro Ecclefiæ dignitate convenientia, ipfi continuò tollant, refecent & quæ viderint effe neceffaria, fubjiciant. Eo igitur animo ducti, nihil non effecimus, ut divinis Officiis priftina reftitueretur integritas, penitufque refecaretur quidquid mendofi vel hominum incuriâ vel temporum injuriâ irrepferat; Ex hoc enim utroque depravationis fonte plurima manarunt, quibus primavus purusque Eeclefiæ noftræ rituum atque ufuum nitor non parum vitiatus ab iis deprehenfus eft, quos antiqua noftra Breviaria immò & Ordinaria evolvere non ta duit. Et quo felicius ac tutiùs res fuccederet, hoc primum in mente habuimus, ut juxta Canonem fextum Concilii (2) Colonienfis, fo læ Scripture facre recitarentur, ex quibus tamquam ex puriffimâ fcaturigine derivavimus laudes quæ Dei majestatem omni laude majorem omnium maximè decent. Has laudes Deus gratiffimè non poteft non odorari ipfis Eloquii divini verbis expreffas; Amica enim, ut ait (3) Cyprianus, & familiaris oratio eft, Deum de fuo rogare, hoc eft de eo quod ipfe nobis eft impertitus, ita ut fi quis veteris ufùs ftudiofior justo, (ut olim Clerici Neocafarienfes ) hanc mutationem nobis exprobret quidni cum Bafilio refpondeamus: Non humanis verbis, quemadmodum vos foletis; fed oraculis Spiritûs, Deum noftrum placamus. Itaque in primâ Nocturna Vigiliâ Lectiones ex veteri Teftamento collocavimus, quas aliquando omittere fit nefas, in fecundâ verò ex novo, juxta antiquum Ecclefiæ nostræ ritum, faltem in diebus Dominicis,& in ceteris Solemnioribus Feftis appofuimus. Atque hoc quidem fatemur, quàm ampliffimam potuimus Scripturæ facræ partem in his Leflionibus concinnandis infumpfimus, ut Viri Ecclefiaftici fandtas Dei Leges edocti, promptiores fint ad docendum, ad arguendum, denique ad pafcendos (1) Senon. Parif. hab.an. 1528. can. 21. Rotomag. an. 1581. can. 2. Turon. 1583. can. If. (3) Init. Lib de Orat.Dom. Singulis hebdomadis univerfum recitabitur Pfalterium; ifque fuit, inquit Concilium (1) Remenfe, primævus Ecclefiæ ritus, quem fecuti funt antiquiffimi Religioforum Ordinum Conditores. Series illa Pfalmorum quam fingulis Feriis affignavimus, eo modo quem maximè congruum duximus, nunquam intermittetur, qualifcumque occurrat feftivitas, cùm ut æqualiter perdifci poffit, quod æqualiter perdifci meretur, tum ut occurramus'ei tæ dio quod ex repetitionibus neceffariò nafcitur. Cenfuimus enim cum Bafilio, diverfitatem atque varietatem in precibus & in Pfalmodia effe utilem, quod in æquabilitate quidem torpefcat nefcio quomodo animus; mutatis verò ac variatis Pfalmodiâ & cantu, renovetur ejus defiderium, & attentio inftauretur. Verùm exceptis Annualibus ac Solemnioribus Feftis, quibus maximorum Religionis noftræ facramentorum memoria celebratur, que quidem totam mentis attentionem meritò fibi vindicant, namquamque Scripturæ facræ Leflionem ipfi accommodatum excipit Refponforium, cujus pars ex ipfà Lectione fæpissimè, refidua verò ex aliis Scripturæ locis ad eam accedentibus defum pta, efficient ut Lectionibus Refponforia concordent, juxta illam quam refert (3) Radulphus Tungrenfis Decanus Regulam. Ut autem adjuvante intelligentiâ augeatur crefcatque pietas, &ut adimpleatur quod jubet Propheta, Pfallite fapienter, id eft, ut legit Auguftinus (4), pfallite intelligenter; nihil eorum omifimus que ad planiorem Pfalmorum notitiam poffunt condu cere. Itaque interpunctiones, moras, feu que hactenus Pfalmis funt appofite divifiones, quas magnam iis obfcuritatem afferre nemo non fatetur; eas pluribus in locis immutando, effecimus ut quæ obfcura erant, ne minimâ quidem factâ verborum mutatione, clariora evaferint. Atque utinam Fideles omnes ac maximè Viri Ecclefiaftici poffint induere vividos illos pietatis affectus quos in fuis Pfalmis Propheta Regius expreffit; utinam corde docili motus à divino Spiritu ibi quafi delineatos poffint perfequi. Si orat Pfalmus, (inquiebat Auguftinus) orate; fi gemit, gemite; fi gratu (1) Ab. 560: fa) Interrog. 37 Reg. fufius difput. (3) De Can. obferv. Propof 11 & 12. (4) In Pfalm. 460. |