Pfalmus 38. DIxi: Cuftodiam vias Obmútui, & non aperui Ixi: Cuftodiam vias os meum, quóniam tu femeas ut non de * * * & linquam in lingua mea.. Pófui ori meo cuftódiam, cum consifteret peccátor advérfum me. Obmútui & humiliátus fum, & sílui a bonis : dolor meus renovátus eft. Concáluit cor meum intra me: * & in meditatió ne mea exardéfcet ignis.. Locútus fum in lingua mea: *Notum fac mihi, Dómine, finem meum Et númerum diérum meórum, quis eft:* ut fciam quid defit mihi. Ecce menfurábiles pofuifti dies meos :: * & fubitántia mea, tanquam nihilum cifti:* ámove a me plagas tuas. A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: propter iniquitátem corripuifti hóminem. * Et tabéfcere fecifti ficutaráneam ánimam ejus : verumtamen vanè conturbátur omnis homo. Exáudioratiónem meam, Dómine, & deprecatiónem meam.: * áuribus pércipe lacrymas meas.. Ne síleas quóniam ádvena ego fum apud te, &i peregrinus: ficut omnes patres mei. Remitte inihi, ut refrí-gerer priúfquam ábeam; * & ámplius non ero. Ant. Exáudi oratiónem meam, Dómine, & deprecatiónem meam.. Hymnus,.pag..32. Reliqua ut ad Completo rium Feria fecunda, pag.. 51. FERIA SEXTA. tia, * iniquitáte? Tota die injuftitiam.com gitávit lingua tua: * ficut novácula acúta fecifti dolum. Dilexifti malitiam fuper benignitátem: * iniquitátem magis, quàm loqui æquitátem. Dilexifti omnia verba præcipitatiónis * lingua dolófa. citatióne mea; * & conturbátus fum a voce inimíci, & a tribulatione peccatóris. Quóniam declinavérunt in me iniquitátes: * & in ira molésti erant mihi. Cor meum conturbátum eft in me : * & formido mortis cécidit fuper me. Timor & tremor venérunt fuper me: * & contexérunt me ténebræ. Et dixi: Quis dabit mihi pennas ficut columbæ ? & volábo & requiéfcam. Ecce elongávi fúgiens: * & manfi in folitúdine. Expectábam eum falvum me fecit fillanimitáte fpíritus, & tempeftáte. * qui a pu Præcipita, Dómine, dí vide linguas eórum: * quóniam vidi iniquitátem & contradictiónem in civi— táte. Die ac nocte circúmdabit eam fuper muros ejus iníquitas: * & labor in mé dio ejus, & injuftitia. Et non defécit de platéis ejususúra, & dolus. Quóniam fi inimícus. meus maledixiffet, mihi fuftinuiffem útique. 2. Tu vero homo unáni funt jácula. mis, dux meus, & no * tus meus Qui fimul mecum dulces capiébas cibos ; * in domo Dei ambulávimus cum consénfu. Véniat mors fuper illos;* & defcéndant in inférnum vivéntes. Quóniam nequitiæ in habitáculis eórum, * in médio eórum. Ego autem ad Deum clamávi; * & Dóminus falvábit me. Divifio Pfalmi 54. V narrábo, & Efpere, & mane, & * annuntiábo : & exáudiet vocem meam. Rédimet in pace ánimam meam ab his, qui appropinquant mihi: * quó niam inter multos erant * Jacta fuper Dóminum curam tuam, & ipfe te enútriet : non dabit in ætérnum fluctuatiónem jufto. * Tu vero, ces eos téritus. Deus, dedúin púteum in Viri sánguinum, & dolófi non dimidiábunt dies fuos: * ego autem fperá- · bo in te, Dómine. Ant. Ne defpexeris Dómine, deprecatiónem meam: inténde mihi, & exáudi me. IN II. NOCTURNO. Ant. 2. D. Fáctus es. Pfalmus 58. Ripe me de inimicis * meis, Deus meus : & ab infurgéntibus in me líbera me. * Eripe me de operántibus iniquitátem; & de viris sánguinum falva me : Quia ecce cepérunt ánimam meam irruérunt in me fortes. * Neque iniquitas mea neque peccátum meum Dómine:* fine iniquitáte. cucúrri, & diréxi. Exurge in occurfum meu, & vide: & tu, Dómine Deus virtútum, Deus Ifrael, * civitátem. fereáris ómnibus qui ope- ut canes, Ecce loquéntur in ore fuo, & gládius in lábiis eórum: quóniam quis audívit ? Et tu, Dómine, deridébis eos: *ad nihilum dedúces omnes gentes. Divifio Pfalmi 58. Ortitúdinem meam ad * & circuíbunt Ipfi difpergénturad manducándum: * fi vero non fúerint faturáti, & murmurábunt. Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * & exal-· tábo mane mifericórdiam tuam. Quia factus es fufceptor meus,*& refúgium meum in die tribulationis meæ. Adjútor meus, tibi pfal-lam, quia Deus fufceptor * Deus meus Fte cuftodiam, quia meus es: * Deus fufceptor meus es: mifericórdia mea. * precor: a timóre inimíci éripe ánimam meam. Protexifti me a convéntu malignantium, * a mul-, titúdine operántium iniquitátem. Quia exacuérunt ut glá dium linguas fuas: *intendérunt arcum rem amáram, ut fagíttent in occúltis immaculátum. Súbito fagittábunt eum, & non timebunt: * firma-*. vérunt fibi fermonem nequam. Narravérunt ut abfcónderent láqueos * dixé runt: Quis vidébit eos? Scrutáti funt iniquitátes * defecérunt fcrután tes fcrutinio. Accédet homo ad cor * & exaltábitur altum : Deus. * Lætábitur juftus in Dómino, & fperábit in eo: & laudabúntur omnes rec ti corde. Ant. Factus es, Dómine, fufceptor meus, & refúgium meum in die tribulatiónis meæ. IN III. NOCTURNO. Ant. 4. a. Quóniam tríbulor. Pfalmus 68. Alvum me fac, Deus,* quóniam intravérunt aquæ ufque ad ánimam Multiplicáti funt fuper capillos cápitis mei, * qui odérunt me gratis. Confortáti funt qui perfecúti funt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exolvebam. Deus, tu fcis infipiéntiam * & delicta mea a meam: te non funt abfcóndita. Non erubefcant in me qui expéctant te, Dómine, * Dómine virtútum. Non confundántur fuper me, *qui quærunt te,Deus Ifrael. |