Vidéntes autem Aaron & filii Ifrael cornútam Móyfi fáciem, timuérunt prope accédere. Vocatíque ab eo,revérfi funt tam Aaron quàm Príncipes fynagógæ. Et poftquam locútus eft ad eos, venérunt ad eum étiam omnes filii Ifrael:quibus præcépit cuncta quæ audierat a Dómino in monte Sinai. Impletifque fermónibus, pófuit velámen fuper fáciem fuam. Quod ingreffus ad Dóminum & loquens cum eo auferébat, donec exiret & tunc loquebátur ad fílios Ifrael ómnia quæ fibi fúerant imperáta. R. Multiplicátæ, 150. Lectio fancti Evangélii fecúndum Joánnem. Lectio iij. Cap. 5. I dies feftus Judæorum N illo témpore; Erat

& afcéndit Jefus Jerosólymam. Eft autem Jerosólymis probática pifcína. Et réliqua.

Homilia fancti Cyrilli Alexandríni Epifcopi. Comment. in Joan. lib. 2. cap. 5. in hæc verba Vis fanus fieri. Aniféftum arguménManifeftum tum fummæ Chrifti bonitátis, quòd útique laborántium preces non expéctet: fed petitiónem be Pars Verna

nignitáte fua prævéniat. Occúrrit enim, ut vides, jacénti; & miferátur æ grum, ántequam ei súp plicet. Quòd autem intérrogat utrùm velit infirmitáte liberári, non iftud eft ignorántis id quod ómnibus certè patebat; fed ad veheméntius illíus rei ftúdium excitántis, & ad flagitándam fanitátem inftigántis. Quòd autem intérrogat utrùm velit re optáta frui, émphasim quandam habet, quâ figníficat fe eam præbére poffe, jamque ad id præftándum parátum effe, folámque petitiónem ejus, qui grátiam acceptúrus erat, præftolári,

R. Erat homo triginta & octo annos habens in infirmitáte. Dicit ei Jefus":" Vis fanus fieri? Refpóndit: * Dómine, hóminem non hábeo. Dicit ei Jefus: Tolle grabátum tuum, & ámbula; & † Statim fanus factus eft. y. Refpiciens eram ad adjutórium hóminum, & non erat. * Dómine. Glória. † Statim. Joan. 5. Eccli. 51.

Ad Bened. Ant. 4. a. Fili, peccáfti? Non adjícias íterum: fed & de príftinis deprecare, ut tibi dimittántur. Eccli. 21.

K

Oratio. Pfupplicationibus Ropitiáre, Dómine, fupplicatiónibus noftris, & animárum noftrárum medére languoribus; ut peccatórum remiffióne percéptâ, in tua femper benedictióne lætémur;Per Dóminum.

CANON. Ex Concilio Monfpeliénfi. An. 1258. cap. 2. N tonfurándo cautélam Thábeat Ordinátor, ut talem afcríbat militiæ clericáli, qui ex devotióne, non per fraudem, afcríbi cúpíat Ordini clericali, & qui non fit omninò expers fciéntiæ clericális. Ad Magnif. Ant. 8. c. Ecce fanus factus es, jam noli peccáre ne detérius tibi áliquid contingat.

Joan. 5.

A

Oratio.. Uxiliáre, Dómine, quæréntibus mifericórdiam tuam, & da véniam confiténtibus ; parce fupplicibus, ut, qui noftris méritis flagellámur, tuâ miferatione falvénur; Per Dóminum. SABBAT. O Quatuor Temporum. De libro Exodi. Lectioj. Cap. 35. & 36. Alt Móyles ad omnem catérvam filiórum If

rael: Ifte eft fermo, quem præcépit Dóminus dicens: Separate apud vos primítias Dómino.... Egrefsáque omnis multitúdo filiórum Ifrael de confpéctu Móyfis obtulérunt mente promptiffimâ atque devótâ primitias Dómino, ad^ faciéndum opus tabernáculi teftimonii. Quidquid ad cultum & ad veftes fanctas necefsárium erat viri cum mulieribus præbuérunt.... Fecit ergo Beséleel, & Oóliab, & omnis vir sápiens, quibus dedit Dóminus fapientiam & intellectum, ut fcirent fabre operári, quæ in ufus Santuárii necefsária funt, & quæ præcépit Dóminus:

R. Scimus, 150. Lectio ij. Cap. 40. Gitur menfe primo anI ni fecundi, prima die fecundi,

menfis, collocátum eft tabernáculum. Erexitque Móyfes illud, & pofuit tábulas ac bafes & vectes, ftatuitque columnas, & expándit tectum fuper tabernáculum, impófito défuper operiménto, ficut. Dóminus imperaverat.Pófuit & teftimónium in arca, súbditis infra véctibus, & orácula défuper. Cùmque intuliffet arcam in ta

bernáculum, appéndit ante eam velum, ut expléret Dómini juffiónem. Pófuit & menfam in taberná

culo teftimonii ad plagam feptentrionálem extra velum, ordinátis coram propofitiónis pánibus, ficut præceperat Dnus Móyfi. Pófuit & candelabrum in tabernáculo teftimonii e regióne menfæ in parte Auftráli, locátis per órdí nem lucérnis, juxta præcéptum Dómini. Pófuit & altáre áureum fub tecto teftimonii contra velum & adolévit fuper eo incénfum arómatum, ficut júfferat Dóminus Móyfi.Pó fuit & tentórium in introitu tabernáculi teftimonii, & altáre holocausti in veftibulo teftimonii, ófferens ineo holocáuftum & facrificia, ut Dóminus imperáverat. Labrum quoque ftátuit inter tabernáculum teftimónii & altáre, implens illud aquâ.... Eréxit & átrium per gyrum tabernáculi & altaris, ducto in intróitu ejus tentório. Poftquam omnia perfécta funt, opéruit nubes tabernáculum teftimonii, & glória Dómini implévit illud.

R. Non in juftificatiónibus', 150.

Lectio fancti Evangéli fecúndum Joánnem. Lectio iij. Cap. 8. bat Jefus ad eos, qui N illo tempore; Dicécrediderunt ei, Judæos.? Si vos manséritis in fermóne meo, verè difcipuli mei éritis: & cognofcétis veritátem, & véritas liberábit vos. Et réliqua. Homilia fancti Auguftini Epifcopi.

Tract. 41. in Joan. Evang.

A

§. 4. Men, amen dico vobis, quia omnis qui, facit peccátum, fervus eft peccáti.]O miferabilis sérvitus! Plerumque homines, cùm dómiños malos patiúntur, venáles fe petunt; non quæréntes dóminum non habére, fed faltem mutáre. Servus peccáti quid fáciat? quem interpéllet? apud quem interpéllet? apud quem fe venálem petať? Deinde fervus hóminis aliquándo fui domini duris impériis fatigátus, fugiéndo requiéfcit: fervus peccáti. quò fugit? fecum fe trahit, quocunque fugerit., Non fugit feipfam mala confciéntia, non eft quò eat; séquitur fe, imò non recédit a fe: peccátum enim quod facit, intus eft.

V

Quadragefimæ. AD MATUTINUM. Invit. Veníte, adorémus, & procidámus ante Deu, *Plorémus coram Dómino qui fecit nos. Pf. 94. Pfalmus, Venite, 2. Hymn. En tempus, 149. Antiph. Pfalmi & . ut in Pfalterio. IN 1. NOCTURNO. Incipit liber Levítici. Lectio j. Cap. 1. Ocávit Móyfen, & locútus eft ei Dóminus de tabernáculo teftimónii, dicens: Lóquere filiis Ifrael & dices ad eos: Homo, qui obtulerit ex vobis hóftiam Dómino de pecóribus, id eft, de bobus & óvibus ófferens víctimas, fi holocáuftum fúerit ejus oblátio ac de arménto, máfculum immaculátum ófferret ad óftiu tabernáculi teftimonii, ad placándum fibi Dóminum; ponétque manum fuper caput hóftiæ, & acceptábilis erit, atque in expiatiónem ejus proficiens.Immolabítque vitulum coram Dómino; & ófferent filii Aaron Sacerdótes sánguinem ejus, fundéntes per altáris circúitum, quod eft ante óftium tabernáculi.

. Hæc eft lex holo

tári totâ nocte; ignis ex eódem altári erit: * Ignis eft ifte perpétuus,qui nunquam deficiet. y. Dixit Dóminus: Ignem veni mittere in terram, & quid volo, nifi ut accendátur ? *Ignis. Levit. 6. Luc. 12. Lectio ij. Cap. 8. Congregátâ omni tur

bâ ante fores tabernáculi, ait (Móyfes :) Ifte eft fermo, quem juffit Dóminus fieri. Statimque óbtulitAaron & filios ejus. Cùmque laviffet eos, veftívit Pontificem fubúculâ líneâ, accingens eum bálteo, & induens eum túnicâ hyacinthinâ, & défuper humerále impófuit, quod aftringens cingulo aptávit rationáli, in quo erat: Doctrína &Véritas. Cídari quoque texit caput: & fuper eam contra frontem pófuit láminam áuream confecrátam in fanctificatióne, ficut præcéperat ei Dóminus. Tulit & unctiónis óleum, quo linívit tabernáculum cum omni fuppelléctili fua. Cùmque fanctíficans afpersiffet altáre feptem vícibus, unxit illud, & ómnia vafa ejus, labrúmque cum bafi fua fanctificávit óleo. Quod fundens fuper