nus dominántium, Deus peccátum. Sed dabis ei, magnus & potens & ter- R. Scimus, 150. mendícus non erit inter vos ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in terra, quam traditúrus eft tibi in poffeffiónem.... Si unus de frátribus tuis, qui morántur intra portas civitátis tuæ,in terra quam Dóminus Deus tuus datúrus eft tibi, ad paupertátem vénerit ; non obdurábis cor tuum, nec cóntrahes manum, fed apéries eam páuperi, & dabis mútuum, quo eum indigére perfpexeris. Cave ne fortè fubrépat tibi impia cogitátio, & dicas in corde tuo: Appropinquat séptimus annus remiffiónis; & avértas óculos tuos a páupere fratre tuo, nolens ei quod poftulat mútuum commodáre " ne clamet contra te ad Dominum, & fiat tibi in nec ages quíppiam cállidè in ejus necessitátibus sublevándis : ut benedicat tibi Dóminus Deus tuus in omni témpore, & in cunctis ad quæ manum míferis. Non déerunt páuperes in terra habitatiónis tuæ : idcirco ego præcipio tibi, ut apérias manum fratri tuo egéno & páuperi, qui tecum versátur in terra. R. Non in juftificatiónibus, 150. Lectio fancti Evangéli fecúndum Matthæum. Lectio iij. Cap. 15. cefserunt ad (Jefum) N illo témpore; Acab Jerosolymis Scribæ & Pharifæi dicéntes : Quare difcipuli tui tranfgrediún tur traditiónem seniórum ? Et réliqua. Homília fancti Hieronymi: Comment. in Matt. lib. 2. Dei Filium árguunt, quare hóminum traditiónes & præcépta non fervet. [Non enim lavant manus. fuas cùm panem mandúcant. Manus, id eft, ópera, non córporis útique, fed animælavándæ funt, ut fiat in illis verbum tóre faciénda cognovimus, Dei. [Ipfe autem refpón- te operánte, impleámus; dens ait illis Quare & Per Dóminum. vos tranfgredímini mandátum Dei propter traditiónem veftram?] Falfam calumniam verâ refpon , quit, vos propter traditiónem hóminum præcépta Dómini negligátis, quare difcipulos meos arguéndos putátis, quòd feniórum juffa parvi pendant ; ut Dei fcita cuftódiant? . Non addétis ad verbum quod vobis loquor, nec auferétis ex eo. Cuftodíte mandáta Dómini Dei veftri, quæ ego præcípio vobis. . Quicúnque totam legem ferváverit, offéndat autem in uno, factus eft ómnium reus. Cuftodíte. Glória. * Cuftodíte. Jacobi, 2. * Deut. 4. Ad Bened. Ant. 3. a. Appropinquat pópulus ifte ore fuo, & lábiis fuis gloríficat me; cor autem ejus longè eft a me, & timué Funt me mandáto hóminum & doctrínis. If. 29. Oratio. CANON. Ex Concílio Tridentíno. Seff. 14. de Pœnit. cap. 8. decet, ne ita nobis Ivínam cleméntiam abfque ulla Satisfactióne peccáta dimittántur, ut occafióne accéptâ, peccáta levióra putántes, velut injúrii & contumeliófi Spiritui fancto in gravióra labámur thefaurizántes nobis iram in die iræ. Ad Magníf. Ant. 8. G. Quare tranfgredímini mãdátum Dei propter traditiónem veftram? Hypócritæ, bene prophetávit de vobis Ifaías dicens : Pópulus hic lábiis me honórat; cor autem eórum longè eft a me. Matt. 15. Oratio. Evotiónem pópuli tui, quæfumus Dómine, benignus inténde; ut qui per abstinentiam macerántur in córpore per fructum boni operis reficiántur in mente; Dóminum. FERIA QUINTA. De libro Deuteronómii. Per PErfice, Don Lectio ;. Cap. 10. & 17 nobis obfervantiæ fanétæ fubsídium; ut quæ te auc Udices & magiftros J codices & .... portis tuis,.. ut júdicent pópulum jufto judício...... Non accipies persónam nec múnera: quia múnera excæcant óculos fapiéntum, & mutant verba juftórum..... Si difficile & ambiguum apud te judicium effe perfpéxeris inter sánguinem & sánguinem, caufam & caufam lepram & lepram; & Júdicum intra portas tuas víderis verba variári, surge & afcénde ad locum, quem elégerit Dóminus Deus tuus. Veniéfque ad Sacerdótes Levítici géneris, & ad Júdicem qui fúerit illo témpore; quæréfque ab eis, qui indicábunt tibi judícii veritátem..... Qui autem fuperbierit, nolens obedire Sacerdótis império, qui eo témpore miniftrat Dómino Deo tuo, & decréto Júdicis moriétur homo ille, & auferes malum de Ifrael: cunctúfque pópulus áudiens timébit, ut nullus deinceps intuméscat fupérbiâ. R. Pófui fáciem, 149. Lectio ij. Cap. 18. Uando ingreflus fúeris terram quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, cave ne imitárive Q géntium, nec inveniátur in te qui luftret filium fuum aut filiam, ducens per ignem : aut qui ariolos fcifcitétur, & obsérvet sómnia atque augúria ; nec fit maléficus nec incantátor, nec qui pythones cónfulat nec divínos, aut quærat a mórtuis veritátem.... PROPHÉTAM de gente tua, & de frátribus tuis ficut me fufcitábit tibi Dóminus Deus tuus: ipfum. áudies, ut petífti a Dómino Deo tuo in Horeb, quando cóncio congregáta eft, atque dixísti: Ultra non áudiam vocem Dómini Dei mei, & ignem hunc máximum ampliùs non vidébo, ne móriar. Et ait Dóminus mihi: Bene ómnia funt locúti. Prophétam fufcitábo eis de médio fratrum fuórum símilem tui: & ponam verba mea in ore ejus, loqueturque ad eos ómnia quæ præcepero illi. Qui autem verba ejus; quæ loquétur in nómine meo, audíre noluerit, ego ultor exiftam. R. Juftus es, Dñe, 150. Léctio fancti Evangélii fecúndum Lucam. Lectio iij. Cap. 4. fis abominatiónes illarum IN illo témpore; Sur gens Jefus de Synagó ga introívit in domum fpiritus. . Quid néquits Simónis. Socrus autem quàm quod excogitávit Simónis tenebátur magnis fébribus. Et réliqua. Homília fanéti Ambrófii Epifcopi. Expof. Evang. fec. Luc. Lib. 4. §. 63. Feris is untypos Ortáffis in typo mu mónis & Andréæ, váriis críminum fébribus caro noftra languébat, & diversárum cupiditátum im módicis æftuábat illece bris. Nec minórem febrem amóris effe dixe rim, quàm calóris. Itaque illa ánimum febris, hæc corpus inflámmat. Febris enim noftra avaritia eft, febris noftra libido eft ; eo quòd ignítæ fint cupiditátes..... Febris noftra luxúria eft, febris noftra ambítio eft, febris noftra iracúndia eft. Quæ licet córporis vítia fint, ignem tamen óffibus implicant; mentem, ánimum fensúfque perténtant.... Quæ réndus eft médicus...qui sáuciæ mentis medeátur ulcéribus. R. Cùm efsémus in carne, paffiónes peccatórum operabantur in membris noftris, ut fructificárent morti : * Nunc autem † Serviámus in novitáte * caro & fanguis ? & hoc arguétur. Nunc autem. Glória. † Serviámus. Rom. 7. Eccli. 17. Ad Bened. Ant. 1. D. Dómine Pater, & Deus rium avérte a me, & anivitæ meæ, omne defidé mæ irreverenti & infrunitæ ne tradas me. Eccli.23. Oratio. DEus, qui in alimén P tum animárum jejúnii nobis medicínam indidifti; te súpplices invocámus,ut tibi fit acceptábile jejúniú noftrum, & nos a cibis jejunantes peccátis absólvas; Per Dóminum. CANON. Ex Concilio Tridentino. Seff. 14. de Panit. cap. 8. Rocul dubio magnópere a peccáto revocant, & quafi freno quodam coércent fatisfactóriæ pœnæ, cautioréfque & vigilantióres in futurum pœniténtes efficiunt: medéntur quoque peccatórum reliquiis, & vitió fos hábitus malè vivéndo comparátos contráriis virtútum actiónibus tollunt. Neque verò fecúrior ulla via inEccléfia Dei unquam exiftimáta fuit ad amovéndam imminéntem a Dómino pœnam; quàm tuus in omni opere tuo ut hæc pœniténtiæ ópera hómines cum vero ánimi dolóre frequéntent. Ad Magnif. Ant. 7. d. Socrus Simónis tenebátur magnis fébribus. (Jefus ) imperávit febri, & dimifit illam. Et contínuò furgens ministrábat illis. Luc. 4. Oratio. DEus, qui confpicis omni nos virtúte def titui, intériùs exteriúfque cuftódi; ut ab ómnibus adverfitátibus muniámur in córpore, & a pravis cogitatiónibus mundémur in mente; Per Dóminum. FERIA SEXTA. De libro Deuteronómii. Lectio j. Cap. 22. & 23. On vidébis bovem N fratris tui aut ovem tuus, errántem, & præteríbis: fed reduces fratri tuo, etiámfi non eft propínquus frater tuus, nec nofti eum duces in domum tuam, & erunt apud te quándiu quærat ea frater & recipiat...... Non induétur múlier vefte viríli, nec vir utétur vefte femíneâ abominábilis enim apud Deum eft qui facit hæc..... Fratri tuo abfque usúra id quo índiget commodábis, ut benedícat tibiDóminus Deus in terra, ad quam ingre- |