Antiphona ante Pfalmos; & Celebrans eas ad Altare cum Miniftris recitat. AD VESPERAS. Ant Eum, qui non nóverat peccátum, pro nobis peccátum fecit; ut nos efficerémur juftitia Dei in ipfo. 2. Cor. 5. Pfalm. Eripe me, Dómine, ab hómine malo, cum fua divifione, 125. Ant. In Chrifto habémus redemptiónem per sánguinem ejus, remiffiónem peccatórum. Coloff. 1. Pfalm. Dómine, clamávi ad te, exáudi me, 145. Ant. Trádidit femetipfum pro nobis oblatiónem & hoftiam Deo in odórem fuavitátis. Ephef. 5. Pfalm. Voce mea ad Dóminum clamávi : * voce mea ad Dóminum 125. Ant. In fide vivo Fílii Dei, qui diléxit me, & trádidit femetipfum pro me. Galat. 2. AdMagnificat, Antiph. Sciens Jefus quia ómnia confummáta funt, ut confummarétur Scriptúra, dixit: Sitio. Cùm ergo accepiffet acétum, dixit: Confummátum eft. Et clamans voce magnâ, ait: Pater, in manus tuas comméndo fpiritum meum. Et hæc dicens expirávit.Joan.19.& Luc. 23. Finitá Antiphonâ, dicitur flexis genibus, .Chriftus factus eft, cum reliquis, ut 313. His dictis, Celebrans cum Miniftris difcedit, & cæteri omnes fub filentio. AD COMPLETORIUM. Omnia ut in Feria V. in Cana Domini, 313. SABBATO SANCTO. AD MATUTINUM. IN I. NOCTURNO. Ant. 2. D. Illúmina óculos meos, Dómine, ne unquam obdormiam in morte. Pfalm. Ufquequo, 72. Ant. 7. d. Caro mea requiefcet in spe. Pfalm. Consérva me Dómine, 90. Ant. 4. a. Si ambulávero in médio umbræ mortis non timébo mala. me, 66. Pfalm. Dóminus regit rexérunt. V. Edúxit eos de tenebris & umbra mortis; & víncula eórum difrúpit. * Monuménta. Matt. 27. Pf. 106. Lectio ij. Cap. 4. . Non derelínques ánimam meam in inférno; R. Nec dabis fanctum tuum vidére corruptiónem. Pf. 15. De Lamentatióne Jere- Q Uómodo obfcurátum eft aurum, mutátus eft color óptimus difpérfi funt lápides Sanctuárii in capite ómnium M quia non fumus con- plateárum. Filii Sion in súmpti: quia non defecérunt miferatiónes ejus. Novi diluculo, multa eft fides tua. Pars mea Dóminus, dixit ánima mea: proptérea expectábo eum. Bonus eft Dóminus fperántibus in eum, ánimæ quærénti illum. Bonum eft præftolári cum filéntio fafutáre Dei. Bonum eft viro, cùm portáverit jugum ab adolefcéntia fua. Sedébit folitárius & tacébit, quia levávit fuper fe. Po-, net in púlvere os fuum, fifortè fit fpes. Dabit percutiénti fe maxillam, faturábitur opprobriis. Jerúfalem, Jerufalem, convértere ad Dóminum Deum tuum. * R. Ecce velum Templi fciffum eft terra mota eft, petræ fciffæ funt Monuménta apérta funt, & multa córpora Sanctórum, qui dormíerant, fur clyti, & amici auro primo, quómodo reputáti funt in vafa téftea, opus mánuum figuli? Sed & lámiæ nudavérunt mammam, lactavérunt cátulos fuos: fília pópuli mei crudélis, quafi ftruthio in desérto. Adhæfit lingua lacténtis ad palátum ejus in fiti: párvuli petiérunt panem, & non erat qui frangeret eis. Qui vefcebántur voluptuosè, interiérunt in viis: qui nutriebántur in cróceis, amplexáti funt ftercora. Et major effécta eft iniquitas filiæ pópuli mei peccáto Sodomórum, quæ fubvérfa eft in momento, & non cepérunt in ea manus. Jerúfalem, &c. R. Centúrio, & qui cum eo erant cuftodiéntes Jefum, vifo terræ motu & his quæ fiébant, * Timuérunt valde dicéntes: Verè Filius Dei erat ifte v. Ipfi vidéntes admiráti funt conturbáti funt, commóti funt: tremor apprehéndit eos. *Timuérunt Matt. 27. Pl. 47. Incipit Orátio Jeremiæ. Prophétæ. Lectio iij. Cap. 5. Ecordáre, Dómine, quid acciderit nobis: intuére & réfpice oppróbrium noftrum. Hæréditas noftra verfa eft ad aliénos, domus noftræ ad extráneos. Pupílli facti fumus abfque patre: matres noftræ quafi víduæ. Aquam noftram pecúniâ bíbimus: ligna noftra prétio comparávimus. Cervicibus noftris minabámur laffis non dabátur réquies. Ægypto dédimus manum, & Afsyriis ut faturarémur pane. Patres noftri peccavérunt, & non funt; & nos iniquitátes eórum portávimus. Servi domináti funt noftri: non fuit qui redímeret de manu eórum. In animábus noftris afferebámus panem nobis, a fácie gladii in desérto. Pellis noftra vérte nos, Dómine, ad te, & convertémur : innova dies noftros, ficut a princípio. Jerúfalem Jerúfalem, &c. R. Omnis turba eórum, qui fimul aderant ad fpectáculum iftud, & vidébant quæ fiébant, * Percutiéntes péctora fua revertebántur.. Dolébunt fuper eum, ut doléri folet in morte primogéniti. * Percutiéntes. Repetitur. . Omnis turba. Luc. Zach. 12. IN II. NOCTURNO. Ant. 5. a. Elevámini portæ æternáles, & introíbit rex glóriæ. Pfalm. Domini eft ter 23. Ant. 8. G. Dómine eduxifti ab inférno ánimam meam. Pfalm. Exaltábo te, 8. Ant. 1. g. Inhabitábo in tabernáculo tuo in fæcula. Pfalm. Exáudi, Deus, deprecatiónem meam,99. . Tu, Dómine, miferére mei; R. Et resúscita me, & retribua eis.Pf.40. Sermo fancti Joánnis Chrysóftomi. quafi clíbanus exúfta eft a De Camet. & Cruce. 1. 2. fácie tempeftátum famis. Mulieres in Sion humilia Edit. Ben. Lectio iv. Vérant, & virgines in ci- HOdie, Dileétiffimi, ca círcuit Dóminus nof- eft, qui pendet in ligno ter: hódie portas areas. Chriftus nos redemit confrégit hódie vectes de maledicto legis, factus férreos contrivit. Vide in Prophéta dicti accuratiónem. Non dixit: Apéruit portas æreas fed con frégit; ut inútilis deinceps carcer fiat. Non ábftulit vectes, fed contrivit ; ut cuftodia deinceps frágilis & infirma reddátur, ubi neque jánua, neque vectis, & licèt quis intret, non tenétur. Quando igitur Chriftus confrégit, quis álius reparáre póterit? Reges cùm vinctos dimíttere volunt, miffis epiftolis non ita agunt; fed tam fores quàm cuftodes relínquunt ut ofténdant eò dénuò ingrediéndum effe, vel illis qui jam liberi abiérunt, vel eórum loco áliis. Non ita Chriftus: fed demonftráre volens mortem jam ad finem metámque perveniffe, æreas ejus portas confrégit, hoc 2 pro nobis maledictum. Quia. Deut. c. 1. & 21. Galat. 3. Lectio v. Orro, Ptione digniffimum eft, quod admira rex ipfe ad vinctos venit. Atqui nullus rex unquam hoc dignarétur fácere; fed miniftri vinctos dimittunt. Secùs hîc : ípfemet rex ad vinctos venit.Non erubuit cárcerem neque deténtos in cárcere, (de eo enim quem finxerat erubefcere non pótuit :) & confrégit fores, & vectes contrivit. Superáftitit inferno ; & desértam fecit totam ilKus cuftodiam, carcerifque cuftóde in víncula conjécto, ad nos remeávit. Tyránnus captívus ducebátur, fortis vinctus, ipfa mors, abjéctis armis, nuda ad pedes regis cucúrrit. eft, immítem illam, &. Ad Jefum cùm venifinexorábilem mortis neceffitátem. fent (mílites, ) ut vidérunt eum jam mortuum * Non fregérunt ejus crura, ut Scriptúra implerétur: Os non comminuétis ex eo. . In una domo comedétur ( Agnus,) nec os illíus confringétis.. *Non. Joan. 19. Exod.12. Leftio vj. beneficia. De morte immortáles facti fumus; hæc præclára crucis facinora. Intellexifti victóriam: intellexifti modum victória: difce nunc quomodo fine labóre & fudóre noftro victória hæc fúerit parta. Nos arma non cruentávimus, non stétimus in ácie, non accépimus vúlnéra, neque vidimus bellum. Et tamen victóriam obtinúimus. Certámen Dómini fuit coróna noftra. Cùm ergo & noftra fit victória, milites imitémur, lætifque vocibus victoriæ laudes & cármina hódie decantémus. Dicámus, Dóminum laudántes: Absórpta eft mors in victória. Ubi eft, mors, victória tua? ubi ftimulus tuus, inférne ? Hæc ómnia præclára facta crux nobis péperit. Crux trophæum contra dæmones eréctum, gládius contra peccátum, gládius quo ferpéntem confódit Chriftus. Crux Patris volúntas, Unigéniti glória, Spíritus exultátio, Angelórum decus, Eccléfiæ fecúritas, gloriá tio Pauli, Sanctórum murus, totius orbis lumen. R. Unus militum lánceâ latus (Jefu) apéruit, & Contínuò exívit fanguis & aqua. y. Erit fons patens dómui David, & habitántibus Jerufalem, in ablutiónem peccatóris. * Continuò. Repetitur R. Unus mílitum. Joan 19. Zach. 13. IN III. 'NOCTURNO. Ant. 8. c. Factus eft in pace locus ejus, & habitátio ejus in Sion. Pfalm. Notus in Judæa Deus, 133. Ant. 6. F. Eruífti ánimam meam, Dómine, ex inférno inferióri. Pfalm. Inclína, Dómine, aurem tuam, cum fua divifione, 147. Ant. 4. d. Factus fum ficut homo fine adjutório, inter mórtuos liber. Pfalm. Dómine Deus falútis meæ cum fua divifione, 138. . Verbum iniquum conftituérunt advérsùm me: . Nunquid qui dormit non adjiciet ut resúrgat? Pf. 40. De Epiftola beáti Pauli Apoftoli ad Hebræos. Lectio vij. Cap. 9. Cafex futurórum Hriftus afsiftens Pónnórum, per amplius & perfectius tabernáculum ? bo |