Feria II. ad Magníficat Ant. 7. d. Si credimus quòd Jefus mórtuus eft, & refurréxit; ita & Deus eos, qui dormiérunt per Jefum, addúcet cum eo; allelúia. 1. Theff. 4. Feria III. ad Magnificat 'Ant. 4. a. Si Spíritus ejus qui fufcitávit Jefum a mórtuis, hábitat in vobis, qui fufcitávit Jefum a mór tuis, vivificábit & mortáhia córpora veftra; allelúia. Rom. 8. Feria IV. ad Magníficat 'Ant. 1. a. Per Chriftum fidéles eftis in Deo, qui fufcitávit eum a mórtuis, allelúia. 1. Petr. 1. Oratio: D Eus, qui pro no bis Fílium tuum Crucis patibulum fubire voluífti ut inimíci a nobis expélleres poteftátem; concéde nobis fámulis tuis, ut refurrectiónis grátiam confequámur ; Per eúndem Dóminum noftrum. AD COMPLETORIUM. Pfalmi de Feria. Ant. 3. a. Eripuit nos (Deus) de poteftáte tenebrárum, & tranftulit in regnum Filii dilectiónis fuæ; allelúia. Coloff. 1. Hymnus. nox recúrrat méntibus, redit. : Nox ô beáta ! quâ fuum Jam lumen orbi rédditur. Feria V. ad Magníficat Quâ Chriftus ad vitam Ant. 6. F. Confepúlti (Chrifto)in Baptifmo,refurrexiftis per fidem ope ratiónis Dei,qui fuscitávit illum a mórtuis, allelúia. Coloff. 2. Deinde fit Commemor. de Fefto fimplici (fi occurrat.) Tum de S. Cruce per Antiph. (Chriftus) propófito fibi gáudio fuftinuit crucem, confufióne contémptâ, atque in dextera fedis Dei fedet; allelúia. Hebr. 12. . Apud Dóminum mifericórdia; R. Et copiófa apud eum redémptio. Pf. 129. AB ínferis victor Deus; Absórpta mors victóriâ; Redémpta fit captivitas; Apérta vitæ jánua. Tu morte cujus vivi Jefu, tibi fit glória, In fempitérna fæcula. Amen. Capitulum. 1. Theff. 5. Mnes vos filii lucis eftis, & filii diéi : non fumus noctis, neque tenebrárum; ígitur non dormiámus ficut cæteri, fed vigilémus & sóbrii fi mus. turno Feriæ tertiæ, ut in D Imiffi (Petrus & Joánnes) venérunt ad fuos, & annuntiavérunt eis, quanta ad eos Príncipes facerdótum & Senióres dixiffent. Qai cùm audiffent, unanimiter levavérunt vocem ad Deum, & dixérunt: DóR.br. In manus tuas mine, tu es qui fecifti cœDómine, comméndo fpi- lum & terram mare & ritum meum; allelúia, al- ómnia quæ in eis funt: lelúia. R. In manus. . qui Spíritu fancto per os Redemifti me, Dómine, patris noftri David, púeri Deus veritátis: *Allelúia. tui, dixifti: Quare freGlória. R. In manus. Pf. muérunt gentes, & pó30. puli meditáti funt inánia ? Aftitérunt Reges terræ, & Príncipes convenérunt in unum advérsùs Dóminum,& advérsùs Chriftum ejus. Convenérunt enim verè in civitáte ifta advérsùs fanctum púerum tuum Jefum, quem unxísti, Heródes & Póntius Pilátus cum géntibus & pópulis Ifrael, fácere quæ manus tua & consilium Preces. Kyrie eléifon. tuum decrevérunt fieri. Et Christe eléifon.Kyrie eléi- nunc, Dómine, réfpice fon. Pater nofter, &c. ut in minas eórum, & da fupra in Pfalterio, 52. fervis tuis cum omni fidúFERIA TERTIA. cia loqui verbum tuum, AD MATUTINUM. in eo quòd manum tuam Pfalmi notati pro I. Noc- exténdas ad fanitátes, & . Cuftodi me, Dómine, ut pupillam óculi; .Sub umbra alárum tuárum prótege me. Pf. 16. Ad Nune dimittis. Ant. 5.a. Allelúia, Qui fufcitávit Jefum, allelúia; & nos cum Jefu fufcitábit; allelúia, allelúia. 2. Cor. 4. figna & prodigia fieri per R. Jefum, 371. autem Mcredentium erat cor unum, & ánima una: nec quifquam eórum, quæ poffidébat, áliquid fuum effe dicébat, fed erant illis ómnia commúnia. Et virtúte magnâ reddébant Apóftoli teftimónium Refurrectiónis Jefu Chrifti Dómini noftri: & grátia magna erat in ómnibus illis. Neque enim quifquam egens erat inter illos. Quotquot enim poffefsóres agrórum aut domórum erant, vendéntes afferébant prétia eórum quæ vendébant, & ponébant ante pedes Apoftolórum. Dividebátur au & pofuit ante pedes Apoftolórum. Vir autem quidam nómine Anánias cum Saphira uxore fua véndidit agrum, & fraudávit de prétio agri cónfciâ uxóre fuâ : & áfferens partem quandam, ad pedes Apoftolórum pófuit. Dixit autem Petrus: Anánia, cur tentávit sátanas cor tuum, mentiri te Spi rítui fancto, & fraudáre de prétio agri? Nonne manens tibi manébat, & venúndatum in tua erat poteftáte? Quare pofuifti in corde tuo hanc rem? Non es mentítus homínibus fed Deo. Audiens autem Anánias hæc verba cécidit & expirávit. Et factus eft timor magnus fuper omnes qui audiérunt. Surgéntes autem júvenes amovérunt eum, & efferéntes fepeliérunt. R. Quem Deus, 371. tem singulis prout cuique Actum eft autem qua fi horárum trium fpátium, & uxor ipsíus, néfciens quod factum fuerat, introívit. Dixit autem ei Petrus Dic mihi, múlier, fi tanti agrum vencùm didiftis? At illa dixit: Evéndidit tiam tanti. Petrus autem opus erat. Jofeph autem qui cognominátus eft Bárnabas ab Apoftolis (quod eft interpretátum Filius confolationis,) Levítes, Cyprius génere habéret agrum, eum, & attulit prétium, ad eam: Quid útique cón venit vobis tentáre Spíritum Dómini? Ecce pedes eórum, qui fepeliérunt virum tuum, ad óstium, & efferent te. Confeftim cé cidit ante pedes ejus, & expirávit. Intrántes autem júvenes invenérunt illam mórtuam, & extulerunt, & fepeliérunt ad virum fuum. Et factus eft timor magnus in univérfa Eccléfia, & in omnes qui audiérunt hæc.Permanus autem Apoftolórum fiébant figna & prodígia multa in plebe. Et erant unanímiter omnes in pórticu Salomónis. Cæterórum autem nemo audébat fe conjúngere illis fed ma gnificábat eos pópulus. Magis autem augebátur credéntium in Dómino multitúdo virórum ac mulierum, ita ut in platéas ejícerent infirmos, & pónerent in léctulis ac grabátis, ut, veniénte Petro, faltem umbra illíus obumbráret quemquam illórum, & liberaréntur ab infirmitátibus fuis. Concurrébat autem & multitúdo vicinarum civitátum Jerúfalem, afferentes ægros & vexátos a fpirítibus immúndis: qui cura bántur omnes. . Deus patrum, 371. CANON. Ex Concílio Aquifgra nénfi. An. 816. lib. 1. Can. 9. Acerdótis præ cæteris Speciále officium eft, Scriptúras légere, percúrrere Canones, exémpla Sanctórum imitári; vigíliis, jejuniis, oratiónibus incúmbere: cum frátribus habére pacem, nec quemquam ex membris fuis difcérpere. FERIA QUARTA. AD MATUTINUM. Pfalmi notati pro I. Nocturno Feriæ quarta, ut in Pfalterio, 73. De Actibus Apoftolórum. Lectio j. Cap. 5. E Xurgens Princeps fa cerdótum, & omnes qui cum illo erant ( quæ eft hærefis Sadducæórum) repléti funt zelo & injecérunt manus in Apóftolos, & pofuérunt eos in custódia pública. Angelus autem Dómini per noctem apériens jánuas cárceris, & edúcens eos, dixit: Ite, & ftantes loquímini in Templo plebi ómnia verba vitæ hujus. Qui cùm audíf fent, intravérunt dilúculo in Templum, & docébant. Advéniens autem Princeps facerdótum, & qui cum eo erant, convo- nos sánguinem hóminís cavérunt concilium,&om- iftius. Refpóndens autem nes Senióres filiórum Ifrael; & misérunt ad cárcerem ut adducerentur. Cùm autem venissent miniftri, & apérto cárcere, non inveniffent illos,revérfi nuntiavérunt dicéntes: Cárcerem quidem invénimus claufum cum omni diligéntia, & cuftodes stantes ante jánuas aperiéntes autem, néminem intus invénimus. Ut autem audiérunt hos fermones Magiftrátus Templi, & Príncipes facerdótum, ambigébant de illis quidnam fieret. R. Ecce vicit Leo, 371. Lectio ij. Dvéniens autem qui A dam nuntiávit eis: Quia ecce viri, quos pofuiftis in cárcerem, funt in Templo ftantes & docéntes pópulum. Tunc ábiit Magiftrátus cum miniftris, & addúxit illos fine vi: timébant enim pópulum ne lapidaréntur. Et cùm adduxiffent illos, ftatuérunt in concílio : & interrogávit eos Princeps facerdotum dicens: Præcipiéndo præcépimus vobis ne docerétis in nómine ifto; & ecce repléftis Jerúfalem doctrinâ veftrâ, & vultis indúcere fuper Petrus & Apóftoli dixérunt: Obedíre opórtet Deo magis quàm homínibus. Deus patrum noftrórum fuscitávit Jesum quem vos interemiftis fufpendéntes in ligno. Hunc Príncipem & Salvatórem Deus exaltávit déxterâ fuâ, ad dandam pœniténtiam Ifraéli, & remiffiónem peccatórum : & nos fumus teftes horum verbórum, & Spíritus fanctus, quem dedit Deus ómnibus obediéntibus fibi. Hæc cùm audiffent diffecabántur, & cogitábant interficere illos. R. Jefum, 372. Lectio iij. Urgens autem quidam in concílio Pharisæus, nómine Gamáliel, legis doctor, honorábilis univérfæ plebi, juffit foràs ad breve hómines fieri. Dixitque ad illos: Viri Ifraelitæ, atténdite vobis fuper hominibus iftis quid actúri fitis. Ante hos enim dies éxtitit Théodas, dicens fe effe áliquem, cui consénfit númerus virórum circiter quadringentórum, qui occifus eft: & omnes qui credébant ei diffipáti funt, & redacti |