*

Ingreffus eft enim eques Phárao cum cúrribus & equitibus ejus in mare : & reduxit fuper eos Dominus aquas maris. Filii autem Ifrael ambu lavérunt per ficcum in médio ejus.

*

Ant. Dux fuifti, Dómine, in mifericórdia tua pópulo quem redemústi. Ant. 3. a. Jacob. Pfalmus 134,

*

Audáte nomen Dómini,* laudáte fervi Dóminum; Qui ftatis in domo Dómini in átriis domûs Dei noftri. Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus: * psállite nómini ejus, quóniam fuáve. Quóniam Jacob elégit fibi Dóminus, * Ifrael in poffeffionem fibi. Quia ego cognovi quòd magnus eft Dominus, * & Deus nofter præ óm

nibus diis.

ti ab homine ufque ad pe cus.

*

Et mifit figna & prodi gia in médio tui, Ægyp→ te in Pharaónem & in omnes fervos ejus. Qui percúffit gentes mul& occidit reges

tas

fortes,

Sehon regem Amorrhæórum., & Og regem Bafan, & ómnia regna Chánaan.

*

Et dedit terram eórum hæreditátem, *hæreditá tem Ifrael pópulo fuo.

*

Dómine, nomen tuum in ætérnum: Dómine memoriále tuum in ge neratiónem & generatió nem.

Quia judicábit Dóminus, pópulum fuum, * & ine fervis fuis deprecabitur.

Simulácra gentium argéntum & aurum, * ópera mánuum hóminum.

Os habent, & non lo→ quéntur:* óculos habent, & non vidébunt.

Aures habent, & non audient; * neque enim eft fpiritus in ore ipsórum.

2

Símiles illis fiant qui fá→ ciunt ea: * & omnes que confidant in eis.

Domus Ifrael benedicite Dómino: * domus Aaron benedícite Domino...

Domus Levi benedicite

mino.

Benedictus Dóminus ex Sion, * qui hábitat in Je

rúfalem.

Ant. Jacob elégit fibi Dóminus, Ifrael in poffeffiónem fibi.

AD PRIMAM. Hymnus, pag. 14. Pfalmus 9. Onfitébor tibi, Dó

Cmine, in toto corde

meo, *narrábo ómnia mirabília tua.

Lætábor & exultábo in te, * pfallam nómini tuo, Altiflime;

In converténdo inimicum

*

meum retrórfum: * infirmabúntur & períbunt a fácie tua. Quóniam fecifti judicium meum & caufam meam: fedifti fuper thronum qui júdicas juftitiam. Increpáfti gentes, & périitímpius: nomen eórum deléfti in ætérnum, & in fæculum fæculi.

Inimici defecérunt frámeæ in finem ;* & civitátes eórum deftruxífti. . Périit memória eórum cum sónitu; * & Dóminus in ætérnum pérma

net.

Parávit in judicio thronum fuum ; * & ipfe judi

táte, judicábit pópulos in justítia.

Et factus eft Dóminus refúgium páuperi: * adjútor in opportunitátibus, in tribulatione.

Et fperent in te qui nové runt nomen tuum ; * quóniam non dereliquifti quæréntes te, Dómine. Psállite Dómino qui há→ bitat in Sion: * annuntiáte

inter gentes ftúdia ejus. Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus eft; non eft oblitus clamórem páuperum. Divifio Pfalmi 9.

*

Mllerére mei,

ne:

Dómi

vide humili tátem meam de inimícis

meis.

Qui exáltas me de portis

*

mortis ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis filiæ Sion.

Exultábo in falutári tuo:*infixæ funt gentes in intéritu quem fecérunt. In láqueo ifto quem abfcondérunt, * comprehénfus eft pes eórum.

Cognofcétur Dóminus judicia fáciens :* in opéribus mánuum fuárum com prehénfus eft peccátor. Convertántur peccatóres in inférnum nes gentes quæ oblivifcún

*

om

tur Deum. Quóniam non in finem oblívio erit páuperis: *patiéntia páuperum non peribit in finem. Exurge, Dómine, non confortétur homo; *judicéntur gentes in confpéctu

ne in generatiónem fine malo.

Cujus maledictióne os plenum eft, & amaritudine & dolo: * fub lingua ejus labor & dolor.

Sedet in insidiis cum divítibus in occultis, *ut interficiat innocéntem. Oculi ejus in pauperem refpiciunt: * infidiatur in abfcóndito, quafi leo in fpelunca fua.

Infidiátur ut rápiat páuperem: *rápere páuperem dum áttrahit eum. In láqueo fuo humiliábit eum, inclinábit se, & cadet cùm dominátus faerit páuperum.

Dixit enim in corde fuo: Oblitus eft Deus,* avértit fáciem fuam ne videat in finem.

Exúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua; oblivifcáris pauperum. Propter quid irritávit ímpius Deum? * dixit enim in corde fuo: Non requiret. Vides, quóniam tu labórem & dolórem consideras, nus tuas.

*

ut tradas eos in ma

Tibi derelictus eft pauper: *órphano tu eris adjútor.

Cónteré bráchium peccatóris & maligni: *quærétur peccátum illíus, &

Pfalmus 53:

Mifit de cœlo, & libe

falvum me fac, * & in virtúte tua júdica me. Deus, exáudi oratiónem meam, *aúribus pércipe verba oris mei. Quóniam aliéni infurrexérunt advérfum me, & fortes quæfiérunt ánimam meam, & non propofuérunt Deum ante confpéctum fuum.

Ecce enim Deus ádjuvat me, * & Dóminus fufcép tor eft ánimæ meæ.

Avérte mala inimicis meis, * & in veritáte tua difpérde illos.

Voluntáriè facrificábo tibi; * & confitebor nómini tuo, Dómine, quóniam bonum eft.

brium conculcantes me.

*

Mifit Deus mifericórdiam fuam & veritátem fuam, & eripuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormivi conturbátus.

Quóniam magnificáta eft ufque ad coelos mifericór dia tua * & ufque ad nu bes véritas tua.