peccáto meo eft enim.

*

morábitur ejus hæreditábit terram. Firmaméntum eft Dómi=nus timéntibus eum ; teftaméntum ipsíus ut manifeftétur illis. Oculi mei femper ad Dóminum quóniam ipfe evéllet de láqueo pe

*

des meos. Réfpice in me & miferére mei, * quia únicus & pauper fum ego. Tribulationes cordis mei multiplicátæ funt: *de neceffitátibus meis érue me. Vide humilitátem meam & labórem meum,* & dimítte univérfa deliéta mea. Réfpice inimícos meos, quónia multiplicáti funt, & ódio iniquo odérunt me. Cuftodi animam meam, & érue me : * non erubefcam quóniam fperávi in te. Innocéntes & recti adhæsérunt mihi, * quia fuftínui te.

*

Líbera, Deus, Ifrael * ex ómnibus tribulatiónibus fuis.

Ant Vide humilitátem meam & labórem meum, & dimitte univérfa

Pater nofter. fecretò. Sermo fancti Joánnis Chrysóftomi.

D

Hom. de Dormient. Edit. Bened.§.1.& 2.Lect.iv. Eus corpus difs ólvit, & in illo habitántem ánimam priùs edúcit ceu ex domo quâpiam; ut poft in eándem magnificéntiùs

conftrúctam domum ánimam cum majóri glória redúcat.... Ne ítaque intueáris eum, cujus claufi funt óculi, qui mutus jacet; fed eum, qui resúrget, & accipiet gloriam ineffábilem & ftupendam mirabilémque : atque a præsenti hujúfmodi afpéctu cogitatiónes transfer in fpem futúram. At ejus confuetudinem requiris,ideóque ingemifcis ac luges.. Et quómodo,inquies, homo cùm fim, poffim non morére? Neque ego id póftulo:non moerorem veto, fed moróris veheméntiam. Mœrére namque natúræ eft ; fed ultra modum morére furóris, insaniæ muliebríf. que ánimi. More, lacrymáre;fed ne ægrè moleftéque feras, ne indignéris.

Grátias age ei, qui ábftulit, ut defunctum exórnes, ejúfque funeri hæc jufta fpléndidè persólvas ipsíque mittas.

R. iv. Deus meus ne sileas a me: * Ne fimul trahas me cum peccatóribus ; & cum operántibus iniquitátem ne perdas me. V. Parsillórum erit in ftagno ardéntiigne & súlphure. Ne fimul. Pfal. 27. Apoc. 21. Lectio v. §. 2. & 3. Mfudorbus curifque quies eft,

*

& a

:

fæcularibus liberátio. Cùm igitur ex propinquis áliquem videris hinc abeúntem, ne indignè feras fed compúngere, ad teipfum redi, confciéntiam fcrutáre, hoc considera, brevi parem tibi fubeúndum effe finem. Temperántior efto, & altérius

morte timére difce. Igná

viam omnem præcide, facta tua expénde, erráta córrige, óptimam fac morum mutatiónem.... Cógita ad quem abierit, & confolationem áccipe. Eò fcilicet ubi Paulus eft, ubi Petrus, ubi Sanctórum chorus omnis. Cógita quomodo refurrectúrus fit, cum quanta glória & fplendore. Animo réputa,

te fletu & lacrymis in re illa nihil immutatúrum vel emendatúrum ; fed tibi ipfi damnum ingens allatúrum. Cógita, cùm id fácis, quos imitéris, & fuge consortium in peccátis hujúfmodi. Quos ergo imitáris? Quos æmuláris? Infidéles, qui fpem non habent; quemádmodum & Paulus dixit: [ Ut non contriftémini ficut & cæteri, qui fpem non habent. 1

num afpiciam, expectabo

R. v. Ego ad Dómi

Deum falvatórem meum: consúrgam, cùm sédero in tenebris: * Iram Dómini portábo, mini portábo, quóniam peccávi ei. . Flagellat Dóminus omnem filium quem récipit. * Iram Dómini. Mich. 7. Heb. 12. Lectio vj. Hom. 41. I. Cor.

I

áliqua fit confolatio. Nec abs re is qui adftat altári, dum veneránda peragúntur myftéria, clamat : Pro ómnibus qui in Chrifto dormiérunt, & iis qui ipsórum célebrant memótiam. Propterea fidénter pro orbe terræ tunc rogámus, & eos cum martyribus nominámus cum confeffóribus, cum facerdótibus. Etenim unum corpus omnes fumus etiámfi fint membra membris fplendidióra ; & fieri poteft, ut véniam eis omni ex parte conciliémus, & a précibus, & a donis quæ pro iis offerúntur, & ab iis qui cum ipfis nominántur. Cur ergo doles? Cur luges & lamentáris? Quando defuncto poteft tanta conciliári vénia.

R. vj. Clamávi ad te, Dómine,dixi: Tu es fpes mea, pórtio mea in terra vivéntium. Educ de cuftódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo. . Jefu Fili David, miferére mei. Educ. PJ.141. Marc. 10.

IN III NOCTURNO. Ant. 2. D. Unam pétii. Pfalmus 26. Ominus illuminátio

D mea & falus mea:

quem timébo?

*

Dóminus protéctor vitæ meæ : a quo trepidá

bo?

Dum apprópiant fuper me nocéntes, carnes meas. Qui tríbulant me inimíci * ipfi infirmáti funt

mei

& ceciderunt.

Si consíftant advérfum

*

non timébit

me caftra, cor meum. Si exurgat advérsum me prælium, * in hoc ego fperábo.

Unam pétii a Dómino, hanc requíram; * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ :

Ut videam voluptátem Dómini,* & vifitem templum ejus.

Quóniam abfcóndit me in tabernáculo fuo; * in die målórum protéxit me in abfcóndito tabernáculi fui.

In petra exaltávit me: *& nunc exaltávit caput meum fuper inimicos meos.

*

Circuívi & immolávi in tabernáculo ejus hóftiam. vociferatiónis : cantábo & pfalmum dicam Dómino.

Ant. Unam pétii a Dómino, hanc requíram; ut inhábitem in domo Dómini.

Ant. 8. d. Sitívit. Pfalmus 41.

Ant. 4. f. Credo. Divifio Pfalmi 26. Xáudi, Dómine, vocem meam qua clamávi ad te ; * miferére

E

*

mei, & exáudi me. Tibi dixit cor meum: Exquisívit te fácies mea; fáciem tuam, Dómine, requíram.

Ne avértas fáciem tuam a me : ne declines in ira a fervo tuo. Adjútor meus efto: derelínquas me,neque defpícias me, Deus falutá

ris meus.

*

ne

Q

Uemádmodum desiderat cervus ad fontes aquárum, Kita desíderat ánima mea ad te, Deus. Sitívit ánima mea ad Deum fortem, vivum: * quando véniam & apparébo ante fáciem Dei?

Fuérunt mihi lacryme meæ panes die ac nocte,* dum dícitur mihi quotidie: Ubi eft Deus tuus?

Hæc recordátus fum, & effúdi in me ánimam meam : * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, ufque ad domum Dei

In voce exultatiónis & confeffionis: * fonus epulántis.

Quare triftis es, ánima mea? * & quare contúrbas me ?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi:"falutáre vultus mei,& Deus