Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Seu ferus e tenebris iterat Styga criminis ultor, Conscia funereo pectora torre movens : Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, 45 Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt. Nos quoque lucus habet vicina consitus ulmo, Atque suburbani nobilis umbra loci. Sæpius hic, blandas spirantia sidera flammas Virgineos videas præteriisse choros. Ah quoties dignæ stupui miracula formæ, Atque faces, quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via; 50 55 41 puer] 'Puer infelix' is perhaps Shakespeare's 'Romeo.' The 'ferus ultor,' either Hamlet,' or 'Richard the Third.' Warton. 44 torre] The allusion is to Ate in the old play of 'Locrine. Steevens. 49 ulmo] The gods had their favorite trees. So had the poets. Milton's is the elm. See L'Allegro, 57. Arcades, 89. Comus, 354. Ep. Dam. 15, 49. P. L. v. 216. and Prolus. (Prose Works, ii. 569) Testor ipse lucos, et flumina, et dilectas villarum ulmos.' Wiarton. · 53 stupui] This change from the plural (nos quoque) to the singular, and contrarywise, is authorised by the usage of the Latin poets. 58 Quæque] Consult Warton's note on this passage, the structure of which he illustrates by Virg. Æn. i. 573. Ter. Eun. iv. 3. 11. Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, 60 65 70 7.5 Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; Vos etiam Danae fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus: Nec Pompeianas Tarpeïa Musa columnas Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera sat tibi sit foemina posse sequi. Tuque urbs Dardaniis, Londinum, structa colonis, Turrigerum late conspicienda caput, Tu nimium felix intra tua monia claudis Quicquid formosi pendulus orbis habet. Non tibi tot cœlo scintillant astra sereno, Endymioneæ turba ministra deæ, Quot tibi, conspicua formaque auroque, puellæ Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis venisse invecta columbis Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles, Huic Paphon, et roseam posthabitura Cypron. Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci, 69 Pompeianas] Propert. ii. 32. 11. 80 85 'Scilicet umbrosis sordet Pompeia columnis.' Warton. 78 Endymionea] Grotii Silv. iii. Ep. 3. 'Endymioneas invadit Cynthia noctes.' Todd. Moenia quam subito linquere fausta paro; Stat quoque juncosas Cami remeare paludes, ELEG. II. ANNO ÆTATIS 17. IN OBITUM PRÆCONIS ACADEMICI CANTABRIGIENSIS. TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas 90 adire] The vowel made short before sc. ' delituisse] Ov. Ep. Her. viii. 68. 'Nec querar in plumis delituisse Jovem Warton. 5 10 10 Coronides] Coronides is Esculapius, the son of Apollo by Coronis. See Ov. Met. xv. 624. Warton. Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei 15 20 Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem est telis ista petenda tuis. Vestibus hunc igitur pullis, Academia, luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat et ipsa modos querebunda Elegeïa tristes, Personet et totis nænia mosta scholis. ELEG. III. ANNO ETATIS 17. IN OBITUM PRÆSULIS WINTONIENSIS. MESTUS eram, et tacitus nullo comitante sedeHærebantque animo tristia plura meo, [bam, Protinus en subiit funestæ cladis imago, Fecit in Angliaco quam Libitina solo; [turres, Dum procerum ingressa est splendentes marmore Dira sepulchrali mors metuenda face; Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros, Nec metuit satrapum sternere falce greges. 17 regina] See Eleg. iii. 16. 21 Academia] The penultimate syllable shortened against the best authorities, and so at the conclusion of his Eleg. Liber (see p. 282), umbrosa Academia rivos.' * Libitina] The plague that now raged in London, and carried off 35,417 persons. Whitelock's Mem. p. 2. Warton. Tunc memini clariquè ducis, fratrisque verendi Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, "Mors fera, Tartareo diva.secunda Jovi, Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras, Et quod in herbosos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo, Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa; Nec sinis, ut semper fluvio contermina quercus Miretur lapsus prætereuntis aquæ ? Et tibi succumbit, liquido quæ plurima cœlo Evehitur pennis, quamlibet augur avis, Et quæ mille nigris errant animalia sylvis, Et quot alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanta tibi cum sit concessa potestas, 10 15 20 25 9 clarique] Clarique ducis, fratrisque verendi.' See A. Gill's Tillii Epitaphium (p. 91), for an explanation of the persons meant. Quem nec Mansfeltus, quem nec Brunonius heros, The Count Mansfelt, and the Duke of Brunswick. » Cypridi] Cypris pro Venus' verbum Latinitatis deterioris. v. Jortin's Tracts, ii. 287. Pervigil. Veneris, p. 234, ed. Sanadon. El. vii. 48, Milton has Cypridos.' The word is common among the modern Latin poets. 21 contermina] Ov. Met. viii. 620. quercus.' Warton. Tiliæ contermina |