SCENA TERTIA. ΟΙΔΙΠΟΥΣ, ΙΟΚΑΣΤΗ, ΑΓΓΕΛΟΣ, ΧΟΡΟΣ. ΙΑΜΒΟΙ. Οι. Ω Φίλτατον Γυναικὸς Ιοκάςης κάρα, 960 Τί μ' ἐξεπέμψω δεῦρο τῶνδε δωμάτων ; Ιο. Ακγε τἀνδρὸς τῶδε, καὶ σκόπει κλύων Οι. Οὗτος δε τίς ποτ' ἐςὶ, και τί μοι λέγει ; λῶν Ως σκέτ' ὄντα Πόλυβον, ἀλλ ̓ ὀλωλότα. 965 Οι. Τί φής, ξέν' ; αὐτός μοι σὺ σημάνως Γένδ. Αγ. Εἰ τᾶτο πρῶτον δεῖ μὲ ἀπαγδεῖλαι σαφῶς, Εὖ ἴσθ ̓ ἐκεῖνον θανάσιμον βεβηκότα. Οι. Πότερα δόλοισιν, ἢ νόσου ξυναλλαΓη; 970 967. Σημαντωρ.968. Απαγγειλαι σαφως. Οι. Νόσοις ὁ τλήμων ὡς ἔοικεν ἔφθιο. Αγ. Καὶ τῷ μακρῷ Γε συμμετρεμενος χρόνῳ. Οι. Φεῦ φεύ, τί δῆτ ̓ ἂν, ὦ Γύναι, σκοποῖτό τις Τὴν πυθόμαντιν ἐςίαν, ἢ τες ἄνω Κλάζοντας ὄρνις ; ὧν ὑφηΓητῶν ἐγὼ 975 Κτανᾶν ἔμελλον πατέρα τὸν ἐμόν· ὁ δὲ θανὼν او Αψαυςος ἔχος, εἴ τι μή τῷ μῷ πόθῳ Κατέφθιθ ̓· ὅτω δ ̓ ἂν θανών εἴη 'ξ ἐμδ. 980 Τάδ' εν παρόντα συλλαβὼν θεσπίσματα, Κεται παρ' ᾅδῃ Πόλυβα, ἄξι δενός. Ιο. Ούκουν ἐδώ σοι ταῦτα πρἔλεγον πάλαι ; Note the 973rd line, and the 976th, which last alludes to the resemblance of a bird on Edipus's (Ralph's) prototype, as drawn in fig. 12. 978. Κευθει κατω δη γης, alludes to a skull, (which Polybus resembles, as before noted,) being in its natural place when under ground: in another sense, it means that that part of the moon which constitutes the prototype of Polybus, is obscured; or, in other words, that Polybus is dead; and his skull-like prototype conveys an apt intimation of his death. 983. Παλαι, φόβω. 66 Οι. Ηὔδας· ἐγὼ δὲ τῷ φόβῳ παρηΓόμην. δεῖ; 986 Ιο. 6 Τί δ ̓ ἂν φοβοῖτ ̓ ἄνθρωπος, ᾧ τὰ της τύχης σε Κρατε, πρόνοια δ ̓ ἐςὶν ἐδενὸς σαφής σε Εἰκῇ κράτισον ζῆν, ὅπως δύναιτό τις. Μητρὶ ξυνευνάσθησαν· ἀλλὰ ταῦθ ̓ ὅτῳ Οι. Καλῶς ἅπαντα ταῦτ ̓ ἂν ἐξείρητό σου, Εἰ μὴ κύρει ζῶσ ̓ ἡ τεκδσα· νῦν δ ̓ ἐπεὶ 995 Ιο. Καὶ μὴν μέγας ὀφθαλμὸς οἱ πατρὸς τάφοι. 987. I take Merope to have the same prototype as the figure with the microscope in the Elephant in the Moon, (fig. 41, ante,) and the same as the midwife in the Andria of Terence, (fig. 120, ante.) 997. Μεγας οφθαλμος this very singular expression of Jocasta, (independent of its natural mean Οι. Μέγας, ξυνίημ· ἀλλὰ της ζώσης φόβος. Αγ. Ποίας δε και γυναικὸς ἐκφοβεῖσθ ̓ ὑπερ ; Οι. Μερόπης, Γεραιέ, Πόλυβος ἧς ὤκει μέτα. 1000 Αγ. Τί δ' ἐς ̓ ἐκείνης ὑμὶν ἐς φοβον φέρον ; Οι. Θεήλατον μάντευμα δεινόν, ὦ ξένε. Αγ. Η ῥητὸν, ἢ ἐ θεμιτὸν ἄλλον εἰδέναι ; Οι. Μαλικά γ'· εἶπε Γάρ με Λοξίας ποτὲ Χρῆναι μιγῆναι μητρὶ τῇ 'μαυτοῦ, τό, τε 1005 Πατρῷον αἷμα χερσὶ ταῖς ἐμοῖς ἑλεῖν. Ων ἔνεχ ̓ ἡ Κόρινθος ἐξ ἐμὲ πάλαι Μακρὰν ἀπῳκατ ̓ εὐτυχῶς μὲν, ἀλλ ̓ ὅμως Τὰ τῶν τεκόντων ὄμμαθ ̓ ἥδιςον βλέπειν. ing as connected with the context of the play,) is to be explained by the circumstance that Polybus or the skull of Polybus (οι πατρος ταφοι) contains the resemblance of a great eye, as, on inspection of his prototype, it may, in fact, be seen to do, situate in the natural place of the eye; the pupil in shadow, and the white in pale light. This circumstance is again alluded to in line 1009, τα των τεκοντων όμματα. Αγ. Η Γὰρ τάδ' ὀκνῶν, κεῖθεν ἦσθ ̓ ἀπόπλο λις ; 1010 Οι. Πατρός τε χρήζων μὴ φονεὺς εἶναι, Γέρον. Αγ. Τί δήτ' ἐξωγ ̓ ἐ τοῦδε τε φόβε σ', άναξ, Επείπερ εύνος ἦλθον, ἐξελυσάμην ; Οι. Καὶ μὴν χάριν γ ̓ ἂν αξίαν λάβοις ἐμδ. Αγ. Καὶ μὴν μάλιςα τότ' ἀφικόμην, ὅπως Σὲ πρὸς δόμος ἐλθόντος, εὖ πράξαιμι τι. 1016 Οι. Αλλ' ἔποτ ̓ εἶμι τοῖς φυτεύσαςίν γ ̓ ὁμδ. Αγ. Ω παῖ, καλῶς εἶ δῆλος εκ εἴδως τί δρᾷς. Οι. Πῶς, ὦ Γεραιέ; πρὸς θεῶν δίδασκέ με. Αγ. Εἰ τῶνδε φεύγεις ἕνεκ ̓ εἰς οἴκες μου 1020 λεϊν. Οι. Ταρβῶ δε μή μοι Φοῖβος ἐξέλθῃ σαφής. 1014. Note χαριν, as of any thing shining, and so of the moon, from χαιρω gaudeo. 1021. Note this line particularly; and φοβος, and ταρβω, passim. τρέμω, |