Dum lapsa longe fragmina rupium
Vallisqve raucis icta tumultubus
Auget timores, inqve vultus

Ventus agens gelidas pruinas.

Atqvi morantes increpat Hannibal,
Obstare densis molibus inpiger,
Dextraqve victrici Latinas,

Temperie placidas serena,

Ostentat oras desuper, et diu
Defixa pascit lumina, qva patent
Campiqve vicinisqve valles

Eridani riguae fluentis.

A. H.

Alpheus.
Subter aqvas Alpheus et humida regna silenti

Amne petit fluctus, fons Arethusa, tuos.
Dos vehitur, floresqve novi frondesqve revulsae,

Sacraqve flumineas signat arena vias; Labitur interea luctans uxorius amnis,

Nec mare, qvod praebet, novit amantis iter. Qvaeritur, hic amnis cur nolit in aeqvora fundi ?

Ille puer causae est, insidiosus Amor. Fraude mala philtrisqve potens vel flumen amare Iussit, et intactas per mare flexit aqvas.

H. (ex Moscho.)

Fair Fidele's grassy Tomb. Candida qva viridi dormit sub caespite virgo,

Saepe petet pastor, saepe puella locum. Primitiasqve ferent anni, nova germina florum,

Verqve renascentis qvidqvid odoris habet. Non unqvam hic ululans errabit larva: qvietum

Non aget hic qverula voce molesta nemus; At tenerae pastor captabit verba puellae,

Qvae molli langvens igne fatetur: Amo. Viserit haud unqvam rugosa venefica silvam,

Nec lemurum ducent agmina nocte choros : Sed repetent herbam, silvestria numina, nymphae,

Et tumulum spargent rore nitente tuum. Saepius huc veniet vergente rubecula Phoebo, Nec renuet parvam parva

volucris opem; Sed feret albentem muscum floresqve revulsos,

Suave decus sacrae, qva tumularis, humo. Verum ubi raucisoni pluvio cum turbine Cauri

Silvestrem qvatiet saeva procella domum, Aut ubi venando super omnia tollimur arva,

Te memori recolent pectora nostra fide. Reddiderit menti nemorum te quisqve recessus,

Te lacrumis noster rite sacrabit amor. Semper amanda tuis, dum vitae gratia restat, Dumqve Dolor superest ipse, dolenda, vale.

J. H. L. C. (ex COLLINSIO.)

Nemesis.

Te Nemesis normaqve monet frenisqve, viator,
Ne facias enormia neve effrena loquaris.

W. H. T. (ex Anthol. Gr.)

The last Rose of Summer. Ultumus aestiva tenerarum e gente rosarum

Flos desolatis eminet ille comis.
Lucida de toto circum vicinia prato

Vanuit, ac sociae deperiere rosae :
Non adstare pari cernuntur origine flores,

Non consangvineus propter hiare calyx,
Qvi suspiranti referat suspiria, cuiqve

Mutuus in tremulo luceat ore rubor.
Non ego te patiar, deserta, senescere solam,

Nec trahere in vacuo taedia longa rubo: Qvandoqvidem data sunt pulcerrima qvaeqve sopori,

Tu qvoqve sopitis adnumerere rosis.
Nec mora, lapsuras per maesta cubilia frondes

Non inclementi spargimus ecce manu,
Qva iam purpureis animam exhalavit in hortis
Illa sodalitii gens inodora tui.

.
H. T. (ex Moorio.)

Moritura Virgo.

Taxum sternite lugubrem,

Huc vos in tumulo sternite, virgines, Et glaucum salicis decus;

Intactaqve mori dicite me fide.

Tu fallax fueras, puer;

Fido Leuconoe pectore vixero:
Tellus, adcipe leniter,
Et pondus cineri fac leve sis meo.

H. J. T. (ex FLETCHERO.)

Sertum Cupressinum.

Aut nullum, Lalage, necte mihi, precor,
Aut sertum foliis necte cupressinis.
Resplendent nimio lilia lumine,
Et pictae nimium stirps nitet arbuti;

Calthis mixta rosae suave rubentia
Nostro serta caput laetius ambiant;
At nullum, Lalage, necte mihi, precor,
Aut sertum foliis necte cupressinis.

Vernanti decoret tempora pampino
Subridens facili laetitia Iocus;
Fortem pro patria sepiat aesculus;
Aptum consiliis taxus amet senem ;

Spem reddit miseris myrtus amantibus,
Sed myrtum, Lalage, tu mihi denegas :
Ergo mitte leves nectere flosculos,
Et frondes potius texe cupressinas.

Tollat laeta rosas Anglia compares,
Qvae multo rapuit sanguine praemia,
Innectatqve mitrae Scotia caerulae
Stillantes liqvido rore thymi comas;

Flos cristam nitidae cingat Hiberniae Qvi vernat trifida fronde smaragdinus: At nullam, Lalage, necte mihi, precor, Aut sertum foliis necte cupressinis.

Inter clara lyrae carmina virgines
Musaeis hederam crinibus inplicent:
Et sertum foliis nobile laureis
Victor sangvinea dum properat manu,

Praeclaram lituus clangat adoream:
Tu qvom funereae murmura naeniae
Audis, tunc, Lalage, necte mihi, precor,
Tunc sertum foliis necte cupressinis.

Frondem texe mihi texe cupressinam,
Nec iam texe: brevis da spatium morae,
Dum tempus rapidum fugerit, ultumo
Dum te deficiens lumine videro;

Qvom supra tumulum ruricolae meum
Rutas et violae munera luteae
Spargent, tunc, Lalage, necte mihi, precor,
Tunc sertum foliis necte cupressinis.

F. M. (ex SCOTTO.)

Magnas inter Opes inops.

Τάνταλος είς "Αιδου πεμφθείς χαλέπ’ άλγεα πάσχει

ου δύναται μέσσοις είν υδάτεσσι πιείν. . ζη δε και ωσαύτως ο φιλάργυρος: ες βίοτον γάρ, εν μέσσοις περ εων χρήμασιν, ουδέν έχει.

T. B.