135 140 145 Jam rofea Eoas pandens Tithonia portas Veftit inauratas redeunti lumine terras; Moeftaque adhuc nigri deplorans funera nati Irrigat ambrofiis montana cacumina guttis ; Cum fomnos pepulit ftellata janitor aulæ, Nocturnos vifus, & fomnia grata revolvens. Eft locus eternâ feptus caligine noctis, Vafta ruinofi quondam fundamina tecti, Nunc torvi fpelunca Phoni, Prodotæque bilinguis, Effera quos uno peperit Difcordia partu. Hic inter cæmenta jacent præruptaque faxa. Offa inhumata virûm, & trajecta cadavera ferro; Hic Dolus intortis femper fedet ater ocellis, Jurgiaque, & ftimulis armata Calumnia fauces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur, Et Timor, exanguifque locum circumvolat Horror, Perpetuoque leves per muta filentia Manes Exululant, tellus & fanguine conscia stagnat. Ipfi etiam pavadi latitant penetralibus antri Et Phonos & Prodotes, nulloque fequente per antrum, Antrum horrens, fcopulofum, atrum feralibus umbris Diffugiunt fontes, & retrò lumina vortunt; Hos pugiles Romæ per fæcula longa fideles Evocat antiftes Babylonius, atque ita fatur. Finibus occiduis circumfufum incolit æquor Gens exofa mihi, prudens natura negavit Indignam penitus noftro conjungere mundo: Illuc, fic jubeo, fcelerï contendite greffu, Tartareoque leves difflentur pulvere in auras Et rex & pariter fatrapæ, fcelerata propago, Et quotquot fidei caluere cupidine veræ Confilii focios adhibete, operifque miniftros. Finierat, rigidi cupidè paruere gemelli. 150 155 160 165 Interea longo flectens curvamine cœlos Defpicit æthereâ dominus qui fulgurat arce, Vanaque perverfæ ridet conamina turbæ, Atque fui caufam populi volet ipfe tueri. Affe ferunt fpatium, quà diftat ab Afide terra Fertilis Europe, & fpectat Mareotidas undas; Hic turris pofita eft Titanidos ardua Famæ Erea, lata, fonans, rutilis vicinior aftris 170 Quàm fuperimpofitum vel Athos vel Pelion Offæ. Nec tot, Ariftoride fervator inique juvence 180 185 190 195 Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, 205 215 Fam ventos, jam folis equos poft terga reliquit: 210 220 226 P Anno tatis 17. In obitum Præfulis Elienfis. Α DHUC madentes rore squalebant genæ, AEt ficca nondum lumina Adhuc liquentis imbre turgebant falis, Quem nuper effudi pius, Dum mæfta charo jufta perfolvi rogo Wintonienfis Præfulis. Cum centilinguis Fama (proh femper mali Cladifque vera nuntia) Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populofque Neptuno fatos, Ceffiffe morti, & ferreis fororibus Qui rex facrorum illâ fuifti in infulâ Tumulis potentem fæpe devovens deam : Graiufque vates parcius Turpem Lycambis execratus eft dolum, At ecce diras ipfe dum fundo graves, Et imprecor neci necem, Audiffe tales videor attonitus fonos Leni, fub aurâ, flamine: Cacos furores pone, pone vitream Bilemque & irritas minas, Quid temerè violas non nocenda numina, Subitoque ad iras percita? 5 10 15 20 25 30 * Nicholas Felton, who died O. 5, 1626. Non eft, ut arbitraris elufus mifer, Mors atra Noctis filia, Erebóve patre creta, five Erinnye, Vaftóve nata fub Chao: Aft illa cœlo miffa ftellato Dei, In lucem & auras evocat; Ut cum fugaces excitant Horæ diem Et fempiterni ducit ad vultus patris At jufta raptat impios 35 40 Ad aftra fublimis feror: Vates ut olim raptus ad cœlum fenex Auriga currus ignei. Non me Bootis terruere lucidi Sarraca tarda frigore, aut Formidolofi Scorpionis brachia, 50 Ventum eft Olympi, & regiam cryftallinam, & Stratum fmaragdis atrium. |