quod fecerunt. Secúndùm verat enim in eam, quæ dítempus & fecúndùm diem, in qua contaminavérunt illud gentes, in ipfa renovátum eft in canticis, & cítharis, & cínyris, & in cymbalis. Et cécidit omnis pópulus in faciem, & adoravérunt, & benedixérunt in cœlum eum qui profperávit eis. Et fecérunt dedicatiónem altaris diébus octo, & obtulérunt holocaufta cum lætítia, & facrificium falutáris & laudis. Et ornavérunt faciem templi corónis aureis, & fcútulis ; & dedicavérunt portas, & paftophoria, & impofuérunt eis januas. Et facta eft lætitia in pópulo magna valde,& avérfum eft oppróbrium géntium. Et ftatuit Judas & fratres ejus, & univérfa eccléfia Ifraël, ut agátur dies dedicatiónis altaris in tempóribus fuis, ab anno in annum, per dies octo. citur Persépolis, & tentávit expoliare templum, & civitátem opprimere : fed multitúdine ad arma concurrénte, in fugam verfi funt ; & ita cóntigit ut Antiochus poft fugam turpiter rediret. Et cùm veniffet circa Ecbátanam, recognovit quæ erga Nicánorem & Timótheum gefta funt. Elátus autem in ira, arbitrabátur fe injúriam illórum qui fe fugáverant, poffe in Judæos retorquére; ideóque juffit agitári currum fuum, fine intermiffióne agens iter, cœléfti eum judício perurgénte, eò quòd ita fupérbè locútus eft fe ventúrum Jerosólymam, & congériem fepúlcri Judæórum eam facturum. Sed qui univérfa cónfpicit Dóminus Deus Ifraël, percúffit eum infanábili & invisibili plagâ. Ut enim finívit hunc ipfum fermónem, apprehéndit eum dolor dirus víscerum, & amára internórum torménta: & quidem fatìs juftè; quippe qui multis & novis cruciatibus aliórum tórferat vífcera, licèt ille nullo modo à fua malítia cefsáret. Super hoc autem fupérbiâ replétus, ignem fpirans animo in Judæos, & præcipiens accelerári negótium, cóntigit illum ímpetu eúntem de curru cadere, & gravi córporis collisióne membra vexari. B. Illi quidem armis, 338. Lectio ij. c. 9. v. 8. ad 13. v. 28. Sque, qui fibi videbatur étiam fluctibus maris imperáre, fupra humánum modum fupérbià replétus, & móntium altitúdines in ftatéra appéndere; nunc humiliátus ad terram in geftatório portabátur, manifeftam Dei virtútem in femetipfo contéf tans: ita ut de córpore ímpii, vermes fcaturirent, ac vivéntis in dolóribus carnes ejus efflúerent, odóre étiam illíus & fœtóre exércitus gravarétur: & qui paulò antè sídera cœli contingere fe arbitrabátur, eum nemo póterat, propter intolerantiam fœtóris portáre. Hinc igitur cœpit ex gravi fupérbia deductus ad agnitiónem fui veníre, divínâ admónitus plagâ, per moménta síngula doloribus fuis augménta capiéntibus. Et cùm nec ipfe jam fœtórem fuum ferre poffet, ita ait: Juftum eft súbditum effe Deo, & mortálem non pária Deo fentíre. Orábat autem hic fceléftus Dóminum,à quo non effet mifericórdiam confecutúrus.... Igitur homicída & blafphémus péffimè percúffus, & ut ipfe álios tractaverat, péregrè in móntibus miferabili óbitu vitâ functus eft. . In aliis natiónibus, 339. Lectio iij. c. 10. 24. ad 32. T Timótheus, qui priùs convocáto exércitu peregríne multitúdinis, & congregáto equitátu Afiáno, advénit quafi armis Judæam captúrus. Machabæus autem, & qui cum ipfo erant, appropinquante illo, deprecabantur Dominum, caput terrâ afpergéntes, lumbófque cilíciis præcíncti, ad altaris crepídinem provolúti, ut fibi propitius, inimícis autem eórum effet inimícus, & adversáriis adverfarétur, ficut lex dicit. Et ita poft oratiónem, fumptis ánimis, longiùs de civitáte procedéntes, & próximi hóftibus effécti, refedérunt. Primo autem folis ortu utrique commiférunt; isti quidem victóriæ & profperitatis fponsórem cum virtúte Dóminum habéntes; illi autem ducem belli ánimum habébant. Sed, cùm vehemens pugna effet, apparuérunt adversariis de cœlo viri quinque in equis,frænis aureis decóri, ducatum Judæis præftantes : ex quibus duo Machabæum médium habéntes, armis fuis circunféptum incólumem confervabant ; in adversários autem tela & fúlmina jaciébant; ex quo & cæcitáte confúfi, & repléti perturbatióne cadébant. Interfécti funt autem viginti millia quingénti, & équites fexcénti. Timótheus verò confugit in Gázaram præsidium munitum. B. Pro peccátis noftris, A Judæis fuerat fuperatus, 339. vérunt ex eis úndecim millia péditum, & équitum mille fexcéntos; univérsos autem in fugam vertérunt; plures autem ex eis vulneráti, nudi evaférunt. Sed & ipfe Lyfias túrpiter fúgiens evafit. R. Intrávit rex, 337. Lectio ij. c. 1586. ad 11. Icanor quidem cum fum fornicato cum réliquo Ecclé- Na fuperbia eréctus, fiæ pavimento æquátum fit. FERIA SEXTA. De libris Machabæórum. Lectio j. U Lib. 2. c. 11. 6. ad 12. 'T Machabæus, & qui cum eo erant, cognovérunt expugnári præsídia, cum fletu & lacrymis rogábant Dóminum, & omnis turba fimul, ut bonum Angelum mitteret ad falútemIfraël. Et ipfe primus Machabæus, fumptis armis, céteros adhortátus eft fimul fecum perículum fubíre, & ferre auxílium fratribus fuis. Cúmque páriter prompto ánimo procéderent, Jerosolymis apparuit præcédens eos eques in vefte candida, armis aureis haftam vibrans. Tunc omnes fimul benedixérunt mifericórdem Dóminum, & convaluérunt animis, non folùm hómines, fed & béftias ferociffimas, & muros férreos paráti penetráre. Ibant igitur prompti, de cœlo habéntes adjutórein, & mife rantem fuper eos Dóminum. Leónum autem more ímpetu irruéntes in hoftes, proftra ma tro cogitaverat commúne phæum ftatuere de Juda. Machabæus autem femper confidébat cum omni fpe, auxílium fibi à Deo affutúrum ; & hortabátur fuos ne formidárent ad advéntum natiónum, fed in mente habérent adjutória fibi facta de cœlo, & nunc fperárent ab Omnipoténte fibi affutúram victóriam. Et allocútus eos de lege & Prophé tis, ádmonens étiam certamina quæ fécerant priùs, promptióres conftituit eos : & ita animis eórum eréctis, fimul oftendébat géntium fallaciam, & juramentórum prævaricatiónem. Síngulos autem illórum armavit, non clypei & hafta munitióne, fed fermónibus óptimis & exhortatiónibus, expófito digno fide sómnio, per quod univerfos lætificávit. R. Cœpit, 337. Lectio iij. V. 12. ad 18. Eats Oníam, qui fúeautem hujufcemodi rat fummus facérdos, virum bonum & benignum, vere cúndum vifu, modéftum móribus, & elóquio decórum, & qui à púero in virtútibus exercirátus fit, manus protendéntem, oráre pro omni pópulo Judæórum. Poft hoc apparuiffe & alium virum, ætate & glóriâ mirabilem, & magni decóris håbitúdine circa illum; refpondentem verò Onían dixiffe: Hic eft fratrum amátor, & pópuli Ifraël; hic eft, qui multùm orat pro pópulo, & univérfa fancta civitáte, Jeremías prophéta Dei. Extendille autem Jeremíam dextram, & dediffe Judæ gládium aureum, dicentem: Accipe fanctum gladium munus à Deo, in quo dejícies adversários populi mei Ifraël. Exhortáti ítaque Judæ fermónibus bonis valde, de quibus extólli poffet impetus, & animi juvenum confortári, ftatuérunt dimicáre & conflígere fortiter, ut virtus de negótiis judicaret, eò quòd cívitas fancta & templum periclitaréntur. Erat enim pro uxóribus, & filiis, itémque pro frátribus, & cognátis, minor folicitudo; maximus verò & primus pro fanctitáte timor erat templi. R. Surréxit, 338. CANO N. quarto. tur ; & eórum ingreffus béftiis occludatur, curet Epifcopus diligénter. In eórum mé dio crux firmiter erécta sit. N 35. SABBAT O. De libris Machabæórum. Lectio j. Lib. 2. c. 15. 25. ad Icanor & qui cum ipfo erant, cum tubis & canticis admovébant. Judas verò, & qui cum eo erant, invocáto Deo per oratiónes, congreffi funt: manu quidem pugnantes, fed Dóminum córdibus orántes; proftravérunt non minùs triginta quinque millia, præfentia Dei magnificè delectati. Cúmque cefsaffent, & cum gaúdio redirent, cognovérunt Nicánorem ruíffe cum armis fuis. Facto ítaque clamóre, & pertur batióne excitátâ, pátriâ voce omnipoténtem Dóminum benedicébant. Præcépit autem Judas, qui per ómnia córpore & animo mori pro cívibus pa rátus erat, caput Nicanoris, & manum cum húmero abfciffam, Jerosólymam perférri. Quò cùm perveniffet, convocátis contribúlibus & facerdótibus ad altáre, accérfiit & eos qui in arce erant. Et ofténfo capite Nicanoris, & manu nefariâ, quam extendens contra domum fanctam omnipoténtis Dei, magníficè gloriátus eft; linguam étiam ímpii Nicánoris præcífan juffit particulátim ávibus dari ; manum Lib. 1. c. 9. v. 7. ad 10. v. 17. ad 19. v. 28. ad 31. Idit Judas quòd defluxit exércitus fuus, & bellum perurgébat eum, & confráctus eft corde, quia non habébat tempus congregándi eos; & diffolutus eft. Et dixit his qui resídui erant : Surgámus, & eámus ad adversários nof tros,fi potérimus pugnare advérsùs eos.Et avertébant eum, dicéntes: Non potérimus, fed liberémus ánimas noftras modò, & revertámur ad fratres noftros, & tunc pugnabimus advérsùs eos : nos autem pauci fumus. Et ait Judas: Abfit iftam rem facere ut fugiamus ab eis: & fi appropiávit tempus noftrum,moriamur in virtúte propter fratres noftros, & non inferamus crimen glóriæ noftræ.... Et ingravatum eft prælium,& ceciderunt vulneráti multi ex his, & ex illis. Et Judas cécidit, & céteri fugerunt. Et Jónathas & Simon tulérunt Judam fratrem A fuum, & fepeliérunt eum in fepúlcro patrum fuórum in civitáte Modin.... Et congre gáti funt omnes amíci Judæ, & dixérunt Jónatha: Ex quo frater tuus Judas defunctus eft, vir símilis ei non eft qui éxeat contra inimícos noftros, Bacchiden, & eos qui inimíci funt gentis noftræ : nunc ítaque te hódie elégimus effe pro eo nobis in príncipem, & ducem ad bellándum bellum nof trum. Et fufcépit Jonathas témpore illo principátum, & furrexit loco Judæ fratris fui. Lectio iij. c. 13. 1. ad 9. Udívit Simon quòd congregavit Triphon exércitum copiófum, ut veníret in terram Juda, & attéreret eam. Videns quia in tremóre pópulus eft & in timóre, ascéndit Jerúsalem, & congregavit pópulum, & adhórtans dixit: Vos fcitis quanta ego, & fratres mei, & domus patris mei, fécimus pro légibus, & 'pro fanctis prælia; & angúftias quales vídimus : horum grátiâ periérunt fratres mei omnes propter Ifraël, & relíctus fum ego folus. Et nunc non mihi contingat parcere ánimæ meæ in omni tempore tribulatiónis ; non enim mélior fum fratribus meis. Vindicabo ítaque gentem meam, & fancta; natos quoque nof tros, & uxóres ; quia congregátæ funt univérfæ gentes contérere nos inimicitiæ grá |