. Oratio. Cones delibus tuis dignè Oncéde, quæfumus, Dófancti Bartholomæi apóftoli tui celebrare folémnia; ut ejus & hic experiantur auxília, & ætérnis efféctibus apprehéndant; Per Dóminum. AD HORAS, dicuntur etiam Perces, flexis genibus, ut in Pfalterio. Vefpera de Fefto fequenti. dit fanctus Hieronymus in liticis. Pantænus, inquit, ia bro de Scriptóribus EcclefiafIndiam,rogatus ab illius gentis legatis, miffus eft à Demétrio Alexandriæ epífcopo.Ubi réperit Bartholomæum, de duódecim Apóftolis, advéntum Dómini Jefu juxta Matthæi Evangélium prædicáfle, quod Hebráïcis litteris fcriptum revértens Alexándriam fecum détulit. Fide gentilibus prædicátâ, Bartholomæus S. BARTHOLOMEI vitam martyrio confummá apoftoli. Duplex-majus. De Communi Apoftolorum,j. Pridie IN VESPERIS, Oratio, Omnipotens, infrà. Fit Commemoratio S. Au doëni epifcopi, Ant. Respéxit, y. Quæsivit, xxj. Oratio, Quæfumus, xxv. IN II. NOCTURNO. Ex Eufebio, S. Hieronymo, & B Ufuardo. Artholomæus, unus ex duódecim quos elégit Jefus & Apoftolos nominávit, poft ejus Afcenfiónem accépto Spíritu-fancto, in Indiam profectus, Christi fidem, ut fcribit Eufebius in História Ecclefiaftica, fertur illis géntibus prædicáffe, & Evangélium Matthæi Hebráïcis confcriptum litteris reliquiffe, quod quidem ad Pantæni tempora fervátum effe memorátur. Id ipfum & tra vit. De Sermóne fancti Joannis Chryósftomi. Homil. 33. in cap. 9. Matt. circa medium. Lectio v. tudinem, vide ApoftolóIde Apoftolátûs magni rum dignitátem. Nihil fensíbile,neque aliquid quale Móyfes & Prophétæ prióres prædíxerant, fed nova quædam ac paradóxa prædicáre jubéntur. Prophétæ enim terram ac terréna bona, Apóftoli regnum cœlórum ac cœleftia annuntiarunt. Neque hinc folùm Prophétis majóres extitére, sed étiam ex fua obedientia. Non enim mihi fugiunt,aut impófitum fibi onus detréc tant, ficut quidam ex antiquis illis ; fed perícula, bella, ac graviffima mala fibi prædicta audiéntes, cum magna tamen docilitate quafi veri regni cœleftis prædicatóres jussa juffa fufcipiunt. Diabolus cum univérfo terrarum orbe, atque innumeris dæmóniis in duódecim hómines insur gens, cófque non uno duntá xat témpore, fed per omnem illórum vitam oppúgnans, ab iis tamen victus eft: &, quod magis mirum, non hoftes occidendo, fed ad fuos mores transformándo Apóftoli vic tóres extitérunt. Et Lectio vj. St autem máximè obfervandum, quòd Apóftoli adversários fibi infidiantes non è médio fuftulerunt, fed è dæmónibus ángelos effecérunt; humánum genus ab infaufta quâ premebátur tyrannide liberántes, atque corruptóres ac perturbatóres ómnium dæmones è locis públicis, dómibus, atque ipfis étiam defértis ejiciéntes. Verùm, quod omnem súperat admira tiónem, hæc ómnia Apóftoli non in acie præliándo, fed mala perferéndo confecérunt. Duódecim hómines plebéïos & rudes mundus váriis modis cruciabat, onerábat vínculis, cædébat flagéllis, úndique expellébat, per ómnia loca circumducébat nec tamen póterat illis occludere os ; quia ficut rádium folis ligari, ita & linguam eórum inhibéri ac supprimi impofsibile erat. Unde autem hæc, nifi quia non ipfi loquebantur, fed virtus Spíritûs-fancti in illis ? Pars Aftiva. IN III. NOCTURNO. Léctio fancti Evangélii fecúndùm Lucam. Lectio vij. c. 6. 12. ad 19. Im montem orare; & erat pernoctans in oratióne Dei. Et cùm dies factus effet, vocávit difcípulos fuos: & elégit duodecim ex ipfis, (quos & Apóftolos nominávit. J. Et réliqua. N diébus illis; Exiit Jefus Homília fancti Ambrófii epífcopi. Expof. Evang. fec. Luc. lib. §. Eene Dei. ] Spécies tibi datur forma præfcribitur Lectio viij. S. 43. 44. non fibi oraverit ? [VoIs fcire quóniam mihi cávit (inquit) difcípulos fuos, & elégit duódecim ex ipfis,] quos ad propagandum auxílium falútis humánæ per ter rarum orbem fatores fidei def- Pro S. Audoëno. Ex S. Audoëni vita apud Su códem die cum Elígio Epifcopus confecratus eft, ac deinceps paftorálibus curis totum fe dedit. Sedit in Concílio Cabilonénfi. Límina Apoftolérum pétiit, Adeódato pontífice. Palatii Majóres diffidéntes inter fe conciliávit. Inter Neúftriæ & Auftriæ pópulos, Colóniam profectus, pacem compofuit; unde cùm rediret, apud Clippíacum prope Parí fios febre correptus, impetráto à Theodorico rege fuccef sóre Ansbérto, nonagenarius, anno pontificátus quadragéfimo quarto, cœlo recéptus eft. Corpus ejus Rothomagum tranflatum, in Basílica Prín cipis Apoftolórum cónditum eft, cui & nomen dedit. Oratio. Deus, qui hujus diéi venerandam fanctámque lætí tiam in beati apóftoli tui Bartholomæi festivitáte tribuísti; da Eccléfiæ tuæ, quæfumus, & amáre quod credidit, & prædicáre quod dócuit; Per Dóminum. rium,& aliis. Udoénus qui & Dado, Sancíaci in agro Sueffio nénfi paréntibus piis & nobílibus natus, cuftos fuit annuli Dagoberti regis, eíque ita accéptus, ut ad illíus arbitrium Maipotens fempiterne ómnia Palatii negotia gereréntur. Sócium habuit in aula Eligium; & utriufque óperâ, cùm promovendis Regni & Ecclefiæ rebus adhuc laïci ftudérent, celebrata fuit Synodus Aurelianis. Utérque eódem die comam depófuit, & Clero addictus eft. Cùm autem Audoénus Románo Rothomagénfi fucceffor fuiffet eléctus, non ignarus quàm periculófum effet súbitò Epifcopum confecrari, abjectis ftatim 6mnibus Palatii curis, in varias Galliæ provincias, deinde in Hifpaniam profectus, ubique verbo & opere Chrifti fidem confirmávit. Unde reverfus, Pro Commemoratione S. Audoëni, Ant. In bonitáte, y.Stá tuit, Oratio, Quæfumus, XXV. IN VESPERIS,fit Commemoratio S. Ludovici, Ant. 1. D. Dilatávit glóriam pópulo fuo, & índuit le loricam ficut gigas, & fuccinxit se arma bel lica fua in præliis, & protegebat caftra gládio fuo.1. Mach. 3.3. . V. Natus eft homo princeps fratrum, firmaméntum gentis, R. Rector fratrum, ftabiliméntum pópuli. Eccli. 49. 17. Oratio, Deus, qui inter fal laces, infrà ad Laudes. Deinde duorum SS. Genefiorum martyrum, Ant. Communicántes, y. Viríliter, xiv. Oratio, Deus, qui in córdibus, xvij. [In Metropolitana, Vefpera integra de S. Ludovico, cum Commemoratione S. Bartholomai, & duorum SS. Genefiorum.] DIE XXV. S. LUDOVICI REGIS NASCENS in ipfa Ludovicus púrpura, Sceptris avítis parvus ádmo Deóque templa, tecta nudis érigit.. Mox Chriftiani ferus ultor sánguinis, Eménfus æquor, inque littus barbarum, Vexilla pandens, urget armis impios, Unóque vitam pro Deo pa cífcitur. SIT Trinitati fempitérna glória, Honor, potéftas, atque jubilatio, In unitáte, quæ gubérnans ómnia, Per cuncta regnat feculórum fécula. Amen. IN II. NOCTURNO. Ex S. Ludovici vita, à variis autoribus fcripta. Udovicus, hujus nóminis nonus, patri Ludovico, duodecim annos natus in regnum Francórum fuccéffit. Hunc Blanca mater, fub cujus tutéla relictus fúeL1 ij rat, omni curâ ad pietatem inftituit, illi dicere solita: Mallem te, fili, regno & viti privári, quàm letháli áliquo peccáto tuum offéndere Creatórem. Anno millésimo ducentéfimo trigefimo quarto, ætatis fuæ décimo nono, die verò vigefimâ féptimâ Máii, Margarétam Comitis Provínciæ filiam in Eccléfia Senonénfi duxit uxórem, quæ & ibi à Galtéro archiepifcopo coronáta eft. Ab ipfo regni exórdio invicta ánimi virtus contínuis bellis enítuit, quibus adolefcéntia ejus exércita eft. Rebus tandem cum fuis, cumque finítimis princípibus compófitis, totum fe divíno cúltui promovendo dedit. Duéllo & blafphémiis pénitùs extirpandis incúbuit; hiftriónes & joculatóres regno éxpulit. Beneficia Ecclefiaftica non nifi probátis persónis, neque jam áliud habéntibus, nifi illo abdicato, conferébat. Adeo juftitiæ ftudiófus fuit, ut quacunque transíret, illáta fi qua forent à comitátu damna, per plures notæ æquitátis viros inquíri jubéret ac refarcíri. Viros fpectatæ virtútis & prudéntiæ tum è Cléricis tum è láïcis in consilium adhibuit: atque ita fe geffit, ut illum plebs paréntem, nóbiles príncipem ac legum confervatórem, Francia verum regem, Eccléfia protectórem prædi cáret. Lectio v. Ricefimo regni fui anno gravi morbo labórans, accéptâ cruce ab Epifcopo Parifiénfi, facrum bellum vovit. Et poft áliquot annos, contractis copiis ingéntibus, regni curam matri commifit; & vexillo ab Epifcopo Parifiénfi accépto, cum ingenti exércitu mare trajécit. Atque ubi primùm Saracenos in lít tore aftántes confpéxit, è navi in mare enfe diftricto congres súrus insíliit: fugatífque hóf tibus, Damiatam victor intrávit. Sed debilitáto póftmodum ex lue exércitu, victus ipfe captúfque eft. Ibi de fua fuorúmque redemptióne & libertáte cùm ageret, Saracéni ultro fe Mahumétem, nifi pacta ómnia fervárent ejuratúros pol líciti, à Ludovico viciffim poftulábant ut nifi convéntis staret, Chriftum quoque negatúrum fe fpondéret: fed, Abfit, inquit pius princeps, ut hoc unquam tam ímpium verbum ex ore meo éxcidat. Cúmque cruces ei intentarent nifi in hunc moduni juráret; promptus ad martyrium refpóndit: Etfi corpus occidéritis, animam tamen meam non habébitis, & eam à tanto fcélere puram fervábo. Pacto półtea fodere, Rex cum exércitu liber dimittitur: cúmque in pecunia numeránda, Saracénis non adverténtibus, errátum effet; integrum pecú |