FERIA QUINTA. dico ego ópera mea regi. FUN peccáti AD MATUTINUM. Invitatorium. Deum omnis grátiæ, * Veníte, adofémus. 1. Petr. 5. Pfalmus. Venite, pag. 2. Hymnus. UNESTA lues Fœdávit humánum genus: Homo tenébris óbfitus, Proclivis in malum ruit. ADES, falúbris Grátia, Tanto medéla vúlneri : Tu lumen addis méntibus, Robúrque præftas péctori. Ni luce noftros præviâ Greffus benigna dirigas; Cæci vagámur, pátrium Segnes olympu fcándere. Tu mórbidas feptémplici Mentes lavácro próluis; Per hos canales prófluunt Noftræ falútis rívuli. MOVENTIS impálfum Dei, Mens fida, femper éxcipe; Nec dura vel leviffimos Nifus repéllas grátiæ. SIT laus Pätri, laus Fí Lingua mea cálamus fcribæ * velóciter fcribéntis. Speciófus formâ præ filiis hóminum, diffúfa eft grátia in lábus tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætér Spécie tua & pulchritudine tua inténde, prófperè procéde, & regna pó Propter veritátem, & manfuetúdinem, & juftitiam: * & dedúcet te mirabíliter déxtera tua. Sagittæ tuæ acútæ, puli fub te cadent, in corda inimicórum regis. "Sedes tua, Deus, in fæculum fæculi: * virga directiónis virga regni tui. Dilexifti juftitiam, & odifti iniquitátem: *proptérea unxit te,Deus, Deus tuus óleo lætitiæ præ consórtibus tuis. * Myrrha & gutta & cáfia a veftiméntis tuis a dómibus ebúrneis: ex quibus delectavérunt te filiæ regum in honóre tuo. Divifio Pfalmi 44. A is in veftitu deauStitit regína a dextris ráto * circúmdata varie * * inclína aurem tyam: & Sonuérunt & turbátæ oblivifcere pópulum tuum, funt aquæ eórum: con& domum patris tui. turbáti funt montes in for→ Et concupifcet rex de- titúdine ejus. córem tuum: * quóniam ipfe eft Dóminus Deus tuus, & adorábunt eum Et filiæ Tyri in munéribus: * vultum tuum deprecabúntur omnes dívi tes plebis. Afferéntur in lætitia & terram. * Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * fanctificávit tabernáculum fuu Altiffimus Deus in médio ejus non commovébitur : adjuvábit eam Deus mane di DEus nofter refúgium cum : * fufceptor nofter adjútor Deus Jacob. & virtus: in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis. Proptérea non timébimus dum turbábitur terra, * & transferéntur montes in for maris. Ant. Deus nofter refű Pfalmus 64. E decet hymnus Deus, in Sion: * & tibi reddétur votum in Jerúfalem. Exáudi oratiónem meã:* ad te omnis caro véniet. & Verba iniquórum prævaluérunt fuper nos: * impietátibus noftris tu propitiáberis. Beátus quem elegifti & affumpsífti : inhabitábit in átriis tuis. Replébimur in bonis domus tuæ : * fan&tum eft templum tuum mirábile in æquitáte. Exáudi nos Deus falutáris nofter; * fpes ómnium finium terræ, & in mari longè. Præparans montes in virtúte tua accinctus poténtiâ : * qui contúrbas profúndum maris, fonum fluctuum ejus. Turbabúntur gentes, & timébunt qui habitant términos a fignis tuis: *éxitus matutini & véfpere delectabis. Vifitáfti terram, & inebriáfti eam: * multiplicáfti locupletáre eam. Flumen Dei replétum eft aquis, paráfti cibum illórum: * quóniam ita eft præparátio ejus. Rivos ejus inébria, mul tiplica genímina ejus : in ftillicidiis ejus lætábitur gérminans. Benedíces corónæ anni benignitátis tuæ: & campi tui replebúntur uber táte. Pinguéfcent fpeciofa desérti, & exultatióne colles accingéntur. Indúti funt arietes óvium, & valles abundábunt fruménto: * clamábunt; étenim hymnum dicent. Pfalmus 76. Oce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Deum, & inténdit mihi. In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, mánibus meis nocte contra eum : * & non fum decéptus. Rénuit confolári ánima mea: memor fui Dei & delectatus fum, & exercitátus fum, & defécit fpíritus meus. Anticipavérunt vigílias óculimei: *turbátus fum, & non fum locútus. Cogitávi dies antíquos, & annos ætérnos in mente. hábui. Et meditátus fum nocte cum corde meo; * & exercitábar, & scopébam spíritum meum. Nunquid in ætérnum projíciet Deus? aut noa. appónet ut fit adhuc ? complacítior tuæ orbi terræ:*commóta eft & contrémuit terra. aut continébit in ira fua misericórdias fuas? Et dixi, nunc cœpi: *hæc mutátio déxteræ Excélfi. Divifio Pfalmi 76. MEmor fui óperum * Dómini: quia memor ero ab initio mirabílium tuórum. Et meditábor in ómnibus opéribus tuis, * & in adinvéntiónibus tuis exerǝ ébor. Deus, in fancto via tua: quis Deus magnus ficut Deus nofter?*tues Deus, qui facis mirabília. Notam fecifti in pópulis virtútem tuam : redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, filios Jacob & Jofeph. Vidérunt te aquæ,Deus, vidérunt te aquæ * & timuérunt & turbátæ funt abyffi. * Multitúdo sónitus aquárum : vocem dedérunt nubes. Etenim fagittæ tuæ trán feunt : vox tonitrui tui in rota. * Illuxérunt corufcatiónes Et fuper fanctos fuos,* in ómnibus opéribus tuis; & in eos qui convertúntur in factis mánuum tuárum meditábar. ad cor. profpéxit. Expándi manus meas ad te: ánima mea ficut terra fine aqua tibi. Velóciter exáudi me Dómine: * defécit fpíritus meus. Non avértas fáciem tuam a me, * & símilis ero defcendéntibus in lacum. Divifio Pfalmi 142. Udítam fac mihimane Etenim Dóminus dabit Amifericórdiam tuam,*. benignitátem, * & terra noftra dabit fructum fuum. Juftitia ante eum ambu lábit, * & ponet in via greffus fuos. Pfalmus 142. quia in te sperávi. Notam fac mihi viam in qua ámbulem, * quia ad te levávi ánimam meam. Eripe me de inimícis Domine, exáudi ora- meis tiónem meam; áuribus pércipe obfecratiónem meam in veritáte tua; exáudi me in tua justítia : Et non intres in judicium cum fervo tuo;* quia non jaftificábitur in confpéctu tuo omnis vivens. * Quia perfecútus est inimícus ánimam meam; humiliávit in terra vitam meam. Dómine ; ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu. * Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam : propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me in æquitáte tua. Edúces de tribulatióne ánimam meam ; * & in mifericórdia tua difpérdes inimícos meos: * Et perdes omnes qui trí*bulant ánimam meam " quóniam ego fervus tuus fum. Collocávit me in obfcúris ficut mórtuos sæculi: & anxiátus eft fuper me fpiritus meus, in me turbátum eft cor meum. Memor fui diérum antiquórum, meditátus fum Ant. Spíritus tuus bonus, Dómine, dedúcet me in terram rectam. |