179 PROPRIUM DE TEMPORE. SABBATO. DOmine, úfquequò tu non miferéberis Jerúfalem? Ifte jam feptuagéfimus annus eft. Zach.1. Ant. 7. d. Súfcita prædicatiónes, quas locúti funt in nómine tuo Prophétæ prióres. Eccli. 36. Ant. 5. a. Ne irritum fácias fedus tuum nobifcum: nonne tues Dóminus Deus nofter, quem expectávimus? Jer. 14. Ant. 2. D. Da mercédem fuftinéntibus te, ut Prophétæ tui fidéles inveniántur. Eccli. 36. Ant. 3.a. Dabis, Deus, veritátem Jacob, mifericórdiam Abraham ; quæ juráfti pátribus noftris a diébus antiquis. Mich. 7. Capitulum Dan. 9. Sdes abbreviatæ funt, Eptuaginta Hebdoma Pars Hiemalis. & ut deleátur iniquitas Ad Magnif. Ant. 3. a. Propofuit Deus in difpenfatióne plenitúdinis tém porum, inftauráre ómnia in Chrifto. Ephef. 1. Que Antiphona dicitur integra & ante & poft Magníficat, & fic in aliis Duplicibus Majoribus & fu pra. des. Oratio ut infra ad Lau AD COMPLETORIUM. Hymnus, In noctis um- I DOMINICA PRIMA Adventûs. AD MATUTINUM. Invitatorium. Dóminum Deum, qui venturus eft, * Venite adorémus. Apoc. 1. Pfalmus, Venite, 2. Hymnus, Prædicta prifcis tempora, ut infra, 188. Pfalmi de Dominica, ut in Pfalterio. IN 1. NOCTURNO. Ant. 8. G. Ecce dies véniunt, dicit Dóminus ; & fufcitabo David germen juftum, & fáciet judicium & juftitiam in terra. Jer. 23. Ant. 2. D. Erit juftitia cingulum lumbórum ejus, & des cinctórium renum ejus. If. 11. Ant. 1. a. Hoc eft nomen quod vocábunt eum, Dóminus juftus nofter. Jer. 33 V. Juftitia ante eum ambulábit R. Et ponet in via greffus fuos. Pf. 84. Poft verficulum cujuflibet Nocturni, dicitur fecretò, Pater nofter, &c. ufque ad. Et ne nos inducas in tentatiónem. R. Sed libera nos a malo. Abfolutiones & Benedictiones habentur ante Pjal terium. Incipit Liber Ifaiæ Prophétæ. Lectio j. Cap. 1. Ifio Ifaiæ filii Amos, quam vidit fuper Judam & Jerúfalem in diébus Oziæ, Jóathan, Achaz, & Ezechiæ, regum Juda. Audíte coeli, & auribus pércipe terra; quóniam Dóminus locútus eft. Fílios enutrívi & exaltávi: ipfi autem fprevérunt me. Cognóvit bos poffefsórem fuum & áfinus præsépe Dómini fui; Ifrael autem me non cognóvit, & pópulus meus non intelléxit. Væ genti peccatríci, pópulo gravi iniquitáte, sémini nequam, filiis fcelerátis. Dereliquérunt Dóminum, bafphemavérunt Sanctum Ifrael, abalienáti funt retrórfum. Super quo percútiam vos ultra, addéntes prævaricatiónem? Omne caput lánguidum, & omne cor morens. A planta pedis ufque ad vérticem non eft in eo sánitas. Tu autem Dómine, miferére nobis. R. Deo grátias. Sic. femper terminantur Lectiones, nifi aliter note tur. R. Afpiciébam in vifióne noctis ; & ecce cum nubibus coli quafi Filius hominis veniébat: Et Antiquus diérum dedit ei poteftátem & honórem, & regnum: * Omnes pópuli, tribus & linguæ ipfi sérvient: *Potéftas ejus potéftas ætérna, quæ non auferétur. . Defcendit de coelo Filius hóminis, qui eft in cœlo.* Et antiquus diérum dedit ei potestátem & honórem, & regnum. . Qui de cœlo venit, fuper omnes eft. Omnes pópuli, tribus & linguæ ipfi sérvient. . Pater diligit Filium & émnia dedit in manu ejus. * Potéftas ejus, potéftas ætérna quæ non auferétur. . Glória Patri & Fílio, & Spiritui fanéto. Repetitur R. ufque ad . Defcéndit de coelo. Da niel. 7. Joan. 3. Lectio ij. Udíte verbum Dỏ quæsivit hæc de manibus veftris, ut ambularétis in átriis meis? Ne offerátis ultra facrificium fruftra: incénfum abominátio eft mihi. Neoméniam & sábbatum & feftivitátes álias nonferam : iniqui funt cotus veftri. Caléndas veftras, & folemnitátes veftras odívit ánima mea : facta funt mihi molésta, laborávi súftinens. Et cùm extendéritis manus veftras, avértam óculos meos a vobis: & cùm multiplicavéritis oratiónem, non exáudiam manus enim · veftræ sánguine plenæ funt. Véniet ex Sion qui eripiat, & avértat impietátem a Jacob: * Et hoc illis a me teftaméntum cùm abftulero peccáta eórum. y. Cùmvénerit Sion. Redémptor & eis qui ré A mini, principes So- deunt ab iniquitáte in Ja domórum: percipite au ribus legem Dei noftri, pópulus Gomórrhæ. Quò mihi multitúdinem victimárum veftrárum, dicit Dóminus? Plenus fum: holocáufta aríetum, & ádipem pinguium, & sánguinem vitulórum, & agnórum, & hircórum nó lui. Cùm venirétis ante confpéctum meum, quis cob, dicit Dominus, hoc fedus meum cum eis. * Et hoc. Rom. 11. If. 59. Lectio i Avámini, mundi eftóte, auférte malum cogitatiónum veftrárum ab óculis meis: quiéfcite ágere pervérsè, difcite benefácere quærite judí cium, fubvenite oppréf fo, judicáte pupillo, de féndite víduam. Et veni- citò noftri miferébitur. z : te, & argúite me, dicit Dóminus: fi fuerint peccáta veftra ut cóccinum, quafi nix dealbabúntur & fi fuerint rubra quafi vermiculus, velut lana alba erunt.... Et convértam manum meam ad te, & éxcoquam ad purum fcóriam tuam & áuferam omne ftannum tuum. Et ut tota cum devo ut reftituam júdices tuos fuérunt priùs, & confiliários tuos ficut antíquitus : poft hæc vocáberis civitas jufti, urbs fidélis. R. Egrediétur virga de radice Jeffe, & flos de radíce ejus afcéndet; * Et † Requiéfcet fuper eum fpiritus Dómini. . Ponam fpiritum meum fuper eum, & judícium géntibus narrábít. * Et. Glória. † Requiéfcet. If. 11. Matth. 12. IN II. NOCTURNO. Ant. 8. c. Ecce Deus nofter ifte; expectávimus eum, & falvábit nos. If. 25. Ant. 3. a. Depónet iniquitátes noftras, & projiciet in profúndum maris ómnia peccáta noftra. Mich. 7. Ant. 1. D. Sicut promíft in lege, fperámus quod tióne Dómini celebrétis Advéntum, delectati tanta confolatióne, ftupefacti tanta dignatióne, inflammáti tanta dilectióne. Nec verò folùm cogitétis advéntum quo venit quærere & falvum fácere quod períerat; fed & illum nihilóminus, quo véniet & affúmet nos ad feipfum. Utinam circa hos duos advéntus jugi meditatióne versémini, ruminantes in córdibus veftris, quantùm in prióre præftiterit,quantùm promiferit in fecúndo. Advéniens enim Salvátor reformábit corpus humilitátis noftræ, configurátum córpori claritátis fuæ,fi tamen priùs fúerit cor reformátum, & configurátum humilitáti cordis ipsius. Propter quod & dicebat : Difcite a me quia mitis fuin & húmilis corde. Er go illam virtútum formam teneámus, quam verbo & exémplo commendávit Chriftus præfens in carne; siquidem omnis virtus nof tra tam longè eft a vera virtúte quam longè eft ab ea forma. R. Præparábitur in mifericórdia sólium * Et fedébit fuper illud in veritáte in tabernáculo David, júdicans & quærens judicium.. Regnábit in domo Jacob in ætérnumm & regni ejus non erit finis. * Et fedébit. If. 16. Luc. 1. Serm. 5. Lectio v. Ertius quidam advéntus eft médius inter illos, in quo delectabiliter dormiunt qui eum norunt. Ulli enim duo maniféfti funt, fed non ifte. In prió ri quidem: In terris vifus, & cum hominibus conversátus eft, quando, ficut ipfe testátur, & vidérunt eum, & odérunt. In pofterióre verò : Vidébit omnis caro falutáre Dei noftri, &: Vidébunt in quem transfixérunt. Médius occúltus eft, in quo foli eum in feipfis vident elécti, & falvæ fiunt ánimæ eórum. In primo ergo venit in carne & in infirmitáte; in hoc médio, in Spíritu & virtúte; in último, in glória & majeftáte. Per virtútem enim pervenítur ad glóriam, quia Dóminus virtútum ipfe eft rex glóriæ; & adventus ifte médius via quædam eft per quam a primo venítur ad últimum. In primo Chriftus fuit redemptio noftra; in último apparébit vita noftra; in ifto réquies eft & confolatio noftra. R. Confortáre, omnis pópulus terræ ;*Quóniam ego vobifcum fum, dicit Dóminus exercituum : & Spíritus meus erit in médio veftrûm. y. Non dicent: Ecce hic; aut: Ecce illic; ecce enim regnum Dei intra vos eft ; Quóniam, Agg. 2. Luc. 17. Serm. 5. Lectio vj. Ddio ipfum audíte: Si hoc adventu méquis diligit me, inquit, fermónes meos fervabit; & Pater meus diliget eum, & ad eum veniémus. Legi álibi: Qui timet Dóminum fáciet bona; fed plus áliquid dictum séntio de diligénte, quia fermones Dei fervábit. Ubi ergo fervándi funt? haud dubium quin in corde, ficut ait Prophéta: In corde meo abfcóndi elóquia tua, ut |