neque hac communicatió- non inquifivifti; dimit ne minuitur, fed quidquid fui ipsius párticeps eft, omne id replet. Sic igitur & Deus Verbum, neque emótus eft ex feipfo, & tamen habitávit in nobis: neque fuit mutatióni obnóxius, & tamen Verbum caro factum eft: neque coelum deftitútum fuit eo qui illud continébat, fed tamen fufcepit terra in fuo finu coléstem. R. Chriftus, 258. téntem fe ad te, atque per carnem conversántem non súfcipis. Idcirco Deus in carne eft, quia hanc carnem a Deo abalienátam oportébat cum eo conjúngi, delápfum e paradífo in cælos redúci. Lectio iij. Ifce igitur mystériu. Propterea Deus in carne eft, ut latitántem in ea mortem énecet. Ut enim fi medicaménta vené→ nis expelléndis idónea córpori mifceántur, caufas corruptiónis expugnant; utque tenebræ in domo refidéntes adveniénte luce diffolvuntur; fic mors quæ in natura humána dominabátur, divinitátis præféntiâ abélita eft.... O altitúdinem bonitátis amorifque Dei in hómines ! fervitutem excútimus magnitúdine benignitátis.Ratiónem cur Deus inter hómines fit, hómines requírunt, cùm adoráre opor-tuiffet bonitátem. Quid faciémus tibi, ô homo? Manéntem in fupérnis Deum D Propterea Deus in R. Convértere, 258. .: Te Deum. AD LAUDES. Omnia ut in die xxix.Decembris , 301. AD HORAS. Pfalmi de Feria: Reliqua ut in die Nativitatis, 264excepto Canone. CANON. Ex Concilio Mediolanenfi quinto. línea conftat, induit Clé- AD COMPLETORIUM. Pfalmi de Feria: Relique ut in die Nativitatis, 267 DIE XXXI. DECEMB. DE OCTAVA. Semiduplex. AD MATUTINUM. Invitatorium & Hymnus ut in die, 254. Pfalmi de Feria. Tres Ant. &. e III. Not. Dominic. a Circumcif.ad Præfent.320.. verò de Nativitate. Si hac die fit Officium de Dominica, fient ex fequenti Lectione de Scriptu ra tres Lectiones, divifione facta ad ** Afterifcos. De Epiftola beáti Pauli Apóftoli ad Romanos. Lectio j. Cap. 6. & 8. Eccátum vobis non nim fub lege eftis, fed fub grátia. Quid ergo? peccábimus quóniam non fumus fub lege, fed fub grátia? Abfit. Nefcitis quóniam cui exhibétis vos fervos ab obediéndum, fervi eftis ejus, cui obe ditis, five peccáti ad mortem five obeditiónis ad juftitiam? Grátias autem Deo, quòd fuiftis fervi peccáti, obediftis autem ex corde in eam formam doctrinæ, in quam tráditi eftis. Liberáti autem a peccáto, fervi facti eftis juftitiæ. Humánum dico, propter infirmitátem car * nis veftræ: ficut enim exhibuiftis membra veftra fervíre immunditiæ & iniquitáti ad iniquitátem ita nunc exhibéte membra veftra fervire juftitiæ in fanctificatiónem. Cùm enim fervi effétis peccáti, liberi fuiftis juftitiæ. Quem ergo fructum habuiftis tunc in illis, in quibus nunc erubéfcitis? Nam finis illónim mors eft. Nunc verò liberáti a peccáto, fervi autem facti Deo, habétis fructum veftrum in fanctificatiónem, finem verò vitam æternam. Stipendia enim peccáti mors. Grátia autem Dei,vita ætérna in vino, térna in nunc tro. **Nihil ergo damnatiónis eft iis, qui funt in Chrifto Jefu, qui non fecúndum carnem ámbulant. Lex enim fpiritûs vitæ in Chrifto Jefu libe rávit me a lege peccáti & mortis. Nam quod impofsíbile erat legi, in quo infirmabátur per carnem : Deus Fílium fuum mittens in fimilitúdinem carnis peccáti, & de peccáto damnávit peccátum in carne; ut juftificátio legis implerétur in nobis, qui non fecúndum carnem ambulá→ mus, fed fecúndum fpíritum. Qui enim fecúndun carnem funt, quæ carnis R. Impléti funt, 260. Lib. 2. de Trinit. Edit. audítur. Qui invisibilis & incomprehensibilis eft non vifu, fenfu, taЯtúque moderándus, cunis eft obvolútus. Hæc fi quis indígna Deo récolet, tantò fe majóris beneficii obnóxium confitebitur,quantò minùs hæc Dei convénerint majestáti. Non ille éguit homo éffici , per quem homo factus eft : fed nos egúimus ut Deus caro fieret, & habitáret in nobis.....Humilitas ejus noftra nobilitas eft; contumélia ejus honor nofter ne consistens, hoc nos viciflim in Deum ex carne renováti. R. Natus eft, 260. DE imago invisibilis eft: quòd ille Deus in carpudórem humáni exórdii non recusávit, & per conceptiónem, partum, vagítu, cunas, omnes naturæ noftræ contumélias tranfcucurrit. Quid dignum a nobis tantæ dignatiónis afféctui rependétur? Inenarrábilis a Deo originis unus unigénitus Deus, in corpufculi hu cano, De fancto Silvéftro. Ex Concil. Arelat. & Ni& ex Auctoribus coavis, Eufebio, S. Aur guftino, & aliis. Lectio iij. máni formam fanétæ Vir-Svéfter Ecclefiæ Ro ginis útero insértus accréfcit. Qui ómnia cóntinet, & intra quem & per quem cuncta funt, humáni partûs lege profértur: & ad cujus vocem Archángeli atque Angeli tremunt coelum & terra & ómnia mundi hujus refolvuntur eleménta, vagítu infántiæ mánæ Présbyter, in eo múnere tanta cum laude fe geffit, ut ad fancti Petri fedem poft Melchíadem fúerit evéctus. Hujus tempóribus coáctum eft Areláte Concílium, in quo damnáti fuérunt Donatíftæ, statutúmque ut uno eodémque die per mundum univérfum Paf cha peragerétur ; & litteras ad omnes ex more ipfe Silvéfter dirigeret. Sub ejus quoque Pontificátu, orbi per Conftantinum data pace, inftaurátæ funt Basílicæ, facri ritus præfcrípti, váriis in locis indicta Concília. Diutúrna tamen pace frui non licuit: Arii enim Verbi divinitátem impugnántis erúpit nefárium dogma. Accefsérunt de Pafchate diffenfiónes, quæ in Oriente recrudúerant. His compriméndis hábitum eft Nicææ in Bithynia trecentórum & octódecim Epifcopórum Concílium, ad quod Silvéfter legátos mifit. In eo Concilio profcrípta eft Arii impietas, & ália multa feliciter fancíta. Per decénnium círciter póftea Eccléfiam gubernávit Silvéfter, obiít que anno Dómini trecentéfimo trigefimo quinto. R. Verbum, 261. Te Deum. AD LAUDES. Omnia ut die xxix De cembris, 301. Pro Commemorationefancti Silveftri Papa, Ant. Sacerdótes..Véritas. Orat. Da, quæfumus, de Communi, xxvij. AD HORAS. Pfalmi de Feria: Reliqua ut in die Nativitatis 264. excepto Canone. CANON. Ex Concílio Tridentino. Seff. 14. de Reform. c. 6. Tfi Mónachum Ei hábitus non facit Mónachum, opórtet tamen Cléricos veftes próprio congruentes órdini femper deférre; ut per decéntiam hábitûs extrínfeci, morum honeftátem intrinfecam ofténdant. O Y CIRCUMCISIONIS DOMINI, · IMPOSITIONIS NOMINIS JESU ET OCTAVA NATIVITATIS EJUS. Duplex fecunda Claffis. IN PRIMIS VESPERIS. 11. Vefperis Nativitatis, II. 265. Capitulum. Hebr, 2. Hymnus. CHRISTUS ut Matris: grémium reliquit, Prímulo fletu : Pater, in quit, adfum :: parátus Sólvere pœnas. Non placet fufus cruor hoftiárum ; NUfquam Angelos ap- Quas petis vindex, vénio prehendit, fed femen Abrahæ apprehéndit ; unde débuit per ómnia frátribus fimilári, ut miséricors fieret, & fidélis Póntifex ad Deum, ut repropitiáret delicta pópuli. R. Ingrédiens mundum dicit: Hóftiam & oblatiónem noluifti; corpus autem aptáfti mihi; * Holocautómata pro peccáto non tibi placuérunt; tunc dixi: Ecce vénio. . In cápite libri fcriptum eft de me; ut fácerein voluntátem tuam Deus meus vólui. * Holocautómata. Glória Patri. * Holocautómata. Hebr. 10. Pfal. 39. Quod mihi aptáfti, Pa ter, ecce corpus: Agnus implébo "móriens figúras Verus inánes. DIXIT ; & Patris vene-rátus iram Súftinet vulnus sílicis cru-éntæ : Hunc cruor ftillans Abrahæ probávit Effe nepótem. LEGIS ut ritus súbiit probrófos, Incipit noftras reparáre clades, Jam crucis tyro próprio |