S

Lectio viij. Icut álibi per viam,per petram, & per fpinas, fic & hic per fomnum pernícies accédit. Quaprópter afsiduâ opus eft cuftodiâ. Ideo (Chriftus) dicé

quærens quem dévoret: Cui resíftite fortes in fi de. y. Dentes leónis den tes ejus, interficiéntes áni mas hóminum. * Cui resiitite. 1.Petr. 5. Eccli.21 Lectio ix. Ide fervórum

veraverit ufque in finem, hic falvus erit.].... Et quomodo fieri poteft; inquies, ut non dormiant hómines? Naturáli quidem fomno fieri nequit ; voluntátis fomno, fecùs. Quapropter Paulus dicébat: [ Vigiláte, ftate in fide. ].....[ Inimicum hóminem] vocat illum, ob damna quæ infert homínibus:damnum enim nos ímpetit: damni verò initium non ódio noftri, fed ódio Dei factü eft. Unde palam est, Deum nos magis diligere, quàm nos a nobis ipfis diligámur. Sed aliúnde vidére eft diáboli versútiam: non enim ante

hac feminávit, quia nihil quod pérderet habuit, fed cùm omnia plena effent, ut totum agricolæ ftúdium labefactáret: fic inimico erga illum ánimo cunéta faciébat.

R. Vigiláte, quia adversárius vefter diabolus tan

zánia citò evéllere cúpiunt, etiámfi id non confiderátè fáciant: quod illórum cir ca sémina follicitudinem declárat, arguitque ipfos ad unum tantùm refpicere, non quo pacto ille pœnas det: neque enim illud ita urget; fed ne jacta sémina péreant. Ideo id cogitant, ut morbum celériter avéllant. Illud verờ non ftatim efficere conán→ tur, neque enim id fibi árrogant; fed Dómini fenténtiam expéctant, dicéntes : [ Vis? ] Quid igitur Dóminus? Id vetat, dicens : [ Ne fortè eradicétis fimul & triticum. ]

*

Sint lumbi veftri præcíncti, & lucérnæ ardéntes in mánibus veftris. Beáti fervi illi, quos cùm vénerit Dóminus, invénerit vigilantes. . Qui vigiláverint ad (Dóminum, invénient benedictiónem. *Beáti. Glória. *Beáti. Luc.12. Eccli. 326

pura. Et hi autem probéntur primùm: & fic miniftrent, nullum crimen habéntes. Mulieres fimiliter pudícas non detrahéntes, sóbrias, fidéles in ómnibus. Diáconi fint uníus uxóris viri; qui filiis fuis bene præfint, & fuis dómibus. Qui enim bene miniftráverint, gradum bonum fibi acquirent, & multam fidúciam in fide, quæ eft in Chrifto Jefu. Hæc tibifcribo,fperans me ad te veníre citò.Si autem tardávero,ut fcias quómodo opórteat te in domo Dei conversári, quæ eft Eccléfia Dei vivi, colúmna & firmaméntum veritátis. R. Tempus, 426. Lectio iij. Cap. 4. Néptas autem & aniles fábulas devíta : exérce autem teipfum ad pietátem. Nam corporális exercitátio ad modicum útilis eft: pietas autem ad ómnia útilis eft, promiffióné habens vitæ quæ nunc eft, & futúræ. Fidélis fermo, & omni acceptióne dignus. In hoc enim laborámus, & maledicimur, quia fperamus in Deum vivum, qui eft Salvátor ómnium hóminum, máximè fidélium. Præcipe hæc, & doce, Nemo ado

lefcéntiam tuam contém-
nat: fed exémplum efto
fidélium in verbo, in con-
verfatióne, in charitáte
in fide, in caftitáte. Dum
vénio, atténde lectióni
exhortatióni & doctrinæ.
Noli negligere grátiam,
quæ in te eft, quæ data
eft tibi per prophetíam,
cum impofitione manuum
Presbytérii. Hæc meditá-
re, in his efto; ut pro-
féctus tuus maniféftus fit
ómnibus. Atténde tibi &
doctrinæ : insta in illis.
Hoc enim fáciens, & te-
ipfum falvum fácies, &
eos qui te áudiunt.
R. Qui gloriátur, 426.
CANON.

Ex Concilio Toletáno
quarto.
An. 633. cap. 21.

Abftineamus nos ab omni ópere malo & ab omni inquinaménto carnis líberi maneámus; ut mundi córpore, purgáti mente, pofsimus ad facrificium Chrifti digni accédere, & Deum pro delictis ómnium deprecári, FERIA TERTIA. De Epiftola prima beáti Pauli Apóftoli ad Timotheum. Lectio j. Cap. 5 Ui bene præfunt Presbyteri, duplici

honóre digni habeantur; máximè qui labórant in verbo & doctrína. Dicit enim Scriptúra: Non alli gábis os bovi trituránti. Et: Dignus eft operárius mercéde fua. Adverfus Presbyterum accufatiónem noli recipere, nifi fub duóbus aut tribus téf. tibus. Peccántes coram ómnibus árgue, ut & cæteri timórem hábeant.Tef tor coram Deo & Chrifto Jefu, & eléctis Angelis, ut hæc cuftodias fine præ judício, nihil fáciens in álteram partem declinándo. Manus citò némini imposúeris, neque communicáveris peccátis aliénis. Teipfum caftum cuftódi. Noli adhuc aquam bibere, fed módico vino útere propter ftómachum tuum, & frequéntes tuas infirmitátes.

fufpiciónes male, conflic tatiónes hóminum mente corruptórum, & qui veritáte priváti funt, exiftimántium quæftum effe pietátem. Eft autem quæftus magnus pietas cum fufficiéntia. Nihil enim intúlimus in hunc mundum: haud dubium quòd nec auférre quid póffumus. Habéntes autem aliménta & quibus tegámur, his conténti fumus. Nam qui volunt divites fieri, incidunt in tentatiónem & in láqueum diáboli, & defidéria multa inutília & nocíva, quæ mergunt hómines in intéritum & perditiónem. Radix enim ómnium malórum eft cupíditas.

R. Quómodo, 427.

Lectio iij. Ivítibus hujus fæcult præcipe non fublime sápere, neque fperare in incérto divitiárum, fed in Deo vivo (qui præftat nobis ómnia abunde ad fruéndum) bené ágere, divites fieri in bonis opé➡ ribus, fácilè tribúere communicáre, thefauri záre fibi fundaméntum bonum in futúrum, ut apprehéndant veram vitam. O Timóthee, depófitum cuftodi, devítans profánas

Yocum novitates, & oppofitiones falfi nóminis Iciéntiæ quam quidam promitténtes, circa fidem excidérunt. Grátia tecum. Amen.

R. Fidélis fermo, 428. CANON. Ex Concílio Mediolanénfi

Q

tértio.

An. 1573.part. 1. tit. de iis quæ ad honeft. Cleric. pertinent. Uiin Sacerdótio fanc to conftituti funt, ad offeréndum illud Deo acceptábile córporis Dómini facrificium;ficut eam functiónem gerunt, quâ nulla major excogitári poteft: ita in omni Sacerdotális vitæ officio fic fe gerant ; ut morum étiam præftántiâ & fplendore, álios alKiciant, atque éxcitent ad débitum Sacerdótio honózem illis præftandum.

FERIA QUARTA. Incipit Epiftola fecúnda beati Pauli Apóftoli ad Timótheum. Lectio j. Cap. 1. Aulus Apóftolus Jefu Chrifti per voluntátem Dei, fecúndum promiffionem vitæ, quæ eft in Chrifto Jefu, Timótheo chariffimo filio. Grá tia, mifericórdia, pax a Deo Patre, & Chrifto

Jefu Dómino noftro. Grátias ago Deo, cui sérvio a progenitóribus in confciéntia pura, quod fine intermissióne hábeam tur memóriam in oratiónibus. meis, nocte ac die: desiderans te vidére memor lacrymárum tuárum, ut gáudio implear; recordatióné accipiens ejus fidei, quæ eft in te non ficta

, quæ & habitávit primùm in ávia tua Lóide, & matre tua Eunice ; certus fum autem quòd & in te. Propter quam caufam. admóneo te, ut resúfcites grátiam Dei, quæ eft in te per impofitiónem mánuum meárum. Non enim dedit nobis Deus fpiritum timóris ; fed virtútis, & dilectiónis & fobrietátis. R. Nihil intúlimus, 425. Lectio ij.

NOli itaque erubefcere teftimónium Dómini noftri, neque me vinctum. ejus: fed collabóra Evan gélio fecúndum virtútem Dei; qui nos liberávit & vocávit vocatióne fua fancta non fecúndum ópera noftra, fed fecúndum propófitum fuum & grátiam, quæ data eft no bis in Chrifto Jefu ante témpera fæculária. Manifestáta eft autem nung