Α. XXVII. Ω. Αρ' ἤριπ' ἐς κευθμῶια; κἀς σκότον κενόν ; ὡς ἐν καταρραγέντι Καυκάσῳ νέφει πίτνει τις, ἐμβρόντητά τ' αἰετὸς πτερὰ δίνῃ θυέλλων ἐμπλακείς, τά τ' ὄμματα τὰ πρόσθεν οὐ μεμυκόθ ̓ ἡλίου βολαῖς ἀργῇ τυφλωθεὶς ἀστραπῇ· βαρεῖα δὲ βάλλει χάλαζα σῶμ ̓ ἀγωνισθὲν πόνῳ· τὸ δ ̓ αὖ τελευτὼν πρηνὲς ἤριπεν βίᾳ, ὕπερθεν ἐμπεπηγὸς αἰθρίῳ κρυεῖ. XXVIII. O FRIEND, it seems, when first our lives begin, Could never be ornately trimmed enough, Be learned; and of them who claimed so much, XXVIII. Ὅταν γάρ, ὡς ἔοικ', ἀφορμῶντες βίου ἡμεῖς τὸ πρῶτον, ὡς κυβέρνηται νέοι, ἀρώμεθ' ἵστι, ουρίαν πόντου πλάκα ὑπ ̓ οὐρίαις πνοαῖσιν ἐξανηγμένοι, μέλλει τὰ καλλωπίσματ ̓ ὀλβίας σκαφῆς χὴ ναῦν γεμίζουσ ̓ οὐκέτ ̓ ἀρκέσειν χλιδή· ὡς πάνθ', ὁσώνπερ ἐνδεεῖς πεφύκαμεν, ἀτιμίαν ἔχοντα πλεονέκτῃ φρενί· τοιαῦτα δὴ φρονοῦντες ἐξορμώμεθα· οἵαν δὲ γνώμην, ὦγαθ', ἐκμαθήσομεν νέαν μεταλλαξάντες ἐν χρόνῳ φυσίν· οἳ γάρ ποτ' ἠξιώμεθ ̓ ἐκ πολλῆς ὕβρεως χρέος τοσοῦτον καὶ τόδ ̓ ἐξάρκον μόγις πρὸς ἐσχάτων δή· στερκτέον χρείων τινὶ ναὸς ῥαγείσης εἴπερ ἐξ ἐρειπίων ἀλλ' ἓν περίεστι κωπίον σεσωσμένον, ἐφ ̓ ᾧ σαλεύον οἶδμα ναυστολῶν ἅλος ἐς γῆν δύσομβρον ἐξαλύξεται μόρον. XXIX. Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem Sic adeo insistit, secumque ita corde volutat: En! quid ago? rursusne procos irrisa priores Experiar, Nomadumque petam connubia supplex, Quos ego sim toties jam dedignata maritos? Iliacas igitur classes, atque uitima Teucrûm XXIX. TRANSLATION FROM THE FOURTH ÆNEID OF VIRGIL. 'TWAS Night, and creatures of the land and deep From plumaged birds, or from the slumbering fold: Thus she began and communed with her woe: |