I. PERICULA URBIS. A SATIRE. 'Finem impensæ non servat prodiga Roma.' PARNASSO descende: Gradus* Carique libellum, Et nos ergo hodie delectat nulla jocorum * Is scilicet, quem nunquam satis laudandus Carius in usum puerorum composuit. B Eminus e ripâ diro clamore satelles Acria devexæ jaculatur probra carinæ. 'Septime,' (tu, juvenis, numeris assuesce vocari, Tu numerus nunc es, natus sorbere bovinas,) 'Heu! quid agis? Fies simplex de remige vector 'Sic tortis humeris. Quid aquam mihi, Quinte, moraris 'Prendere? Quin citius! Truncum oscillare memento 'Quarte, tuum, mediumque cava, lentissime, dorsum. 'Una omnes!' Sic exierint mox octo virorum Machina, sic tritis sidat Victoria transtris. In mediis, en! remigio spectanda valenti Prora ruit devexa, admirandique lacerti, Queîs Cami parat ulva pares: dat euntibus omnis Cymba locum, vexillum album venerata carinæ. Heu! male tum Gutte angustis erratur in undis. Si quis ibi Cancros, (ea non incognita rivo Monstra natant,) captans tonsam puer infodit undis, Aut umbras Orci jussus descendere ad imas. Obvius horrebit stantis convicia cymba; Aut, si remigium violentior impetus egit, Naufragus, et gelido submersus gurgite, nôrit Quot catuli, et fœdæ fluitent in margine feles. Plurimus et lumbos campestria cinctus, anhelans, Cornipedis ritu gyri spatia omnia sudans Exercetur, ut hesterni de tempore cursûs Exiguum quamvis momentum deterat, et cras |