SIVE

HISTORIA PROVINCIA HIBERNIÆ
ORDINIS PRÆDICATORUM,

Ex antiquis Manufcriptis, probatis Auctoribus, Literis Originalibus
nunquam antehac impreffis, Inftrumentis authenticis, & Archivis, alijfque invictæ
Fidei Monumentis deprompta.

IN QUA

Nedum omnia, quæ ad memoratam attinent Provinciam, & Cænobia ejus, tam
intra quam extra Regnum Hiberniæ conftituta (interje&tis fingulorum Fundatorum
Genealogjis) atque Alumnos ipfius, feu Dignitate Epifcopali, feu Munere
Provinciali, feu Librorum Vulgatione, feu Martyrio, publicave Virtutis Opinione
claros, fuccinate diftincteque exhibentur.

SED ETIAM PLURA

Regulares generatim fumptos, Clerumque Sæcularem, necnon & Res Civiles
Hibernia, atque etiam Magne Britanniæ fpectantia, fparfim appofiteque, adjectis
infuper Notis opportunis, inferuntur, & in perfpicuo Ordine collocantur.

PER

P. THOMAM DE BURGO, prælibati Ordinis Alumnum, S. Theologiæ
Magiftrum, & Protonotarium Apoftolicum, necnon Hiberniæ Dominicane
Hiftoriographum, poftea.

E.....

O..

COLONIE AGRIPPINE,

Ex Typographia Metternichiana fub Signo Gryphi

Anno MDCCLXII,

Cum Permiflu Superiorum, & Privilegio Sacra
CÆSAREE Majeftatis.

EMINENTISSIMO & REVERENDISSIMO PRINCIPI,

DOMINO NERIO CARDINALI CORSINO, Regni HIBERNIE, ac Ordinis PRÆDICATORUM Protectori.

F. THOMAS DE BURGO, Hib. Ord. Præd. E. 0.

S OLEMNE eft, & inveterato pridem fcribendi Ufu receptum, PRINCEPS EMINENTISSIME ut qui aliquid evulgat, illud, nifs clariffimi cujufpiam Patroni Aufpicijs fretum, ac mu nitum, in Hominum Manus exire non patiatur, quo Tulela Clypeus Operi accedat, & diû for taffis peroptata fuppeditetur Auctori Occafio Venerationem fuam, Obfequium publicé profitendi Quem autem, quæfo, Patronum ambiret Opus, Hiberniæ Dominicana Hiftoriam exbibens, quâm Vigilantiffimum Hiberniæ Regni, & Dominicani Ordinis Protectorem (in quem perbellè quadrat) ut in ejus Sinu, ad quem fponté convolat, foveatur, in ejusque Humanitate Jure quodam fuo con quiefcat? Cui, amabò, Mæcenati qualemcunque meam Lucubrationem aptiùs aut accommodatiùs quam peculiari meo Patrono (cui tantoperé addictus fum Memoriâ profufa Beneficentiæ fempiternâ) dicare & devovere poffem? Opportunam fcilicet nactus Occafionem palàm fignificandi conceptum jamdudum fingularis Obfervantia & Gratitudinis Senfum erga EMINENTIAM TUAM, necnom. feriò (etfs ferò) oftendendi publico perennique quopiam Monumento acceptorum Beneficiorum jugem Recordationem, & ad omne Obfequium promptissimam Voluntatem. Planè eam effe in Beneficiorum Largitione Legem, Sapientes Viri definiere, ut licèt qui Beneficium largitus eft, perpetuæ mandeť Oblivioni, qui nibilominus Beneficium accepit, nunquàm è Memoria excidere finat. Qua quidem Lex, non bumanis fancita Decretis, fed à Natura ipfa profecta, ufque adeò latè mirandum in Mow dum patet, ut non Homines tantûm Humanitatis Legibus excultos, fed Bruta etiam Animantia, immò & immanes Feras, Vi fuâ devinciat.

His permotus Rationibus, CARDINALIUM ORNATISSIME, meum induxi in Animum iftius, quem molitus fum, Libri, craffiori quamquàm Minervâ contexti, quafi Veftibulum, ut ita loquar, Eminentiffimo Tua Nomine coboneftare, apertumque Venerationis mea Specimen malui impar dare quàm nullum. Sed, ut candidè atque ingenuè fatear, deterruerant me ftatim fumma illa Ñebilitas, Jummaque Dignitas, quibus in Ecclefia Dei veluti Splendor fulges Firmamenti, ne Librum bune cum præclariffimi Tui Nominis Infcriptione Juris publici facerem, quatenùs is nimirùm & EMIN NENTIE TUE Splendori, & Defiderio meo, quod ferventissimum eft, parûm oppidô respondere facili Negotio intelligerem. Aft verô cùm primùm eximiam Affabilitatem Tuam, ac Fuci omnis expertem Benignitatem, tantamque perpetua Humanitatis Conftantiam, quanta vel in Homine optari poffit, paulò accuratiùs perpendere licuit, abire Metus, Hæfitationes procul aufugere, Agitationes