15 20 Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici, Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia cessant Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges : Amborum genus, & varia fub forte peractam Defcribis vitam, morefque, & dona Minervæ; Emulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii vitam facundus Homeri, Ergo ego te Cliûs & magni nomine Phœbi, Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam, Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes. Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras, Quà Thamefis late puris argenteus urnis Oceani glaucos perfundit gurgite crines. Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed 25 30 neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo, 35 Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten. Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas) 40 (Gens (Gens Druides antiqua facris operata deorum Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini, 45 50 Tu quoque in ora frequens venies plaufumque virorum, Et parili carpes iter immortale volatu. Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas: 55 At non fponte domum tamen idem, & regis adivit Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes; Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo 3 60 65 70 Atlantique Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu Hinc longæva tibi lento fub flore fenectus 75 80 85 Vernat, & Æfonios lucratur vivida fufos, Quò labor & mens pura vehunt, atque ignea virtus, Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo. 90 95 EPITAPHIUM DAMONIS. ARGUMENTU M. Thyrfis & Damon ejufdem viciniæ paftores, eadem ftudia fequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrfis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, & rem ita effe * comperto, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfonâ hîc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimifque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. IMERIDES nymphæ (nam vos & Daphnin H & Hylan, Et plorata diu meminiftis fata Bionis) Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen: comperiens Edit. Fenton. Nec Nec dum aderat Thyrfis; paftorem scilicet illum Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes 15 20 25 30 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis, Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, 40 Aut |