ÆäÀÌÁö À̹ÌÁö
PDF
ePub

195

Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, 196
Quis putet? hic quoque Amor pictæque in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon,
Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret,
Sanctaque fimplicitas, nam quò tua candida virtus ?
Nec te Lethæo fas quæfiviffe fub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divófque perennes,

Æthereos haurit latices & gaudia potat

205

[blocks in formation]

Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,

En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis gestans umbracula palmæ
Æternum perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
F.fta Sionæo bacchantur & Orgia thyrso.

215

Jan.

Jan. 23, 1646.

AD JOANNEM

ROUSIU M,

[ocr errors]

OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

G

Strophe 1.

EMELLE cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,

Munditiéque nitens non operosâ,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetæ ;

Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, & humum vix tetigit pede;

Antiftrophe.

Quis te, parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu miffus ab urbe,

Docto jugiter obsecrante amico,

Illuftre tendebas iter.

[merged small][merged small][ocr errors]

Thamefis ad incunabula

Coerulei patris,

Fontes

U 4

[blocks in formation]

Figat Apollineâ pharetrâ,

Phinéamque abigat peftem procul amne Pegaféo.

Antiftrophe.

Quin tu, libelle, nuntii licet malâ

Fide, vel ofcitantiâ

Semel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat specus.

Seu qua te latebra, forfan unde vili

Callo teréris inftitoris infulfi,
Lætare felix, en iterum tibi
Spes nova fulget poffe profundam
Fugere Lethen, vehique fuperam
In Jovis aulam remige pennâ;

35

40

45

Strophe 3.

Nam te Roüfius fui

Strophe 3.

Optat peculî, numeróque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ :
Téque adytis etiam facris

Voluit reponi, quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit Iön

Clarus Erechtheides

Opulenta dei per templa parentis

Fulvofque tripodas, donaque Delphica,

Ion Actæâ genitus Creüsâ.

Ergo tu vifere lucos

Antiftrophe.

Mufarum ibis amœnos,

Diamque Phœbi rurfus ibis in domum,

Oxoniâ quam valle colit

Delo pofthabitâ,

Bifidòque Parnaffi jugo:

Ibis honeftus,

Poftquam egregiam tu quoque fortem

Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.

Illic legéris inter alta nomina

Authorum, Graiæ fimul & Latina

Antiqua gentis lumina, & verum decus.

*

55

60

65

70

Epodos.

Epodos.

Vos tandem haud vacui mei labores,

Quicquid hoc fterile fudit ingenium,

Jam ferò placidam fperare jubeo

Perfunctam invidiâ requiem, fedefque beatas
Quas bonus Hermes

Et tutela dabit folers Roüfi,

75

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longe

Turba legentum prava faceffet;

At ultimi nepotes,

Et cordatior ætas

Judicia rebus æquiora forfitan

Adhibebit integro finu.

Tum livore fepulto,

Si quid meremur fana pofteritas fciet
Roüfio favente.

80

85

Ode tribus conftat Strophis, totidémque Antiftrophis, unâ demum Epodo claufis, quas, tametfi omnes nec verfuum numero, nec certis ubique colis exactè refpondeant, ita tamen fecuimus, commodè legendi potiùs, quàm ad antiquos concinendi modos rationem fpectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortaffe dici monoftrophicum debuerat. Metra partim funt xaTÀ. σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phileucia quæ funt Spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in fecundo, loco Catullus ad libitum fecit;

Ad

« ÀÌÀü°è¼Ó »