Ergo iuventas nil tua profuit, Augusta, nil qvod filia gentium Inlustrium ex alta creatos
Stirpe patres atavosqve censes,
Isti iuventae qvin nimis invidens Scindat capillos furva Proserpina, Frontemqve nudatam corollis
Multa dolens Hymenaeus abdat?
O digna fatis prosperioribus;
Si qvam vel aetas eriperet Stygi Vel forma sinceriqve mores, Haec erat.
Heu Libitina, leto
Nil adtulerunt vota morae, neqve Multum gementis cura Britanniae et Poscentis uxorem mariti
Soliciti valuere qvestus?
Notum ut legentis saepe pependerit Ex ore coniux coniugis. Hinc tuo Narraris effinxisse normam
Imperio, reducemqve Elissam
In te videbant secla. Sed abstulit Nox una tantam spem populi. Tuam Cassandra si qvando ruinam Fatidico cecinisset ore,
Ceu Troia quondam incredula, vocibus Nil credidisset surda Britannia,
Spe laeta qvae nuper nepotum Nunc dabit inferias parenti.
Ergo qviescit spiritus igneus, Villamqve lentus dum Tamesis lavat, Te plorat absentem, suamqve Nereides dominam requirunt.
Dum tu sepulcro condita melleos Ducis sopores, nos tua funera Lugemus ut commune vulnus; Te patriae gemitus seqvuntur.
Qvantos dolores intuleris patri Qvis dicet? Orbus progenie senex Tabescit, heredemqve regnis Ancipitem metuit paternis.
Ast audienti talia qvis tuus, Infausta mater, sensus erit, mari Divisa, qvam falsis fugatam Criminibus mulier coegit
Mutare terrae litora dissitae ? Hinc O parentes egregium trahant Exemplar, et rixae prioris Inmemores coeant in unum.
Ardore cernant ut bene mutuo Cum coniuge uxor regia vixerit : Ut gaudia et curas vicissim Contulerint neqve suspicata
Sponsum illa, non hanc ille. Superstitem Partem haec reliqvit nunc animae alteram, Et parte divulsa maritus
Morte caret magis invidenda.
Ut adsidebat luctubus ultumis, Lucina qvom non partubus adfuit; Ut fraude prudenti peritus Dissimulare suos dolores
Mussabat: Esto: lux mea dum valet, Deflenda qvamvis mors pueri est, tamen Cedo voluntati Iehovae et
Coniugis in gremio quiescam.
Sic pro pudico solicitus toro
Duxit suorum oblivia vulnerum: Ast illa suspirans amorem
Dum reticet, melius locuta est.
Solem atra nubes condidit: Angliae Incerta fulgent sidera. Pauperum Qvae cura, qvae regalis uxor Nuper erat, populiqve mater,
Evanuit flos. Qvis pudor aut modus Nunc sit dolendi? Conqveritur deos Gens nostra mutatos, novisqve Damna timet nocitura seclis.
Sed deprecandi si venia est, adhuc Adscripta caelo mens tua patriam Tutetur, avertatqve pestes
A populo. Tibi Have Valeqve
Flentes supremum dicimus. At memor Urnam reviset posteritas tuam,
Fletusqve votivosqve cantus
Fundet adhuc pietas superstes.
Ex Proverbiis xix. 1-12.
Ἔχουσι πλεῖον, ὅστις ὢν πένης ἀνὴρ χωρεῖ δι ̓ ἁπλότητος, ἢ διάστροφον γλῶσσαν νέμων τις μῶρος ἐκ μώρου φρενός. οὐδ ̓ ἀξυνήμων οὖσα φρὴν καλῶς ἔχει· ἁμαρτάνει δ' ὁ τιθέμενος σπουδὴν ποδός. καὶ μὴν τὸ μωρόν γ ̓ ἄνδρα τῆς ὁδοῦ πλανᾷ, πρὸς κέντρα λακτίζοντα διὰ φρενῶν Θεῷ. πολλούς γ' ὁ πλοῦτος τοὺς φίλους ἐφέλκεται, οἰκεῖ δὲ χωρὶς τῶν πέλας πένης ἀνήρ. ἢ ψευδόμαρτυς οὐκ ἀπαλλαχθήσεται ἀθῷος, οὐδὲ μὴ ἐκφύγῃ ψευδόστομος. πολλοί γέ τοι σαίνουσι τὸν κρατοῦντ ̓ ἀεί, καὶ τῷ διδόντι δῶρα πᾶς τις εὖ φρονεῖ. γεγηθέναι τὸν μῶρον οὐκ ἐν εὐπρεπεῖ· ἦπου τὸ δοῦλον φῶτα κοιράνων κρατεῖν. τὸ σῶφρον ὀργῆς ἀμβολὰς θέσθαι φιλεῖ, ὅστις πεπονθὼς τἄδικ ̓ εἶτ ̓ ἀγάλλεται παρείς. χόλος του βασιλέως φλέγων πρέπει βρυχωμένῳ λέοντι, φρικώδης κλύειν· χάρις δ ̓ ἔοικεν εὐδρόσῳ χλόης γάνει.
Caelum Stellis ardentibus aptum.
Adspice sidereos orbes et lumina caeli, Qvo tacitam servent ordine fixa viam, Dum mortale genus mortaliaqve omnia, vitae Spes, timor, ira, dolor, gaudia, nocte latent. O nitidi domus alta poli sedesqve beatae, Et vos aeterni regia tecta Dei :
Ille igitur, vestrae peperit qvem spiritus aurae, Compositus somno sicine torpet homo?
Sicine dat circum lentos oblivia sensus, Inmemor, ut cursu praepete tempus eat? Ut cito vita fugit, properat cito funeris hora, Qvo propior venit haec, ocior illa fugit. Surgite, mortales, et vastos cernite tractus, Qvot decorent varia sidera luce polum : Divinas spectate domos, tecta ardua caeli,
Et, qvid sit mundus, discite, qvid sit homo. Ille qvidem parvum est inter tot sidera lumen, Hic viget in punctum temporis, inde perit. Si qvis ubiqve faces, et tantas undiqve flammas Cernat, et aetherias igne micare vias : Omnia si solitum videat servantia cursum,
Cuiqve Deo proprias suppeditante vices: Nonne velit mundi letales linqvere curas, Et tandem vita liberiore frui?
Nonne velit, mentem cohibent qvae vincula, solvi, Ut petat aeternas, unde sit orta, domos, Qva nitidas inter stellas sedesqve beatas Pax et grata Qvies regnat et almus Amor; Qva sine tristitia viget incorrupta Voluptas, Et stabilis semper Gloria fine caret? O campi virides, O pleni floribus agri, O semper vitrea qvi fluis, amnis, aqva! Tantane mortales viderunt gaudia caeli, Nec miseras mundi deseruere domos?
Qvom me vel miseri solicitant metus Vel spes lusa premit, laetitiam tuus Reddat, Christe, susurrus:
Praesto, ne timeas, Ego.
« 이전계속 » |