Et quando subitis adtonitum malis Aegro cura ferit vulnere, vulneri Sit vox illa medelae:
Praesto, ne timeas, Ego.
Sistar calle tuo nil ego proxumas Horrens insidias, dum pia tesseram Vox adclamat amicam :
Fautor, ne timeas, adest.
clarisoni me tuba iudicis
Extollet tumulo, murmuret: En tibi
Dux auctorqve salutis
Christus, ne timeas, adest.
Vital Spark of heavenly Flame.
I fuge, divinae scintillula vivida flammae, I fuge; mortali membra resolve iugo. Qvid discedenti similis similisqve moranti
Ludis in aetherias semper itura plagas, Et modo velle mori, modo vivere velle videris, Dividuamqve tenent alter et alter amor?
Mile qvidem cingunt venientem gaudia mortem, Mile tamen qvoddam gaudia vulnus habent. Desine soliciti tandem, natura, laboris :
Me vocat interitu vita paranda meo.
Audin' ab ignota geminantur voce susurri, Murmuraqve aerii visa sonare chori :
Surge age, cara soror; iam sacra recluditur aula, Iam tibi devotas pandit amica domos.
Qvo sensu rapior ? qvae me vaga ludit imago ? Nescio qvo trepidae turbine mentis agor. Num memor ipse mei? num spiritus hos regit artus? Sicine iucundum est, dic, mea vita, mori? Vanescit sensim mundus: nova panditur ora: Iam videor sacros aure bibisse modos: Auferor: O pennas subponite: me levis aura Subripit in celerem lege soluta fugam. Nunc tua dic ubi sit victoria, triste Sepulcrum, Dic ubi nunc stimuli, Mors, dolor iste tui ? H. S. H. (ex POPIO.)
Ολολύζετ ̓ ἦμαρ γὰρ πέλας τὸ μόρσιμον· σκήψει δὲ θνητοῖς θεόθεν, ὡς διαφθορά. τοίγαρ προλείψει πᾶς ἀνειμένῃ χερί, κοὐδεὶς ὃς οὐχὶ καρδίαν τεγχθήσεται. καὶ δειμανοῦσι· καὶ φρενῶν ἀνθάψεται σφάκελος μετ ̓ ἄλγους· καὶ δι ̓ ὠδίνων πικρῶν χωρήσεταί τις, ὥσπερ ἐν τόκοις λεχώ
καὶ μὴν πρὸς ἄλλον ἄλλος ἐκπαγλούμενοι βλέψουσι, λάμψει δ ̓ ὄμμαθ ̓ ὡς πυρούμενα. ἰδού, τὸ μοιρόκραντον ἦμαρ ἔρχεται χόλῳ βαρυνθέν, ὀξυμηνίτους πνέον φόνους· Θεὸς γὰρ ἐξερημώσει τε γῆν, καὶ τοὺς πανούργους γῆθεν ἐξαποφθερεί. ἀπ ̓ οὐρανοῦ γὰρ ἀστέρων ὁμήγυρις οὐ μὴ μεθῇ φῶς, ξὺν δ ̓ ἀμαυρωθήσεται στείχων ἐν ἀντολαῖσιν ἡλίου κύκλος σκότῳ, σελήνη δ ̓ οὐκέτ ̓ ἐκλάμψει σέλας.
Deus est quodcumque vides, quocumque moveris.
Qva voce laudes expediam tuas, Rerum Creator maxume, cui procul Tellure mortaliqve visu
Templa super spatiosa caeli
Regnat potestas? Te celebrat Deum Divina mundi fabrica, Te canunt Terraeqve caelestesqve tractus Et pelagi resonantis undae.
Te sol perennem lucis originem Proclamat oris omnibus, aureum Qvandoqve Neptunum refectus Deseruit, roseoqve nubes
Splendore tingit, seu face langvida Finire lassam deproperet diem, Noctiqve concedat patentis Regna poli tacitaeqve lunae.
Qvis par deorum, qvis tibi proxumus, Iehova? Venti Te celebrant gravi Clamore, montanisqve pronae Verticibus venerantur orni:
Te laeta tellus, Te pecudum vaga Armenta laudant, qvi varias solum Herbis, et ad plenum ministras Ruris opes facilemqve victum.
Sin tu benignum sustuleris, Deus, Vultum, fatiscunt omnia lumine Privata, devotasqve terras Vis populat furiosa leti :
Hinc et malorum difficilis cohors Incumbit aegris gentibus, hinc fames, Hinc pestis improvisa mittit Perniciem miseras per urbes.
Ter ille felix, numine qui tuo Fretus carentes flagitio manus Custodit, et decreta Patris Obseqvio facili tuetur:
Namqve ille tutus praesidio Dei Non insolentes terrigenum minas Formidat, aut fastus tyranni
Grande nefas animo moventis :
Sed qvom trisulci fulminis impetu Disiecta terrae moenia procident, Securus, inlabente mundo,
Mente feret solida ruinas.
Qvid mihi tot soles, stellas, nebulasqve recenses? An, nisi qvod numeras, est tibi grande nihil? Qvae Spatium, Meteore, capit vel maxuma curas, Sed Spatium magni nil, Meteore, capit.
Desiderium Samuelis Episcopi Lichfieldiensis.
Ergone nil pietas letalibus eximit umbris? Nulla fugit mortem gratia, nullus honor? Est ita; teqve, decus patriae, doctissume Praesul, Abripuit saeva Parca maligna manu.
Flebilis Aoniae luctus male convenit arti, Maesta negat luctum Musa referre suum. At velut obscurat cauto velamine pictor Fingere qvae nullo dextra colore valet, Sic ego, qvas neqveo complecti carmine laudes, Plus tamen ingenuo tristis amore colam. Publica vita fuit; mortis qvoqve publicus angor; Omnibus est idem clamve palamve dolor. Audiit insuetae strepitum Sabrina querelae, Audiit, et fletu labitur aucta suo.
Fallor an et valles rigidoqve cacumine montes Conscius abrepti maeror honoris habet? Graminei fontes, si promere verba daretur, Ipsaqve si possent florida prata loqvi, Inciperent passim maestos effundere cantus, Et sua lamentis addere dicta meis. Illaqve, ceu plorat genitorem filia raptum, Ceu cari coniux coniugis orba dolet, Illa Camenarum sedes clarissuma pullis Ingemit abreptum vestibus usa patrem. Tu qvoqve funereo resona, mea barbite, cantu, Et novus adcendat torpida fila calor. Haec tibi, dulce caput, tantarum praemia laudum Tantula fert pietas et lacrumosus amor.
O ubi mens gravium moderatrix aemula rerum? O ubi maiestas indolis illa tuae?
« 이전계속 » |