Qvo tua nunc virtus, qvo simplex gratia morum, Tempus et ingenuis artibus omne dedit. Non auri nimius solicitavit amor: Ambitione vacans, brevium contemptor honorum, Suspexit vitae nobilioris opes. At semper miseris adtentam praebuit aurem, Auxilium cunctis spemqve tulere malis. At tibi mens, veluti cuspis spectata per ignem, Et modo soliciti vinclis exuta doloris Principium vitae pura perennis agit. Et referent vultus marmora muta tuos : : Proiice tristitiae qvod medeatur habes : Ille tuus periit; sed non ignotus honori : Sat sibi, sat famae vixerat ille suae. Sit mihi, sancte, tuam meditari comminus urnam, Adflabunt zephyri lugubria murmura busto, Ut vivo virtus, ut tibi crevit honor. |