eórum contingámus, ut inde benedictiónem áliquam affequámur. Etenim ficut milites vulnera in præliis fibi inflicta regi monftrantes, fidénter loquúntur; ita & illi in manibus abfécta cápita geftántes, & in médium afferentes, quæcúnque voluerint, apud Regem cœlórum impetrare poffunt. Proinde magnâ fide promptitudinéque huc veniamus; quò & vifis Sanctórum monuméntis,& confiderátis eórum præmiis, inde vários thefauros undequáque colligamus; & per præfentem vitam ita,juxta voluntátem Dei, tranfeamus, ut in portum æternitátis cum multis mércibus ingrediamur. DIE XXIV. De Octava SS. SAVINIANI & POTENT. De Sermóne fancti Ephræm diáconi. Serm. 1. de Mart. M Lectio iij. Artyres mórtui tanquam vivi operántur:ægrótos fanant, dæmones expéllunt, omnémque tyrannidis ipsórum nequítiam virtúte Chrifti in fugam agunt. Semper enim fanctis reliquiis grátia adeft Spíritûs-fancti, quæ cuncta in eis miracula edit. Quóniam viríliter Chriftum coram homínibus in magna patiéntia conféffi funt: ideo & ipfe eos coram Patre & Angelis fanctis conféffus eft, promisítque eis bona illa quæ óculus non vidit, nec auris audívit, neque in cor hóminis mortális venérunt, & in quæ Angeli profpícere desiderant : & quid ampliùs hic fermóne explicáre vólumus? coherédes ipfe fibi eos effécit. Heréditas autem Chrifti quæ fit, nemo ignórat: nempe cœli cœlórum, & ómnia quæ in eis funt; lux inaccessíbilis, thronus glóriæ, mítium terra, & omnis paradífus. O Serm. 2. de Mart. Lectio iij. Brestámur vos, fanctífluni Martyres, qui pro Dómino Salvatóre ejúfque amore fponte ac prompte atrociffima tormenta fubiíftis, (quamobrem étiam familiáriùs jam ei conjuncti eftis) ut pro nobis míferis peccatóribus, negligéntiæ fqualóre óbfitis, Dóminum deprecémini, ut divínam fuam in nos infundat grátiam, quæ corda noftra fanétæ caritatis rádio júgiter illúftret atque illúminet; quò ipfum toto corde totáque mente diligere va leámus. Vos étenim verè nunc beáti ac gloriófi eftis, quos Angeli pariter & hómines una voce atque confénfu, felíces prædicant. Pro Commemoratione SS. Crifpini Crifpiniani, Ant. Beáti,y. Multæ, Oratio, Deus, qui in córdibus, xvij. VESPERA de die Octava, ut in primis Vefperis Fefti,437. Oratio, Prótegat nos, infrà. DIE XXVI. Octava SS. SAVINIANI & POTENtiani, ac Sociorum. Duplex-majus. Vribus debeamus, in quo Idéte ergo quid Marty alter tortus eft, ut álius falvarétur ; alter carnificem pértulit,ut Chriftum alter agnóf ceret; alter morti addíctus eft, ut álius vitâ potirétur ætérnâ, & ad poftrémum Sanctus occifus eft, ut peccátor evá Omnia ut in die Fefti, ex- deret. Beáti igitur Mártyres ceptis qua fequuntur. Pfalmi de Feria. IN I. NOCTURNO. Lectiones de Scriptura occurr. IN II. NOCTURNO. De Sermóne fancti Máximi nec fibi vixérunt, nec fibi funt mórtui. Exémplum enim nobis reliquérunt, bene vivéndo, converfatiónis ; tolerándo fórtiter, paffiónis. Nam ídeo Dóminus per totum mundum divérfis in locis pati Martyres vóluit, ut tanquam idónei teftes præfénti quodam fidei exémplo fuæ confeffionis urgérent, ut humána fragílitas, quæ prædicatiónis Domínica aditu longióre vix credit, vel præfénti oculórum teftimónio martyrio créderet beatórum. Lectio vj. Config percoléndi funt: Uncti igitur Mártyres de fed fpecialiter ii venerandi funt à nobis, quorum relíquias poffidémus. Illi enim nos oratiónibus adjuvant, isti étiam adjuvant paffióne. Cum his autem nobis familiaritas illam beatitúdinem prædicáre eft femper enim nobifcum jubéntur: nec tamen hâc rafunt nobifcum morántur, tióne folùm majóres ifti athoc eft, & in córpore nos vi- que præftantióres funt, vevéntes cuftodiunt, & de cór- rùm étiam quia conféstim obpore recedéntes excipiunt; temperárunt. Non enim recúhìc ne peccatórum nos labes fant, neque cunctantur,quemafsúmat, ibi ne inférni horror admodum nonnúlli véteres, invadat. Nam ídeo hoc à ma- fed perícula quoque ipfa, & jóribus provífum eft ut Sanc- bella ceteráfque intolerábiles tórum offibus noftra córpora afflictiónes audiéndo, síngufociémus; ut dum illos Chrif- la obediéntiâ juffa capéffunt, tus illúminat, à nobis tene- gaudéntes quòd regni cœlóbrárum calígo diffúgiat. Cum rum facti effent prædicatóres. fanctis ergo Martyribus quiefLectio viij. céntes evadimus ínferi ténebras, eórum própriis méritis, áttamen consócii fancti Ed cur miraris, quífpiam objíciat, fi non að durum atque arduum áliquid, fed ad prædicandum milli contínuò paruérunt ? Quid dicis, non ad ardua miffos ipfos fuiffe? Non audis carceres, non víncula, non inteftína bella, non ódia ómnium hóminum, quæ ómnia paulò pòft fubitúros effe prædíxit? Nam aliis quidem prædicatóres, & mille bonórum conciliatóres conftítuit: ipfis autem afflictiónes multitúdine ferè infinítas,magnitúdine intolerábiles prænuntiávit. Lectio ix. Dicatores regni efficeret; Einde ut fide dignos præ [Infirmos curate, (ait) mórtuos fufcitáte, leprófos mundáte, dæmónes ejícite, gratis accepíftis, gratis date.] Considera quáliter non minórem curam habet ut mores eórum in mélius redúcat, quàm ut fignórum præbeat palmites; fecúndùm hoc dicit poteftátem. Nam ut ofténdat abfque nobilitate morum nihil figna valére, utque in nullum faftum animi atque tumórem inciderent, [gratis accepíftis, inquit: deinde, ne cupiditate pecuniarum moveréntur, intulit, [gratis date. ] quòd eft caput Eccléfiæ; nofque membra ejus, mediátor Dei & hóminum homo Chriftus Jesus. Uníus quippe natúræ funt vitis & pálmites: propter quod cùm effet Deus, cujus naturæ non fumus, factus eft homo, ut in illo effet vitis humána natúra, cujus & nos hómines palmites effe poffemus. Quid ergo eft, [Ego fum ex vitis vera? ] Nunquid ut adderet, [ vera,] hoc ad eam vitem rétulit, unde ifta fimilitúdo tranfláta eft? Sic enim dícitur vitis, per fimilitúdinem, non per proprietatem ; quemadmodum dícitur ovis, agnus, leo, petra, lapis-anguláris, & cétera hujúfmodi, quæ magis ipfa funt vera quibus ducúntur istæ fimilitúdines, non proprietates. Sed cùm dicit: Ego fum vitis vera,] ab illa fe utique difcérnit, cui dícitur : [Quómodo convérfa es in amaritudinem, vitis aliéna?] Nam quo pacto eft vitis vera, quæ expectáta eft ut faceret uvam, fecit autem spinas ? MATUTINAS. Preces, flexis genibus, ut in Pfalterio, 120. Oncéde, quæfumus, omnipotens Deus, ut ficut apoftolórum tuórum Simónis & Judæ gloriófa natalítia prævenímus, fic ad tua beneficia promerénda majestátem tuam pro nobis ipfi prævéniant; Per Ex libro ejufdem fancti HieDóminum noftrum Jefum rónymi, de Scriptóribus Chriftum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in uni tate Spiritûs-fancti Deus, per ómnia fécula feculórum. DIE XXVIII. SS. SIMONIS & JUDE Pridie AD VESPERAS, Fit Commemoratio S. Faro nis, Meldenfis epifcopi, Ant. Refpéxit, . Quæsivit, xxj. Oratio, Da nobis, infrà. IN II. NOCTURNO. Ex Commentário fancti Hierónymi presbyteri, in Matthæum. S Lectio iv. Lib. 1. cap. 10. Imon Cananæus de vico Cana Galilææ, ubi aquam Dóminus vertit in vinum, ipfe eft qui in álio Evangelifta fcribitur Zelótes; Cana quippe Zelus interpretatur.... Thaddeus ab evangelifta Luca Judas Jacóbi dicitur ; & alibi appellatur Lebbæus, quod interpretatur Córculum: credendúmque eft eum fuíffe trinóminem; ficut Simon, Petrus, & filii Zebedæi, Boanérges ex firmitate & magnitudinę fidei nominati funt, Ecclefiafticis. Lectio v. cap. 14. Udas frater Jacóbi, parvam Jo quidem, quæ de feptem Ca tholicis eft, Epiftolam reli- Lectio vj. TH cap. II. Haddæus apud Mefopotámiam, Simon verò apud Ægyptum traditur prædicáffe: inde fimul Pérfidem ingreffi, cùm fidei Chrifti innúmeram gentis ipsíus multitudinem fubdidiffent, & Eccléfiam Dó. mini latè jam fundátam vidérent; martyrium ibi, curfum témporis expléntes, beáto certamine confummavérunt; honoríficè fepúlti à pópulis Christianis, quos Dómino ipfi genúerant. Quod quidam putant Simónem apoftolum unum de duódecim, ipfum effe qui fub Trajano crucem paffus fit, omníno falfum est. Nam & Beda fanctus présbyter, qui hoc fuper Acta Apof tolórum fentit, Ifidórum secútus, in libro Retractationum fe hoc non bene fensiffe reprehéndit. Sed & hiftória |