Lectio viij.

Ecclefiaftica, non de Apófto

o, fed de álio Simóne gefta

narrat.

dùm Joannem. Lectio vij. c. 14. 22. ad 25. N illo témpore; Dicit Jefu Judas, non ille Ifcariótes: Dómine , quid factum eft, quia manifeftatúrus es nobis teipfum, & non mundo? Et réliqua..

Homília fancti Augustíni epífcopi. In Joan. Evang. Tract. 76. §. 1. 2. Nterrogávit Jefum Judas,

S. 4.

Filio fanctus étiam Spí

Acit in fan&tis cum Patre

ritus manfiónem : intus útique tanquam Deus in templo fuo. Deus Trinitas Pater & Filius & Spíritus - fanctus véniunt ad nos, dum venímus ad eos: véniunt fubveniéndo, venímus obediéndo; véniunt illuminándo, venímus intuéndo; véniunt impléndo, venímus capiéndo; ut fit nobis eórum non extrária vífio, fed intérna ; & in nobis eórum non tranfitória mánfio, fed ætérna.

Lectio ix.

'Ic mundo non fe Filius ma

Ifcariótes cognominátus eft, fed cujus Epiftola inter Scriptúras canónicas légitur: [Domine, quid factum eft quia nobis manifeftatúrus es teípfum, & non mundo?] Simus cum ipfis tanquam interrogantes difcipuli, communémque magiftrum audiamus & nos. Judas enim fanctus, non immundus,nec infectator Dómini, fed fectátor, caufam quæsivit, quare fe non mun do, fed fuis manifeftatúrus effet Jefus : quare adhuc módicum & mundus non vidéret eum,ipfi autem vidérent eum. [Refpóndit Jefus, & dixit ei: Si quis diligit me, fermonem

meum fervabit ; & Pater meus diliget eum, & ad eum veniémus, & manfiónem apud eum faciémus. ]

tus eft hoc loco, de quibus contínuò fubjúnxit: [Qui non diligit me fermónes meos non fervat. ] Hi funt qui Patrem & Spíritum - fanctum nunquam vident: Fílium autem non ut beatificéntur, fed ut judicéntur, ad módicum vident; nec ipfum in forma Dei, ubi eft cum Patre & Spíritu-fancto pariter invisibilis ; fed in forma hóminis, ubi esse vóluit mundo patiéndo contemptibilis, judicándo terríbilis.

do celebrare, & celebrándo proficere; Per Dóminum.

Pro Commemoratione S. Faronis, Ant. In bonitate,y. Stá tuit, xxv.

Oratio.

pane fecundário, & aquâ víc titans. Tandem mirâ fanctitate clarus, præféntis vitæ labórem cum ætérna réquie commutavit circa inítium féptimi féculi. Corpus illíus in

mine, famulis tuis inviolabilem fidei firmitatem; ut beáti Farónis pontificis tránfitum celebrantes, méritis ipsíus interveniéntibus, regni cœleftis gaúdia confequámur; Per Dóminum.

IN VESPERIS, fit Commemoratio S. Baldi pœnitentis, Ant. Dómine, y. Dixi. Oratio, Da, quæfumus, lxxiij. DIE XXIX. In fefto

S. BALDI PŒNITENTIS.

Simplex.

De Communi SS. Pœniten

tium, lxxiij.

B

Ex Chronic. Senon.

Lectio iij. Aldus,in vindictam gravíffimi fcéleris, cujus reus erat, post várias peregrinatiónes, tandem Sénonas venit ad beatum Arthémium præfulem, illíus fanctitátis famâ attractus. Cui cùm faffus effet crimen, & ab eo pœniténtiam eníxè poftulaffet; quam injunxit fanctus Pontifex, eam ædificáto in monte trans Icaúnam flúvium vili tuguríolo, fingulári zelo perfécit; ibi per réliquum vitæ tempus cilício indútus, crudis gramínibus,

tum eft ; ubi póstea sub ejus invocatióne extrúcta fuit Eccléfia, in qua fanctæ ejufdem relíquia frequénti populórum concurfu colúntur. Caput vérò Sénonis in Eccléfia paraciáli fanctæ Colúmbæ religiósè affervatur.

Vefpera de Fefto fequenti.
DIE XXX.
In fefto

SANCTI LEONIS PAPE, & Ecclefiæ doctoris. Semiduplex.

De Communi SS. Doctorum,

tempeftatibus. Orientem Neftoriani, Occidéntem Pelagianórum reliquiæ infeftabant. Manichæos, qui ex Africa à Vandalis devaftáta Romam confluxerant, cum Cathólicæ communiónis fpécie perfidiam fuam tégerent, ne occúlti nocérent, iis præfertim detéxit indíciis quòd Dóminicâ die & Fériâ fecúndâ jejunárent in honórem Solis & Lunæ, & sanguinem redemptiónis noftræ haurire omníno declinarent. Pelagianórum relíquias extinxit; Prifcillianiftárum renafcéntem hærefim, congregátâ in Hifpania Sýnodo, profcripfit. Concílio quarto œcuménico apud Chalcédonem celebrato perlécta eft illíus ad Flavianum epíftola, quam ad fe miffam Galliarum Epifcopi fummis laúdibus excéperant; & ab univérfis acclamátum: Petrus per Leónem ita locútus eft. Cujus Concilii definitiónem advérsùs Eútichen & Diófcorum ad eófdem Galliæ Epifcopos tranfmifit. Miffus à Valentiniáno imperatóre ad Attilam qui Aquileiam expugnaverat, pacem inter eos compófuit. Romam reverfus, Genferico urbem invadénti perfuafit, ut ab incendio & cædibus abstinéret.

cum ultériùs ab álio Epifcopo fuum in clerum afcríbi, ordinári dígamos, folémne baptífma nifi pervigílio Paschæ & Pentecóftes adminiftrari prohíbuit. Epífcopum qui relíctâ fuâ civitáte majórem fedem ambíerit, utrâque fpoliandum effe cenfuit. Voluit ut qui Diáconus aut Sacerdos effet ordinándus, per omnes officii clericális Ordines proveherétur; ut diuturno dífceret témpore, cujus & doctor effet futúrus. Plúrimis functus labóribus, multifque luculénter fcriptis, cùm Eccléfiam ab hæreticórum labe vindicáffet, & Itáliam à barbarórum vastatióne; explétis in pontificátu viginti & ampliùs annis, abiit ad Dóminum anno quadringentéfimo fexagefimo primo; propter pietátem, eruditiónem, & tot res præclarè gefméritò Magni nómine commendatus.

tas >