Donec Socraticos umbrosa Academia rivos Præbuit, admissum dedocuitque jugum. Protinùs, extinctis ex illo tempore flammis, Cincta rigent multo pectora nostra gelu; Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis, Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.
IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.
CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas, Fallor? an et mitis voluisti ex parte videri, Et pensare malâ cum pietate scelus? Scilicet hos alti missurus ad atria cæli, Sulphureo curru flammivolisque rotis; Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis, Liquit Iördanios turbine raptus agros.
SICCINE tentâsti cælo donâsse Iacobum, Quæ septemgemino Bellua monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce, precor, donis insidiosa tuis.
Ille quidem sine te consortia serus adivit Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cælum pelle cucullos, Et quot habet brutos Roma profana Deos;
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi, cæli vix bene scandet iter.
PURGATOREM animæ derisit Iäcobus ignem, Et sine quo superûm non adeunda domus. Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ, Movit et horrificum cornua dena minax.
Et "Nec inultus" ait temnes mea sacra, Britanne; Supplicium spretâ religione dabis;
Et, si stelligeras unquam penetraveris arces, Non nisi per flammas triste patebit iter." O quàm funesto cecinisti proxima vero, Verbaque ponderibus vix caritura suis ! Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.
QUEM modò Roma suis devoverat impia diris, Et Styge damnârat, Tænarioque sinu, Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra, Et cupit ad superos evehere usque Deos.
IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas, Qui tulit ætheream solis ab axe facem ; At mihi major erit qui lurida creditur arma Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.
AD LEONORAM ROME CANENTEM.
ANGELUS unicuique suus (sic credite, gentes) Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major? Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli, Per tua secretò guttura serpit agens; Serpit agens, facilisque docet mortalia corda Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd, si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam, Cujus ab insano cessit amore furens. Ah miser ille tuo quanto feliciùs ævo Perditus, et propter te, Leonora, foret! Et te Pieriâ sensisset voce canentem Aurea maternæ fila movere lyræ! Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo Sævior, aut totus desipuisset iners, Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus Voce eadem poteras composuisse tuâ; Et poteras, ægro spirans sub corde quietem, Flexanimo cantu restituisse sibi.
CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tua defunctam Naiada ripâ Corpore Chalcidico sacra dedisse rogo? Illa quidem vivitque, et amœnâ Tibridis undâ Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic, Romulidum studiis ornata secundis, Atque homines cantu detinet atque Deos.
APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.
RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis Legit, et urbano lecta dedit Domino: Hic, incredibili fructûs dulcedine captus, Malum ipsam in proprias transtulit areolas. Hactenùs illa ferax, sed longo debilis ævo, Mota solo assueto, protinùs aret iners. Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani, Damnavit celeres in sua damna manus; Atque ait, "Heu quanto satius fuit illa Coloni (Parva licet) grato dona tulisse animo;
Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem : Nunc periere mihi et fœtus et ipse parens."
GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori Quis bene moratam morigeramque neget?
AD CHRISTINAM, SUECORUM REGINAM, NOMINE CROMWELLI.
BELLIPOTENS Virgo, Septem regina Trionum, Christina, Arctoi lucida stella poli! Cernis quas merui durâ sub casside rugas, Utque senex armis impiger ora tero, Invia fatorum dum per vestigia nitor, Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reverentior umbra; Nec sunt hi vultus Regibus usque truces.
IN OBITUM PROCANCELLARII MEDICI.
PARERE Fati discite legibus, Manusque Parcæ jam date supplices, Qui pendulum telluris orbem Iäpeti colitis nepotes.
Vos si relicto Mors vaga Tænaro Semel vocârit flebilis, heu! moræ Tentantur incassùm dolique ;
Per tenebras Stygis ire certum est. Si destinatam pellere dextera Mortem valeret, non ferus Hercules Nessi venenatus cruore Emathiâ jacuisset Etâ;
Nec fraude turpi Palladis invidæ Vidisset occisum Ilion Hectora, aut Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante. Si triste Fatum verba Hecatëia Fugare possint, Telegoni parens Vixisset infamis, potentique Ægiali soror usa virgâ. Numenque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotaque gramina, Non gnarus herbarum Machaon Eurypyli cecidisset hastâ ; Læsisset et nec te, Philyreie, Sagitta Echidnæ perlita sanguine; Nec tela te fulmenque avitum, Cæse puer genetricis alvo. Tuque, O alumno major Apolline, Gentis togatæ cui regimen datum, Frondosa quem nunc Cirrha luget, Et mediis Helicon in undis, Jam præfuisses Palladio gregi Lætus superstes, nec sine gloriâ ; Nec puppe lustrâsses Charontis Horribiles barathri recessus.
At fila rupit Persephone tua, Irata cum te viderit artibus Succoque pollenti tot atris
Faucibus eripuisse Mortis.
Colende Præses, membra precor tua Molli quiescant cespite, et ex tuo Crescant rosæ calthæque busto, Purpureoque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium Æaci, Subrideatque Ætnæa Proserpina, Interque felices perennis Elysio spatiere campo !
JAM pius extremâ veniens läcobus ab arcto Teucrigenas populos, latèque patentia regna Albionum tenuit, jamque inviolabile fœdus Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis: Pacificusque novo, felix divesque, sedebat In solio, occultique doli securus et hostis: Cum ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus, Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo, Fortè per immensum terrarum erraverat orbem, Dinumerans sceleris socios, vernasque fideles, Participes regni post funera mæsta futuros. Hic tempestates medio ciet aëre diras; Illic unanimes odium struit inter amicos: Armat et invictas in mutua viscera gentes, Regnaque oliviferâ vertit florentia pace; Et quoscunque videt puræ virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudumque magister Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus; Insidiasque locat tacitas, cassesque latentes Tendit, ut incautos rapiat, ceu Caspia tigris Insequitur trepidam deserta per avia prædam Nocte sub illuni, et somno nictantibus astris. Talibus infestat populos Summanus et urbes, Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Jamque fluentisonis albentia rupibus arva Apparent, et terra Deo dilecta marino, Cui nomen dederat quondam Neptunia proles, Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem, Equore tranato, furiali poscere bello, Ante expugnatæ crudelia sæcula Trojæ.
« 이전계속 » |