Cingit ut Idæam pinea turris Opim;
Et vario madidos intexit flore capillos,
Floribus et visa est posse placere suis.
Floribus effusos ut erat redimita capillos,
Tænario placuit diva Sicana Deo.
Aspice, Phœbe, tibi faciles hortantur amores,
Mellitasque movent flamina verna preces :
Cinnamea Zephyrus leve plaudit odorifer ala,
Blanditiasque tibi ferre videntur aves.
Nec sine dote tuos temeraria quærit amores

Terra, nec optatos poscit egena toros;
Alma salutiferum medicos tibi gramen in usus
Præbet, et hinc titulos adjuvat ipsa tuos :
Quod si te pretium, si te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus sæpe coemptus amor)
Illa tibi ostentat quascunque sub æquore vasto,
Et superinjectis montibus abdit opes.
Ah quoties, cum tu clivoso fessus Olympo
In vespertinas præcipitaris aquas,

Cur te, inquit, cursu languentem, Phœbe, diurno Hesperiis recipit cærula mater aquis?

65

70

75

80

Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartesside

lympha?

Dia quid immundo perluis ora salo? Frigora, Phœbe, mea melius captabis in umbra, Huc ades, ardentes imbue rore comas.

Mollior egelida veniet tibi somnus in herba;
Huc ades, et gremio lumina pone meo.
Quaque jaces, circum mulcebit lene susurrans
Aura per humentes corpora fusa rosas:
Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata,
Nec Phaetonteo fumidus axis equo;
Cum tu, Phœbe, tuo sapientius uteris igni:
Huc ades, et gremio lumina pone meo.
Sic Tellus lasciva suos suspirat amores;
Matris in exemplum cætera turba ruunt:
Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido,
Languentesque fovet solis ab igne faces.

Insonuère novis lethalia cornua nervis,

90

95

100

Triste micant ferro tela corusca novo, Jamque vel invictam tentat superasse Dianam, Quæque sedet sacro Vesta pudica foco. Ipsa senescentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenæe per urbes, Littus, io Hymen, et cava saxa sonant. Cultior ille venit, tunicaque decentior apta, Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens, ad amæni gaudia veris, Virgineos auro cincta puella sinus :

110

Votum est cuique suum, votum est tamen omnibus

unum,

Ut sibi, quem cupiat, det Cytherea virum. Nunc quoque septena modulatur arundine pastor, Et sua, quæ jungat, carmina Phyllis habet.

Navita nocturno placat sua sidera cantu,

115

Delphinasque leves ad vada summa vocat. Jupiter ipse alto cum conjuge ludit Olympo, Convocat et famulos ad sua festa Deos.

Nunc etiam Satyri, cum sera erepuscula surgunt,

120

130

Pervolitant celeri florea rura choro, Sylvanusque sua cyparissi fronde revinctus, Semicaperque Deus, semideusque caper. Quæque sub arboribus Dryades latuere vetustis, Per juga, per solos expatiantur agros. Per sata luxuriat fruticetaque Mænalius Pan, 125 Vix Cybele mater, vix sibi tuta Ceres; Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Faunus, Consulit in trepidos dum sibi nympha pedes; Jamque latet, latitansque cupit male tecta videri, Et fugit, et fugiens pervelit ipsa capi. Dii quoque non dubitant cœlo præponere sylvas, Et sua quisque sibi numina lucus habet. Et sua quisque diu sibi numina lucus habeto, Nec vos arborea dii precor ite domo. Te referant miseris te, Jupiter, aurea terris Sæcla: quid ad nimbos aspera tela redis? Tu saltem lente rapidos age, Phœbe, jugales, Qua potes, et sensim tempora veris eant; Brumaque productas tarde ferat hispida noctes, Ingruat et nostro serior umbra polo.

135

140

ELEG. VI.

AD CAROLUM DEODATUM RURI COMMORANTEM,

Qui cum Idibus Decemb. scripsisset, et sua carmina excusari postulasset si solito minus essent bona, quod inter lautitias, quibus erat ab amicis exceptus, haud satis felicem operam Musis dare se posse affirmabat, hoc habuit responsum.

MITTO tibi sanam non pleno ventre salutem,

Qua tu distento forte carere potes.

6

At tua quid nostram prolectat Musa camœnam,
Nec sinit optatas posse sequi tenebras?
Carmine scire velis quam te redamemque colamque,
Crede mihi vix hoc carmine scire queas.
Nam neque noster amor modulis includitur arctis,
Nec venit ad claudos integer ipse pedes.
Quam bene solennes epulas, hilaremque Decem-

brem,

10

Festaque cœlifugam quæ coluere Deum, Deliciasque refers, hiberni gaudia ruris, Haustaque per lepidos Gallica musta focos! Quid quereris refugam vino dapibusque poesin? Carmen amat Bacchum, carmina Bacchus amat. Nec puduit Phœbum virides gestasse corymbos, Atque hederam lauro præposuisse suæ. Sæpius Aoniis clamavit collibus Euce Mista Thyoneo turba novena choro

15 20

Naso Corallæis mala carmina misit ab agris:
Non illic epulæ, non sata vitis erat.
Quid nisi vina, rosasque, racemiferumque Lyæum,
Cantavit brevibus Teia Musa modis?

30

Pindaricosque inflat numeros Teumesius Euan,
Et redolet sumptum pagina quæque merum;
Dum gravis everso currus crepat axe supinus, 25
Et volat Eleo pulvere fuscus eques.
Quadrimoque madens Lyricen Romanus Iaccho,
Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen.
Jam quoque lauta tibi generoso mensa paratu
Mentis alit vires, ingeniumque fovet.
Massica fœcundam despumant pocula venam,
Fundis et ex ipso condita metra cado.
Addimus his artes, fusumque per intima Phœbum
Corda; favent uni Bacchus, Apollo, Ceres.
Scilicet haud mirum, tam dulcia carmina per te,
Numine composito, tres peperisse Deos.
Nunc quoque Thressa tibi cælato barbitos auro
Insonat arguta molliter icta manu;
Auditurque chelys suspensa tapetia circum,
Virgineos tremula quæ regat arte pedes.
Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,
Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi, dum psallit ebur, comitataque plectrum

40