Si poterint perferre diem, medium inspice murum, super æthera vectus Despexit lunam exiguam, solemque minorem. Jam latus effossum, et palmas ostendit utrasque, Vulnusque infixum pede, clavorumque recepta Signa, et transacti quondam vestigia ferri. Umbræ huc felices tendunt, numerosaque cælos Turba petunt, atque immortalia dona capessunt. Matres, et longæ nunc reddita corpora vitæ Infantům, juvenes, pueri, innuptæque puellæ Stant circum, atque avidos jubarimmortale bibentes Affigunt oculos in Numine; laudibus æther Intonat, et læto ridet cælum omne triumpho. His amor impatiens conceptaque gaudia mentem Funditus exagitant, imoque in pectore fervent. Non æquè exultat flagranti corde Sibylla, Hospite cum tumet incluso, et præcordia sentit Mota Dei stimulis, nimioque calentia Phæbo. Quis tamen ille novus perstringit lumina fulgor? Quam mitra effigiem distinxit pictor, honesto Surgentem è tumulo, alatoque satellite fultam? Agnosco faciem, vultu latet alter in illo Wainfletus ', sic ille oculos, sic ora ferebat: · Coll. Magd. fundator. Eheu quando animi par invenietur imago! Quin age, et horrentem commixtis igne tenebris obstant Sortes non revocandæ, et inexorabile numen. Quam varias aperit veneres picturą! periti Quot calami legimus vestigia! quanta colorum Gratia se profert! tales non discolor Iris Ostendat, vario cum lumine floridus imber Rore nitet toto, et gutta scintillat in omni. O fuci nitor, ô pulchri durate colores! Nec, pictura, tuæ languescat gloria formæ, Dum lucem videas, qualem exprimis ipsa, supre mam. SPHÆRISTERIUM. Hic ubi graminea in latum sese explicat æquor æquas Mox ubi funduntur latè agmina crebra minorem Sparsa per orbiculum, stipantque frequentia metam, Atque negant faciles aditus; jam cautius exit, Et leviter sese insinuat revolubile lignum. At si fortè globum, qui misit, spectat inertem Serpere, et impressum subitd languescere motum, Pone urget sphæræ vestigia, et anxius instat, Objurgatque moras, currentique imminet orbi. Atque ut segnis honos dextræ servetur iniquam Incusat terram, ac surgentem in marmore nodum. Nec risus tacuere, globus cùm volvitur actus Infami jactu, aut nimium vestigia plumbum Allicit, et sphæram à recto trahit insita virtus. Tum qui projecit, strepitus effundit inanes, Et, variam in speciem distorto corpore, falsos Increpat errores, et dat convitia ligno. Sphæra sed, irarum temnens ludibria, coeptum Pergit iter, nullisque movetur surda querelis. Illa tamen laudes summumquemeretur honorem, Quæ non dirumpit cursum, absistitque moveri, Donec turbam inter crebram dilapsa supremum Perfecit stadium, et metæ inclinata recumbit. Hostis at hærentem orbiculo detrudere sphæram Certat, luminibusque viam signantibus omnes Intendit vires, et missile fortiter urget: Evolat adducto non segnis sphæra lacerto. Haud ita prosiliens Eleo carcere pernix Auriga invehitur, cùm raptus ab axe citato Currentesque domos videt, et fugientia tecta. Si tamen in duros, obstructa satellite multo, Impingat socios, confundatque orbibus orbes; Tum fervet bilis, fortunam damnat acerbam, Atque Deos atque astra vocat crudelia. Si verò incursus faciles, aditumque patentem Inveniat, partoque hostis spolietur honore: Turba fremit confusa, sonisque frequentibus, euge, Exclamant socii; plausu strepit omni viretum. Interea fessos inimico Sirius astro Corripit, et salsas exudant corpora guttas; Lenia jam Zephyri spirantes frigora, et umbræ Captantur, vultuque fluens abstergitur humor. AD D. D. HANNES, INSIGNISSIMUM MEDICUM ET POETAM, O QUI canoro blandius Orpheo Feliciore luctuosis Corpus tueris, seu cadaver Scyphumque jucundus require Minister ingens, imperique Nec cæteros cautus mederi |