417 πρὶν πυρὶ θερμῷ πόδα τις προσαύρῃ· σοφίᾳ γὰρ ἔκ του κλεινὸν ἔπος πέφανται, τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ ̓ ἐσθλὸν τῷδ ̓ ἔμμεν, ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν· πράσσει δ ̓ ὀλιγοστὸν χρόνον ἐκτὸς ἄτας. THE LAMENT OF ELECTRA Ω φάος ἁγνὸν καὶ γῆς ἰσόμοιρ ̓ ἀήρ, ως μοι λήξω θρόνων στυγερών τε γόων, πρὸ θυρῶν ἠχω πᾶσι προφωνεῖν. SOPHOCLES SOPHOCLES 418 THE REVENGE OF DEMETER FOR THE LOSS OF HER DAUGHTER Δρομαίων δ' ὅτε πολυπλανήτων μάτηρ ἔπαυσε πόνων, 419 ματεύουσ ̓ ἀπόρους θυγατρὸς ἁρπαγὰς δολίους, πέτρινα κατὰ δρία πολυνιφέα· ποίμναις δ ̓ οὐχ ἵει θαλεράς λευκῶν ἐκβάλλειν ὑδάτων EVRIPIDES THE WISDOM OF SELF-CONTROL AND EVIL CONSEQUENCES OF PRIDE Αχαλίνων στομάτων ἀνόμου τ ̓ ἀφροσύνας τὸ τέλος δυστυχία· ὁ δὲ τᾶς ἡσυχίας καὶ συνέχει δώματα· πόρ- οντες ὁρῶσιν τὰ βροτῶν Οὐρανίδαι καὶ κακοβούλων παρ ̓ ἔμοιγε φωτῶν. EVRIPIDES 420 421 THE EVILS OF UNCONTROLLED LOVE Ἔρωτες ὑπὲρ μὲν ἄγαν ἐλθόντες οὐκ εὐδοξίαν οὐδ ̓ ἀρετὰν παρέδωκαν ἀνδράσιν. εἰ δ ̓ ἅλις ἔλθοι Κύπρις, οὐκ ἄλλα θεὸς εὔχαρις οὕτω. μήποτ ̓, ὦ δέσποιν ̓, ἐπ ̓ ἐμοὶ χρυσέων τόξων ἐφείης ἱμέρῳ χρίσασ ̓ ἄφυκτον οἰστόν. στέργοι δέ με σωφροσύνα, δώρημα κάλλιστον θεῶν. μηδέ ποτ' ἀμφιλόγους ὀργὰς ἀκόρεστά τε νείκη ροις ἐπὶ λέκτροις, προσβάλοι δεινὰ Κύπρις, ἀ- οἰκτροτάτων ἀχέων. θανάτῳ θανάτῳ πάρος δαμείην ἁμέραν τάνδ ̓ ἐξανύσασα· μόχθων δ ̓ ἢ γᾶς πατρίας στέρεσθαι. ION'S MORNING SONG Αρματα μὲν τάδε λαμπρὰ τεθρίππων Παρνησιάδες δ ̓ ἄβατοι κορυφαὶ ἁψίδα βροτοῖσι δέχονται. σμύρνης δ ̓ ἀνύδρου καπνὸς εἰς ὀρόφους EVRIPIDES Φοίβου πέτεται, θάσσει δὲ γυνὴ τρίποδα ζάθεον γλώσσης ἰδίας ἀποφαίνειν. σέμν ̓ ἀναθήματα, τόξοισιν ἐμοῖς Φοίβου ναοὺς θεραπεύω. EVRIPIDES 422 DIRGE ON ALCESTIS ADDRessed tO ADMETUS Ἐγὼ καὶ διὰ μούσας καὶ μετάρσιος ᾖξα, καὶ Θρήσσαις ἐν σανίσιν, τὰς Ορφεία κατέγραψεν γῆρυς, οὐδ ̓ ὅσα Φοῖβος Ασκληπιάδαις ἔδωκε φάρμακα πολυπόνοις ἀντιτεμὼν βροτοῖσιν. μόνας δ ̓ οὔτ ̓ ἐπὶ βωμοὺς 423 ἔλθοις ἢ τὸ πρὶν ἐν βίῳ. καὶ γὰρ Ζεὺς ὅ τι νεύσῃ, σὺν σοὶ τοῦτο τελευτᾷ. καὶ τὸν ἐν Χαλύβοις δαμάζεις σὺ βίᾳ σίδαρον, καὶ σ ̓ ἐν ἀφύκτοισι χερῶν εἷλε θεὰ δεσμοῖς· τόλμα δ'· οὐ γὰρ ἀνάξεις ποτ ̓ ἔνερθεν κλαίων τοὺς φθιμένους ἄνω. καὶ θεῶν σκότιοι φθίνουσι παῖδες ἐν θανάτῳ. φίλα μὲν ὅτ ̓ ἦν μεθ ̓ ἡμῶν, ἐζεύξω κλισίαις ἄκοιτιν. μηδὲ νεκρῶν ὡς φθιμένων χῶμα νομιζέσθω τιμάσθω, σέβας ἐμπόρων. EVRIPIDES ODE SUNG BY CAPTIVE TROJAN WOMEN ON THEIR WAY TO HELLAS Ἐγὼ δὲ πλόκαμον ἀναδέτοις μίτραισιν ἐρρυθμιζόμαν χρυσέων ἐνόπτρων λεύσσουσ ̓ ἀτέμμονας εἰς αὐγάς, ἀνὰ δὲ κέλαδος ἔμολε πόλιν· κέλευσμα δ ̓ ἦν κατ ̓ ἄστυ Τροίας τόδ'· λιποῦσα, Δωρὶς ὡς χόρα, |