mini, 319. Nativitate.

R. verò de

Si hac die fit Officium de Dominica, fient ex fequenti Leftione de Scriptura tres Lectiones, divifione factâ ad ** Afterifcos. De Epiftola beáti Pauli Apóftoli ad Romános. Lectio j. Cap. 4. & 5. Nile Abram, aut On per legem prosémini ejus, ut hæres effet mundi; fed per juftitiam fidei. Si enim qui ex lege, hærédes funt; exinanita eft fides, abólita eft promiffio. Lex enim iram operátur. Ubi enim non eft lex; nec prævaricátio. Ideo ex fide, ut fecúndum grátiam firma fit promiffio omni sémini, non ei qui ex lege eft folùm, fed & ei qui ex fide eit Abrahæ, qui pater eft ómnium noftrum, (ficut fcriptum eft: Quia patrem multarum géntium pófui te ) ante Deum, cui crédidit, qui vivificat mórtuos, & vocat ea quæ non funt , tanquam ea quæ funt. Qui contra fpem in fpem crédidit, ut fieret pater multarum géntium, fecúndum quod dictum eft ei Sic erit femen tuum. * Et non infirmátus eft fide, nec confiderávit cor

ad

pus fuum emórtuum,cùm jam ferè centum effet annórum; & emortuam vulvam Sare. In repromiffióne étiam Dei non hæfitávit diffidéntiâ, fed confortátus eft fide,dans glóriam Deo: pleniffimè fciens quia quæcunque promífit, potens eft & fácere. juftitiam. Non eft auIdeo & reputátum eft illi tem fcriptum tantùm propter ipfum, quia reputátum eft illi ad juftitiam : fed & propter nos, quibus reputabitur credéntibus in eum, qui fufcitávit Jefum Chriftum Dóminum noftrum a mórtuis qui tráditus eft propter delicta noftra, & refurréxit propter justificatióné noftram. Juftificáti ergo ex fide › pacem habeámus ad Deum per Dóminum noftru Jefum Chriftum: per quem & habé→ mus accéffum per fidem in grátiam iftam, in qua ftamus, & gloriámur in fpe glóriæ filiórum Dei. Non folùm autem, fed & gloriámur in tribulatiónibus: fciéntes quòd tribulátio patiéntiam operá→ tur; patiéntia autem probatiónem, probátio verò fpem, fpes autem non confúndit: quia cháritas

Dei diffúfa eft in córdibus noftris per Spíritum fanctum, qui datus eft nobis. R. Per vifcera, 255.. Sermo fancti Bernárdi

Abbátis.

Serm. 3. de Nat. Domini Lectio ij.

cujus in arbítrio erat quodcunque vellet eligere tempus, elégit quod moléftius eft, præsertim párvulo, & pauperis matris filio, quæ vix pannos habéret ad involvéndum præsépe ad reclinándum. Non eft tale judicium mun di aut ifte fallitur, aut mundus errat.Sed divinam falli impofsibile eft fapiéntiam. Méritò proinde & [ carnis prudéntia inimica eft Deo, & fæculi quoque prudéntia ftultitia nominátur. Quid enim? Chriftus útique, qui non fállitur, elégit quod carni moléftius eft. Id ergo méhus, id utilius, id potiùs eligendum : & quifquis áliud dócéat, vel fuadeat, ab eo tanquam a feductóre cavéndum.

R. Gaudéte, 256. Lectio iij. Nftábulo náfcitur Chrif IN tus, & in præsépio reclinátur. Et nonne ipfe eft qui dicit: Meus eft orbis

terræ & plenitúdo ejus? Quid ergo ftábulum elégit? Planè ut réprobet glóriam mundi, damnet fæculi vanitátem. Necdum lóquitur lingua & quæcúnque de eo funt clamant, prædicant, evan

fantília membra non filent; in ómnibus mundi judícium arguitur, fubvértitur,confutatur. Quis enim hóminum, fi darétur óp tio, non magis eligeret robuftum corpus, & ætátem intelligibilem, quàm infantilem? O fapiéntia quæ de occultis tráheris ! & verè incarnáta & veláta fapiéntia ! & tamen. Fratres, ipfe eft olim promiffus párvulus fciens reprobáre malum & eligere bonum. Malum ergo volúp tas córporis, bonum verò afflictio eft: fi quidem & hanc éligit, & illam rét probat puer sapiens, Verbum infans. Verbum enim caro factum eft, & caro infirma caro infantilis caro ténera, caro impotens omnis óperis, omnis labóris impátiens. R. Cantáte, 257. Te Deum.

AD LAUDES. Antiphona, ut in Laudibus Nativit. Domini, 262,

Pfalmi de Feria, & Canticum, Dómine, Deus meus, 262. Capitulum ut in Laudibus Dominica, 299. Hymnus,de Nativ. 263. V. In humilitáte noftra memor fuit noftri: R. Et redémit nos ab inimicis noftris. Pf. 135.

Ad Bened. Ant. 4. d. Vifitávit Dóminus & fecit redemptiónem plebis fuæ: ficut locútus eft per es fanctorum, qui a fæcu lo funt,Prophetarum ejus.

Luc. 1,

Oratio, Concéde, 264, AD HORAS. Pfalmi de Feria: Reliqua ut in die Nativitatis, 264. excepto Canone.

CANON.

Ex Concilio Tridentino.

Seff. 23. de Reform. c. 4. Rimâ Tonsúrâ non initiéntur, qui Sacraméntum Confirmatiónis non fufceperint, & fidei rudiménta edocti non fúerint; quique légere & fcribere néfciant ; & de quibus probábilis conjectura non fit, eos non fæculáris judícií fugiéndi fraude fed ut Deo fidélem cultum præftent, hoc vitæ genus elegiffe.

AD VESPERAS. Omnia ut in die Nat.265,

AD COMPLETORIUM.

Pfalmi de Feria: Reliqua ut in Fefto Nativit. 267. DIE XXX. DECEMB. DE OCTAVA Semiduplex. A D MATUTINUM. Invitatorium & Hymnus ut in die, 254.

Pfalmi de Feria.

Tres Ant. &.e II.NoƐt. Dominica a Circumcif. ad Præfent. 319. RRR. verò de Nativitate.

Si hac die fit Officium de Dominica, ex Lectione prima de Scriptura fient tres, divifionibus factis ad ** Afterifcos,

De Epiftola beáti Pauli Apóftoli ad Romános. Lectio j. Cap. 5. UTquid Chriftus, cùm

mus fecúndum tempus pro ímpiis mórtuus eft? Vix enim pro jufto quis móritur: nam pro bono fórfitan quis audeat mori. Comméndat autem charitátem fuam Deus in nobis ; quóniam cùm adhuc peccatóres efsémus, fecúndum tempus, Chrif tus pro nobis mórtuus eft: multò igitur magis nunc juftificáti in sánguine ipsíus, falvi érimus ab ira per ipfum. Si enim cùm inimici efsgmus, reconci

*

liáti fumus Deo per mortem Filii ejus: multò magis reconcíliáti, falvi érimus in vita ipsius. Non folùm autem, fed & gloriámur in Deo per Dominum noftrum Jefum Chriftum, per quem nunc reconciliatiónem accepimus. Proptérea ficut per unum hóminem peccátu in hunc mundum intrávit, & per

peccátum mors; & ita in omnes homines mors pertránfiit,in quo omnes peccavérunt. Ufque ad legem enim peccátu erat in mundo: peccátum autem non imputabátur, cùm lex non effet. Sed regnávit mors ab Adam ufque ad Móyfen, étiam in eos, qui non peccavérunt in fimilitudinem prævaricatiónis Adæ, qui eft forma futúri. * * Sed non ficut delictum, ita & donum. Si enim uníus delicto multi mórtui funt multò magis grátia Dei, & donum in grátia uníus hóminis Jefu Chrifti in plures abundávit. Et per unum pecita & donum. Nam judicium quidem ex uno in condemnatiónem : grátia autem ex multis delictis in juftificatiónem. Si enim uníus delicto mors regnávit per unum: multò

non ficut cátum

magis abundantiam grá tiæ, & donationis & juftitiæ accipiéntes, in vita regnábunt per unum Jefum Chriftum.

R. Sic Deus, 257.
Sermo fancti Basilii
Epifcopi.

De Santa Chrifti Nativ
Lectio ij.
Edit. Bened. t. 2. §. 2. & 3.
Dinter homines, non
Eus in terra, Deus

ferens legem per ignem &
tubam & montem fumán-
tem, aut caliginem, &
procéllam ánimas audién-
tium perterrefaciéntem;
fed per corpus manfuétè
ac blandè cum iis qui eán-
dem atque ipfe natúram
habent, colloquens. Deus
in carne, non intervállo
óperans velut in prophé-
tis
fed infitam fibi &
conjunctam humanitátem
confecútus, atque per
fuam carnem nobis cogná-
tam omne hóminum ge-
nus redúcens ad femetip-
fum. [ Quómodo igitur
per unum, (inquit,) in
omnes fplendor devénit?]
Quonam modo divínitas
eft in carne ? velut ignis
in ferro, non tranfitu, fed
communicatióne. Non e-
nim ignis excúrrit in fer-
rum, fed manens in loco,
fuam ei virtútem impártit:

igitur